Βαρύ το κλίμα στην ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος
«Ολοι θέλουμε διερεύνηση των αιτίων του ναυαγίου»...
Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός, κινούμενος στο ίδιο πλαίσιο της ομιλίας που έκανε προχτές στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, αλλά χρησιμοποιώντας πιο υψηλούς τόνους, θέλησε αρχικά να προσπεράσει το θέμα του ναυαγίου, υποσχόμενος και πάλι ότι «θα χυθεί άπλετο φως παντού». Ισχυρίστηκε, δε, ότι «δεν υπάρχει ούτε ένας σε κυβέρνηση και κόμμα που να μη θέλει τη διερεύνηση της υπόθεσης»... Στο κόμμα του, όμως, υπάρχει και ο μέχρι πρότινος στενός συνεργάτης του, ο Χρ. Ροκόφυλλος, οι σχέσεις του οποίου με τη MFD ακουμπούν τον Κ. Σημίτη προσωπικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που ανάγκασε χτες τον πρωθυπουργό να καταδικάσει με σφοδρότητα τον πολιτικό του «φίλο» για τις «επαγγελματικές» του δραστηριότητες ως δικηγόρου...
Οσο για την επιεικώς ατυχή προχτεσινή αναφορά του πρωθυπουργού στους... αερόσακους, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για το ναυάγιο στην «Ωρα του πρωθυπουργού», τον ανάγκασε χτες να δώσει εξηγήσεις, λέγοντας ότι με κείνο το «παράδειγμα» εννοούσε τις «δυο Ελλάδες», που η μια είναι της «ανάπτυξης» και η άλλη της «καθυστέρησης». Οπως όμως διαβεβαίωσε, αφ' ενός στο ΠΑΣΟΚ «ξέρουμε ότι υπάρχουν προβλήματα, δεν εθελοτυφλούμε, είναι πραγματικότητα οι κοινωνικές διακρίσεις»» και αφ' ετέρου η κυβέρνηση όλα αυτά θα τα... λύσει, αφού όπως είπε «εμείς πονάμε τον τόπο»...
Πραγματικά... απολαυστικός ήταν μιλώντας για το θέμα των σχέσεων της κυβέρνησής του με οικονομικά συμφέροντα: Μας επιτίθενται, είπε ο Κ. Σημίτης, επειδή «είναι αποκλειστικά η κυβέρνηση που έκοψε με το μαχαίρι την πηγή της δύναμης της Λερναίας Υδρας, που ήταν η αδιαφανής διαχείριση του δημόσιου συμφέροντος»! «Εχουμε ανοιχτό μέτωπο με τα συμφέροντα, γι' αυτό μας πολεμούν», είπε λίγο αργότερα για να συμπληρώσει: «Δεν είμαστε εδώ για να μοιράζουμε "πίτες"» στο μεγάλο κεφάλαιο! Κατόπιν αυτών - στο πλαίσιο ενός τεχνητού δικομματικού καυγά και επιτιθέμενος στη ΝΔ - κατήγγειλε ότι η κριτική κατά του ΠΑΣΟΚ συνιστά «απαξίωση της πολιτικής» συνολικά, και συμπέρανε ότι η «διαπλοκολογία» συνιστά μια εν πολλοίς φασιστική τακτική, που «στοχεύει να παραλύσει την πολιτική ζωή», γεγονός που - όπως συμπλήρωσε κινδυνολογώντας - εξυπηρετεί τους «θεόπνευστους σωτήρες». Επίσης, όπως και στην ΚΟ, ανέφερε ότι θα ηγηθεί... κάθαρσης για να υπάρξει διαφάνεια στο «πολιτικό χρήμα» και στη σχέση πολιτικών - επιχειρηματιών. Η ουσία επ' αυτού βρίσκεται στις καθόλου αγαθές αναφορές του για «ρυθμίσεις» σχετικά με τα οικονομικά των κομμάτων...
