Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή για τα 47 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης
Στην εκδήλωση που διακρίθηκε για τη ζεστασιά της και τα έντονα συναισθήματα, παραβρέθηκε και χαιρέτισε εκ μέρους του λαού της Κούβας, της κυβέρνησης και του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα, Ερμες Ερέρα Ερναντές. Στο χαιρετισμό του ευχαρίστησε για άλλη μια φορά τον ελληνικό λαό αλλά και τους λαούς όλου του κόσμου για την αμέριστη συμπαράσταση στη χώρα του. Συμπλήρωσε δε ότι η Κούβα όπως δέχεται αλληλεγγύη έτσι και την προσφέρει απλόχερα σε αυτούς που την έχουν ανάγκη. Είτε πρόκειται για βοήθεια μετά από φυσικές καταστροφές (όπως οι πάνω από 20.000 χιλιάδες Κουβανοί γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό που βρίσκονται σε αποστολές σε όλο τον κόσμο) είτε στην Παιδεία και τον Πολιτισμό. Οπως είπε χαρακτηριστικά: «Αυτός είναι ο τρόπος που η Κούβα εκφράζει τον διεθνισμό της» και κάλεσε για την υπόθεση των 5 Κουβανών ηρώων, που βρίσκονται άδικα φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, να ενταθεί η προσπάθεια ενημέρωσης πλατύτερου κόσμου τώρα που η υπόθεση μπαίνει στη φάση επανεξέτασης της πρώτης καταδικαστικής απόφασης.
Ο Κ.Τουμασάτος, γραμματέας του Συνδέσμου, στη συνέχεια διάβασε το προτεινόμενο ψήφισμα που εγκρίθηκε από τους παραβρισκόμενους και στο οποίο απαιτείται η άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωση των 5 Κουβανών ηρώων που εφτά χρόνια βρίσκονται έγκλειστοι σε φυλακές των ΗΠΑ, απομονωμένοι και τιμωρούνται γιατί υπερασπίστηκαν τη σοσιαλιστική πατρίδα τους. Μπροστά στις 13 Φλεβάρη, σημειώνεται, που αρχίζει η κρίσιμη φάση της επαναληπτικής δίκης «επιβεβαιώνουμε την αλληλεγγύη μας στους πέντε Κουβανούς ήρωες».
Ξεχωριστή στιγμή όταν ο Καμίλο Γκεβάρα πρόσφερε δώρο στο Σύνδεσμο, ένα ζωγραφικό πίνακα με τη μορφή του πατέρα του και με την αφιέρωση: «Στους φίλους του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου για την αλληλέγγυα συνεισφορά τους και τη χωρίς όρους αγάπη τους στον κουβανικό λαό».
Την εκδήλωση έντυσαν μουσικά με λατινοαμερικάνικο κέφι η Σύλβια Καπερνάρου με τη φωνή της και οι μουσικοί Φίλιππος Τράγκας, Γεράσιμος Πολάτος και Κώστας Θεοδωρακόπουλος, νέα παιδιά που στέκονται κοντά στο Σύνδεσμο. Δεν έλειψε το κουβανέζικο ρούμι και οι λιχουδιές, προσφορά της πρεσβείας της Κούβας.
Παραβρέθηκαν η γραμματέας της πρεσβείας της Κούβας Λύδια Γκονζάλες, και εκπρόσωποι από την ΚΟΑ του ΚΚΕ, από το ΠΑΜΕ, τον ΣΥΝ και άλλους φορείς.
Εκδήλωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ την περασμένη Παρασκευή
Τα παραπάνω λόγια χρησιμοποίησε ο Καμίλο Γκεβάρα στην εκδήλωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ, απευθυνόμενος στο χείμαρρο νιάτων που είχε πλημμυρίσει την αίθουσα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων. Νιάτα που είχαν χαραγμένη στα μάτια τους την ανησυχία για το μέλλον τους, το ενδιαφέρον και τη σπίθα της αναζήτησης για τον τρόπο ζωής στην Κούβα, για την πολιτική κατάσταση στο Νησί της Επανάστασης.
Και τι να πρωτοσυζητούσαν με το γιο του Τσε οι Ελληνες φοιτητές. Για το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία στην Κούβα, που από παντού ακούνε ότι «δεν υπάρχουν», ότι ο Κάστρο είναι ένας «στυγνός δικτάτορας»; Για την Παιδεία, για τον τρόπο εκλογής των πολιτικών τους εκπροσώπων, για τη μάχη των ιδεών που διεξάγεται, για τις εξελίξεις στη Λατινική Αμερική; Ολα «έπεσαν στο τραπέζι».
Ο Κ. Γκεβάρα εξήγησε ότι δεν είναι κάποιος ειδικός, ότι η μόνη του ιδιότητα είναι του Κουβανού. Και μιλώντας στα διψασμένα για ένα καλύτερο αύριο νιάτα, εξήγησε πως η Κούβα δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην Παιδεία, γιατί μέσα από την Παιδεία αναπτύσσεται η κοινωνική συνείδηση, γιατί «δεν είναι κανείς πραγματικά ελεύθερος αν δεν είναι μορφωμένος». Με την αρχή αυτή για σημαία, εξήγησε ότι η Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες είναι δωρεάν, ότι ήδη περισσότεροι από το 90% του λαού είναι απόφοιτοι των εννιά τάξεων του σχολείου. Σε κάθε δήμο υπάρχουν πανεπιστήμια, προκειμένου να μπορεί όλος ο λαός να σπουδάσει ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, ενώ πανεπιστήμια υπάρχουν και στις φυλακές για την καλύτερη κοινωνική επανένταξη, μετά την αποφυλάκιση. Εξήγησε τα βήματα δημοκρατικής εμβάθυνσης που γίνονται στην Κούβα, τον τρόπο εκλογής και ανάκλησης, από τη βάση, των πολιτικών εκπροσώπων.
Και κατέληξε: «Αν δούμε το ρόλο της Κούβας στη σημερινή εποχή και την αλληλεγγύη που εκφράζει - παρόλο που περνάει δύσκολα - σε άλλες χώρες, η διατήρηση της Επανάστασης δεν είναι απλώς ένα όνειρο, μια ευχή, μια ελπίδα. Είναι ανάγκη».