Μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού, ουσιαστικού, ανοιχτού και δημοκρατικού διαλόγου, γόνιμου προβληματισμού αλλά και απαιτητικότητας μπροστά στις νέες ανάγκες της πάλης και στις καινούριες ταξικές αναμετρήσεις έγινε το περασμένο Σάββατο, στην Καισαριανή, η Β' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ. Για 12 ώρες 2.000 συνδικαλιστικά στελέχη πήραν μέρος σε μία συζήτηση, όπου δεκάδες συνδικαλιστές κατέθεσαν μία πλούσια εμπειρία για την τρίχρονη πλούσια και πολύμορφη δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Εκαναν ακόμα πιο καθαρό ότι το ΠΑΜΕ έχει ήδη εδραιωθεί για τα καλά, ως πραγματικός εκφραστής των προβλημάτων των εργαζομένων, στη συνείδηση σημαντικών τμημάτων της εργατικής τάξης κι αυτό εκφράζεται ήδη με τη συμμετοχή σ' αυτό εκατοντάδων συνδικάτων, σημαντικών Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων.

Αυτές καθαυτές οι εργασίες της συνδιάσκεψης ήταν ένα ακόμα βήμα στην ενίσχυση της πάλης της εργατικής τάξης, κόντρα στις αντεργατικές επιθέσεις κυβέρνησης και κεφαλαίου στο εργατικό εισόδημα, στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία. Η εισήγηση -εγκρίθηκε ομόφωνα- και τα υλικά της συνδιάσκεψης θα συμβάλλουν στον καλύτερο εξοπλισμό των ταξικών δυνάμεων στον αγώνα τους για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων.

Ηταν βήμα στην παραπέρα ενίσχυση της ενιαίας αντίληψης για το τι είναι το ΠΑΜΕ, τι επιδιώκει, πώς παλεύει, μα πάνω απ' όλα πώς οι δυνάμεις του θα συμβάλλουν στην ενίσχυση του ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, με ποιους τρόπους θα προωθήσουν την οργάνωση της εργατικής τάξης, θα την εξοπλίσουν ιδεολογικά απέναντι στους μηχανισμούς χειραγώγησης του μεγάλου κεφαλαίου.

Η μεγάλη συμμετοχή συνδικαλιστών και η εκπροσώπηση καινούριων συνδικάτων στη Β' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη επιβεβαιώνουν ότι το ΠΑΜΕ μπολιάζεται με νέες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Ευρύτερα στρώματα εργαζομένων συσπειρώνονται μαζί του, δουλεύουν κάτω από τις σημαίες του, βαδίζουν παράλληλα ή συνεργάζονται σε σημαντικά μέτωπα. Το ΠΑΜΕ καταξιώνεται πιο πλατιά σε τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρίζεται η αποφασιστική του συνεισφορά στην υπόθεση της εργατικής τάξης.

Εγινε ταυτόχρονα ξεκάθαρο ότι για να είναι το ΠΑΜΕ αυθεντικός εκφραστής των συμφερόντων των εργαζομένων, απαιτείται ακόμα πιο σκληρή δουλιά, μέσα στα συνδικάτα αλλά και αυτοτελώς. Απαιτείται πιο αποφασιστικά να δοθεί η μάχη της οργάνωσης και νέων εργαζόμενων στα συνδικάτα, ν' αλλάξει η κατάσταση στη βάση τους και συνολικά στους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα.

«Με αισιοδοξία στους εργαζόμενους, χωρίς έπαρση. Στις επιτυχίες να είμαστε σεμνοί, στις δυσκολίες ανυποχώρητοι», στα λόγια αυτά του Γ. Μαυρίκου -στο κλείσιμο των εργασιών- αποτυπώνεται και ο τύπος του συνδικαλιστή - μαχητή, που έχει ανάγκη η εργατική τάξη και συνολικά το κίνημα. Δίνει ταυτόχρονα και το στίγμα της ανιδιοτελούς εισφοράς και της ηθικής υπεροχής των μαχητών του ΠΑΜΕ, κόντρα στο μοντέλο των συμβιβασμένων και ιδιοτελών -πολλές φορές- ηγεσιών που έχουν καθίσει στο σβέρκο του συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι εργασίες της συνδιάσκεψης αποτέλεσαν ταυτόχρονα ένα μικρό διεθνές φόρουμ συνδικαλιστικών δυνάμεων, βήμα καταδίκης των ιμπεριαλιστών, αλλά και αλληλεγγύης στομαχόμενο λαό της Παλαιστίνης.