Πάντως μετά την υπόθεση με τα «κότερα» το παραπάνω «κήρυγμα» δε φαίνεται καθόλου πειστικό. Οπως καθόλου πειστική δεν ήταν η - έμμεση - αναφορά του πρωθυπουργού στην υπόθεση της «κοτερο-μαχίας», για την οποία περιορίστηκε απλώς στην παραίνεση ότι «ο καθένας και στην προσωπική του ζωή πρέπει να είναι υπεύθυνος, γιατί ο λαός δίκαια κρίνει και κατακρίνει»...
«Συστράτευση» για νέες «ρήξεις» με το λαό...
Επειτα ο Κ. Σημίτης έστρεψε το βλέμμα στο εσωτερικό του κόμματός του. Αφού επανέλαβε την αταλάντευτη απόφαση για προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής σε εργασιακά, παιδεία, υγεία και δημόσια διοίκηση, έκανε λόγο για «κάποιους που δεν αισθάνονται την ανάγκη των νέων ρήξεων»... Τους κάλεσε, λοιπόν, σε «συστράτευση», προέτρεψε για αποφυγή της «εσωστρέφειας» και του «εφησυχασμού» και ζήτησε να εκλείψει η ενασχόληση των στελεχών με θέματα που αφορούν την «προσωπική τους ανέλιξη»...
Τέλος ο Κ. Σημίτης, αφού επανέλαβε την εμμονή του τόσο στην ΟΝΕ και την «πραγματική σύγκλιση», όσο και στην πολιτική του Ελσίνκι, εμφανίστηκε ως ο («κεντροαριστερός») εγγυητής δημιουργίας ενός «νέου πολιτικού κύκλου» που πρέπει να ανοίξει μετά το τέλος, όπως ανέφερε, του κύκλου της μεταπολίτευσης.
Υψηλοί τόνοι, αιχμές και πολλές αντιπαραθέσεις ήταν τα κύρια στοιχεία που συνέθεσαν την εικόνα της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ που οι εργασίες της ολοκληρώνονται σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι πολλοί από τους ομιλητές, χρησιμοποίησαν σκληρή γλώσσα, ασκώντας κριτική σε αρκετές από τις κυβερνητικές επιλογές, ενώ δεν ήταν λίγοι και αυτοί που έκαναν λόγο για κρίση τόσο μέσα στο κόμμα, όσο και στους κόλπους της κυβέρνησης.
Το κλίμα αυτό, δεν άλλαξε ούτε μετά από την ομιλία του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Κ. Σκανδαλίδη, ο οποίος με «μεσσιανική» αντίληψη και προφανώς στην προσπάθειά του να αναπτερώσει το ηθικό των μελών της ΚΕ, κλείνοντας την ομιλία του με στόμφο υποστήριξε: «Ολοι και τώρα - όπως μετά τις ευρωεκλογές - περιμένουν το ΠΑΣΟΚ να αποδιαρθρωθεί και να μείνει πίσω από τα γεγονότα. Αλλά είμαστε μόλις στην αρχή της τετραετίας. Οι λογαριασμοί όλοι έχουν εξασφαλιστεί, από όλους προς όλους» (!)... Ουσιαστικά δηλαδή, ο Κ.Σκανδαλίδης, έξι μόλις μήνες μετά τις εκλογές, δήλωσε ότι το κόμμα του δε χρωστάει σε κανέναν τίποτα (;), ότι έχει «ξοφλήσει» (σ.σ.: απέναντι στο λαό ή στους κεφαλαιούχους;...) και ότι, γενικώς, «κρατάει καλά»... Φυσικά, (και) ο Κ. Σκανδαλίδης με βάση την προσφιλή τακτική του ΠΑΣΟΚ, μετατόπισε τις ευθύνες για τα τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, στα κόμματα της αντιπολίτευσης που, όπως είπε, έχουν προχωρήσει στην «κατεύθυνση αντικυβερνητικού μετώπου». Απέναντι σε αυτό το «αντικυβερνητικό μέτωπο» έστειλε μήνυμα «συσπείρωσης» με την παραίνεση «να εγκαταλειφθούν όλα τα παλιά που μας χώριζαν μέχρι τώρα».
Το κλίμα όμως, άλλαξε άρδην όταν πήραν το λόγο τα μέλη της ΚΕ. «Κρίση βαθιά και πολύπλευρη που αγκαλιάζει κόμμα και κυβέρνηση», χαρακτήρισε ο Γ. Δασκαλάκης (στενός φίλος του Α. Τσοχατζόπουλου), την κατάσταση στο κυβερνών κόμμα, που «οφείλεται όχι μόνο σε παραλείψεις και λάθη αλλά και σε πολιτικές λογικές και πρακτικές, σε μια συνολική απαξιωτική πολιτική και ηθική στάση απέναντι στην κοινωνία».
Ο πρώην υπουργός έβαλλε κατά της ηγεσίας, λέγοντας ότι η ηγετική ομάδα του κόμματος και της κυβέρνησης βρίσκεται «σε απόσταση από την πραγματικότητα» ενώ, σ' άλλο σημείο έκανε λόγο για «γύμνια στην αντιμετώπιση κρίσεων». Συμπλήρωσε, επίσης, ότι «η κυβέρνηση έχει επιδείξει σε ορισμένες περιπτώσεις πυγμή και αποφασιστικότητα», αλλά «αυτές οι περιπτώσεις αφορούν τη σύγκρουσή της με τα πλατιά λαϊκά στρώματα» και κατέληξε: «Καμιά αποφασιστικότητα δεν έχει επιδειχτεί για να ξεκαθαριστούν οι ρόλοι οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και να μπει φραγμός σε αυτή την αδηφάγο τάση των οικονομικών συμφερόντων να ελέγξουν όλο και πιο ασφυκτικά το ίδιο το πολιτικό σύστημα».
Από την πλευρά του ο Γερ. Αρσένης, ζήτησε τη σύγκληση έκτακτου συνεδρίου, προκειμένου «να λυθούν όλα τα ζητήματα δημοκρατικά», όπως είπε. Ανέφερε, παράλληλα, ότι «τα καθοδηγητικά όργανα του ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία χρόνια, δεν παράγουν πολιτική» και κάλεσε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει σε γενναίες λύσεις, για να βγει το κόμμα από τη γωνία. «Είναι δική σου ευθύνη - είπε απευθυνόμενος στον Κ. Σημίτη - να προχωρήσεις ανατρεπτικά για να δώσεις ώθηση».
Επιπλέον, ο πρώην υπουργός Παιδείας, μιλώντας για την εξωτερική πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση στο Κυπριακό έκανε λόγο «για διολίσθηση» και επίλυση του προβλήματος μέσω της Συνομοσπονδίας.
Σε άδεια αίθουσα...
Ενδειχτικό, της κατάστασης που επικρατούσε χτες στη Σύνοδο του ΠΑΣΟΚ, ήταν ότι μετά τις 4.30 (και ενώ είχε ανακοινωθεί ότι οι εργασίες θα διαρκούσαν μέχρι τις 9μμ), η αίθουσα είχε στην κυριολεξία αδειάσει. Οι περισσότεροι από τους ομιλητές, παραπονέθηκαν για τη συγκεκριμένη εικόνα, ενώ κάποιοι ανέφεραν ότι αυτή αντικατοπτρίζει την κρίση που αυτή τη στιγμή διέρχεται το κόμμα.
Στα αξιοσημείωτα της χτεσινής συνεδρίασης ήταν η δήλωση του βουλευτή Μαλέσιου ότι δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος βουλευτής στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Μια δήλωση που διανθίστηκε με τη φράση ότι «δεν υπάρχουν ίχνη ζωής στο κόμμα».
Η «γκρίνια» και η έντονη κριτική στα κυβερνητικά πεπραγμένα, ήταν μόνιμο σχεδόν μοτίβο των ομιλητών που τοποθετήθηκαν χτες. Σήμερα αναμένεται να μιλήσουν τα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ και να ολοκληρωθούν οι εργασίες με τη δευτερολογία των Κ. Σημίτη και Κ. Σκανδαλίδη.
Μια επίθεση που στόχοι της είναι η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, η εδραίωση και διεύρυνση της κυριαρχίας της αστικής τάξης, η παραπέρα επιβολή όρων σε βάρος των λαών.