Η καλύτερη οργάνωση των εργαζομένων, η βελτίωση της αποτελεσματικότητας του ΠΑΜΕ, ζητήματα εκπαίδευσης, νεολαίας, υγείας και άλλα ήταν μερικά από τα θέματα που έθιξαν οι αντιπρόσωποι στις ομιλίες τους. Πιο κάτω καταγράφουμε «σε τίτλους» τα κύρια ζητήματα που ανέδειξαν οι ομιλητές.

Η φλόγα που άναψε το Π.Α.ΜΕ, τον Απρίλη του '99, υπογράμμισε ο Α. Ζαζόπουλος από τους οικοδόμους, δυναμώνει. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι κεφάλαιο και κυβέρνηση δεν είναι ανίκητοι.

Να συμβάλουμε στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, κάλεσε ο Γ. Καλογιαννίδης, από τα εμφιαλωμένα ποτά και πρόσθεσε: Η πιο γνήσια συνδικαλιστική οργάνωση που μπορεί να ηγηθεί και να συντονίσει αυτή την προσπάθεια είναι το Π.Α.ΜΕ.

Η ειδοποιός διαφορά του Π.Α.ΜΕ, σημείωσε ο Α. Αβραμίδης, από τη ΔΕΗ, είναι η ίδια η προσπάθειά του να αναδείξει την αναγκαιότητα αντικατάστασης του καπιταλιστικού συστήματος από έναν κόσμο χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο πραγματικός εκφραστής των συμφερόντων όλων των εργαζομένων είναι το Π.Α.ΜΕ, τόνισε ο Γ. Μαρκάκης από τις τράπεζες, και πιο κάτω είπε ότι η διεύρυνση και συνέχιση της πάλης προκύπτει ως αναγκαιότητα από τα ίδια τα πράγματα.

Ο Σ. Πελαγής, από το χώρο του επισιτισμού, επισήμανε ότι το Π.Α.ΜΕ αποτελεί τον ταξικό πόλο του εργατικού κινήματος και είπε χαρακτηριστικά: «Δεν είμαστε γραφειοκρατική συνομοσπονδία συνδικαλιστών και συνδικαλιστικών παρατάξεων, γιατί και να θέλαμε δεν μπορούμε».

Κάθε μέρα που περνά δικαιώνεται όλο και περισσότερο η ίδρυση και ύπαρξη του Π.Α.ΜΕ, είπε ο Δ. Ράλλης, από τα εμφιαλωμένα ποτά, γιατί η ταξική αλληλεγγύη και η αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων είναι τα μόνα αποτελεσματικά όπλα που τους απομένουν για να απαντήσουν στην επίθεση της εργοδοσίας.

Το Π.Α.ΜΕ, είπε ο Φ. Βαρδής από τον ΟΤΕ, κατοχυρώθηκε ως αγωνιστικός πόλος του εργατικού κινήματος, αλλά πρέπει να εξεταστεί το ζήτημα της διεύρυνσής του.

Το Π.Α.ΜΕ είναι μονόδρομος, υπογράμμισε ο Θ. Πατερέλης, από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους. Ενότητα σημαίνει να μάχεσαι για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και όχι να ξεπουλάς με το διάλογο τα δικαιώματά τους.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να προχωρήσει ακόμα περισσότερο στις διεκδικήσεις του, σημείωσε ο Κ. Αρτεμίου, από το χώρο των εργαζομένων στην εμφιάλωση ποτών, και να συγκρουστεί με εκείνες τις δυνάμεις που παγιδεύουν τους εργαζόμενους σε νόθα σχήματα ενός σύγχρονου εργατοπατερισμού.

Δεν μπορεί το μεγάλο κεφάλαιο να ξεμπερδέψει με την ταξική πάλη, επισήμανε ο Γ. Μπουλούγαρης, από τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, γιατί ξεπηδά αντικειμενικά μέσα από τους δύσκολους όρους ζωής των εργαζομένων.