Ζούμε σήμερα σ' ένα σύστημα που μπορεί, με πάσα άνεση, να καταστρέφει προϊόντα αξίας δισεκατομμυρίων, την ίδια στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα, ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή, θρασύτατα απαιτεί την αύξηση της παραγωγής και της παραγωγικότητας!
* Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα!
*Αυτές είναι οι διέξοδοί του!
* Αυτή είναι πλέον η προσφορά του στην ανθρωπότητα!
-Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να μην προκαλεί πολέμους!
Γιατί οι πολεμικές βιομηχανίες είναι ο άξονας της οικονομικής του λειτουργίας.
- Δεν μπορεί να μη μολύνει το περιβάλλον!
Γιατί ο βασικός οικονομικός του νόμος είναι ο νόμος του ανώτερου δυνατού κέρδους, και χάριν αυτού δε διστάζει να θυσιάζει - όχι μόνο το φυσικό περιβάλλον-, αλλά και τις ίδιες τις ανθρώπινες ζωές!
- Δεν μπορεί να μη φυλακίζει τη ζωή μας σε πόλεις τέρατα!
Γιατί η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση είναι τάσεις αναπόσπαστα δεμένες με την ίδια την ύπαρξη του κεφαλαίου.
- Δεν μπορεί να μην εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους!
Γιατί, διαφορετικά θα έπαυε να υπάρχει.
- Δεν μπορεί να μην τους καταπιέζει! Δεν μπορεί να μη δολοφονεί τους λαούς! Γιατί μόνο έτσι μπορεί να επιβάλλει αυτή την εκμετάλλευση.
Αυτό το σύστημα δεν αλλάζει από μόνο του! Δε μεταρρυθμίζεται, δεν εκλογικεύεται!
Οι παραλογισμοί που το χαρακτηρίζουν είναι αναγκαία και ουσιαστικά στοιχεία της ύπαρξής του! Αν πάψουν να υπάρχουν θα πάψει να υπάρχει και το ίδιο! Και για να πάψουν να υπάρχουν πρέπει να πάψει να υπάρχει! Αυτή είναι η μόνη, η πραγματική διέξοδος για τους λαούς: Το γκρέμισμά του!
Στο κάτω - κάτω, μοναδικός κοντινός δρόμος είναι αυτός που γνωρίζουμε: Ο δρόμος της υποταγής στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, και της ζωής μέσα στο καπιταλιστικό κάτεργο της εμπορευματοποίησης των πάντων, όπου έχουν μετατρέψει σε εμπόρευμα την ίδια την τιμή, τη συνείδηση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια!
Ο λαός δεν έχει ανάγκη από την μπόχα του καπιταλιστικού βούρκου. Ο λαός έχει ανάγκη να κάνει βήματα προς τα μπρος, παρά τα χτυπήματα που έχει δεχτεί. Είναι αλήθεια όμως, πως τα βήματα αυτά γίνονται αργά και βασανιστικά... Κι είναι ακόμα αλήθεια, ότι στα μέτωπα στα οποία παλεύουν οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία, αναμετριέται η απογοήτευση με την αναγκαιότητα της πάλης. Ομως, όλο και περισσότερο, πληθαίνουν οι απόπειρες εκείνες, και όχι μόνο στη χώρα μας, που δεν μπορούν εύκολα να υποταχθούν στον έλεγχο των δυνάμεων του συστήματος. Κι αν ακόμα δε φτάνουν, τις πιο πολλές φορές, στον επιθυμητό στόχο, κι αν γνωρίζουν νέες απογοητεύσεις, κοντά στις παλιές, προετοιμάζουν, ωστόσο, το έδαφος της πάλης για ν' αναπτυχτούνε νέοι αγώνες!
Στους δύσκολους, αλλά και αισιόδοξους καιρούς που έρχονται, ο λαός έχει ανάγκη, περισσότερο παρά ποτέ, από το επαναστατικό του κόμμα, το ΚΚΕ, συγκροτημένο ταξικά, ιδεολογικά, πολιτικά, σε μια λογική κάθετης και αγεφύρωτης αντιπαράθεσης με το σύστημα!
Οι αυξημένες απαιτήσεις των καιρών θέτουν στο Κόμμα μας το καθήκον ν' αφιερώσει ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα στη διαλεκτική αντιμετώπιση της σχέσης ταχτικής - στρατηγικής, υποτάσσοντας την πρώτη στη δεύτερη, καθώς επίσης θέτουν σε πρώτη γραμμή μια νηφάλια, προσεκτική ορθολογική ιεράρχηση των στόχων του και των προσπαθειών, ήτοι:
1. Ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού κινήματος (πρώτα και κύρια του εργατικού κινήματος, φροντίζοντας για την ενότητα της εργατικής τάξης) και βάθεμα του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού του προσανατολισμού.
2. Αποφασιστική ενίσχυση της δύναμης του Κόμματος, αρχής γενομένης από την εσωκομματική του ενίσχυση, από πάνω ως κάτω, σε ιδεολογικό, πολιτικό 'και οργανωτικό επίπεδο.
3. Ενταση των προσπαθειών για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Κοινωνικοπολιτικού Μετώπου, βάζοντας «ρότα» για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.
Η χώρα μας διαθέτει επάρκεια πλουτοπαραγωγικών πηγών, επάρκεια υλικοτεχνικής υποδομής, εξειδικευμένο εργατικό, τεχνικό και επιστημονικό δυναμικό, για να δρομολογήσει έναν άλλο τύπο ανάπτυξης προς όφελος του λαού και του τόπου. Διαθέτει έναν περήφανο, φιλότιμο και αγωνιστικά έμπειρο λαό, που οι ανάγκες του, οι πόθοι και οι ελπίδες του δε βρίσκουν διέξοδο στους αδιέξοδους γι' αυτόν δρόμους του σημερινού συστήματος.
Εξ αιτίας της ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής του ανάπτυξης διαταράσσονται έντονα οι ισορροπίες σε παγκόσμια κλίμακα και οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, τους οποίους μπορεί ακόμα να κρατάει υπό έλεγχο, μα ολοένα με μεγαλύτερο κόπο, ολοένα και πιο δύσκολα. Από την άλλη πλευρά έχει ήδη αρχίσει ν' ακούγεται το υπόγειο βουητό από το λαϊκό καζάνι που σιγοβράζει, προμηνύοντας το μεγάλο σεισμό που θα εκδηλωθεί!
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει!... Ο σοσιαλισμός, αυτό το όμορφο παιδί μάς χαμογελάει έξω από το παράθυρο!
Σαν ...τροπαιούχος νικητής επί του Μιλόσεβιτς, εμφανίστηκε χτες στην ΚΕ του κόμματός του ο πρωθυπουργός! «Οι χτεσινές εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία ...αποδεικνύουν την ορθότητα της πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης», ήταν τα λόγια του, ενώ δε δίστασε να χαρακτηρίσει την κυβερνητική πολιτική των υπογραφών υπέρ του ΝΑΤΟικού βομβαρδισμού και την πολιτική των απροσχημάτιστων επεμβάσεων στο εσωτερικό της Γιουγκοσλαβίας, σαν δήθεν «πολιτική αρχών, πολιτική ευθύνης και πολιτική ανοιχτών διαύλων»!
Ο Κ. Σημίτης ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα και προφανώς η κυβέρνησή του κατέχει ρόλο ...«καθοδηγητή» της περιοχής και με αυτή την ιδιότητα προέβη σε συστάσεις προς τις πολιτικές δυνάμεις της Γιουγκοσλαβίας: «Χρειάζεται ψυχραιμία και υπευθυνότητα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις», όπως είπε, για να υπάρξει «ήρεμη μετάβαση» και «για να γίνει σεβαστή η βούληση του γιουγκοσλαβικού λαού». Σε ό,τι αφορά, δε, το λαό της γειτονικής χώρας, υποσχέθηκε ότι «θα είμαστε πάντα στο πλευρό του»... αρκεί, φυσικά, να μην προβάλει αντιστάσεις στην πολιτική του ευρωατλαντισμού. Αλλωστε, και επ' αυτού ήταν σαφής ο πρωθυπουργός: «Θα είμαστε πάντα υποστηρικτές της προσέγγισης του γιουγκοσλαβικού λαού με την ευρωπαϊκή οικογένεια», δήλωσε...