Στην ένταση της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, στην καλύτερη οργάνωση της εργατικής τάξης και την ενίσχυση των ταξικών της αγωνιστικών χαρακτηριστικών, αναφέρθηκε ο Δ. Κουμπούρης, από το χώρο της χαλυβουργίας.

Την ανάγκη για πιο συστηματική δουλιά στους χώρους δουλιάς, ανέδειξε ο Δ. Θεοδώρου, από το χώρο της κλωστοϋφαντουργίας, ιματισμού, δέρματος. Βασική προϋπόθεση, τόνισε, για να ριζώσει το Π.Α.ΜΕ στη βάση των εργαζομένων είναι η συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα στα εργοστάσια.

Η δημιουργία Συντονιστικών Επιτροπών και Επιτροπών Αγώνα παίζουν σημαντικό ρόλο για την ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων στη γραμμή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, υπογράμμισε ο Γ. Πέρρος, από τους εμποροϋπαλλήλους.

Κάποιοι ιμπεριαλιστές, τόνισε η Α. Μπαλού, από το χώρο των τραπεζών, νόμισαν ότι ξεμπέρδεψαν με την εργατική τάξη. Εμείς δηλώνουμε ότι δεν ξεμπέρδεψαν μαζί μας. Θα κερδίσουμε τον πόλεμο. Την ανάγκη να ενισχυθεί το μετωπικό μετερίζι των εργαζομένων, τόνισε ο Δ. Σούκης από τη ΔΕΗ. Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας αποτελεί προϋπόθεση για ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού της διεθνούς πάλης, επισήμανε ο Δ. Αγκαβανάκης, από τους δασκάλους. Οι καλλιτέχνες, υπογράμμισε ο ηθοποιός Β. Κολοβός, δεν πρέπει να αποδέχονται το ρόλο ντελάλη του καπιταλιστικού τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας. Οφείλουν να συμπαραταχτούν στον αγώνα της εργατικής τάξης, να βοηθήσουν στη διαμόρφωση της ταξικής συνείδησης.

Το απάνθρωπο καθεστώς που ισχύει για τους εργαζόμενους στον τουρισμό, ανέδειξε ο Ν. Μανουσάκης, από την Κρήτη. Στη λογική του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού και την εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου, επισήμανε ο Τ. Φωτόπουλος από τον ΟΤΕ, να απαντήσουμε με δυνάμωμα του ταξικού κινήματος και ένταση των αντικαπιταλιστικών τους χαρακτηριστικών.

Αποτελεί στοίχημα για εμάς, είπε ο Β. Πετρόπουλος, να μπορέσουμε να παραμερίσουμε την αυταπάτη της ταξικής συνεργασίας που καλλιεργούν οι συμβιβασμένες ηγεσίες.

Η επιτυχία της απεργίας της 3ης Απρίλη, σημείωσε ο Τ. Τσιόγκας από το Εργατικό Κέντρο Λάρισας, έδειξε ότι οι εργαζόμενοι απορρίπτουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης και τη συναίνεση που καλλιεργεί η ΓΣΕΕ. Εχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε τα αντιασφαλιστικά τους σχέδια, ανέφερε ο Δ. Μαυροδόγλου από τους συνταξιούχους, και να επιβάλλουμε λύσεις σε σωστή κατεύθυνση. Είμαστε οι ισχυρότεροι, αυτό διδάσκει η ταξική πάλη. Και ο Γ. Ασημακόπουλος, από τους ναυτεργάτες στο Ρίο - Αντίρριο, σημείωσε: Οπως με επιτυχία δώσαμε τη μάχη για την απεργία στις 3 Απρίλη, έτσι να κάνουμε και για τις 18 Απρίλη. Η αντίθεση του ΠΑΜΕ στον «κοινωνικό διάλογο» αποδείχτηκε ορθή, σημείωσε ο Χρ. Σκεπετάρης από τη ΔΕΗ. Η απεργία στις 3 Απρίλη ήταν ισχυρό πλήγμα στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, σημείωσε ο Γ. Τούσας από τους μηχανικούς στα καράβια.

Η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων, είπε ο Γ. Πρωτούλης από τους οικοδόμους, χτυπά πρώτα τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης και πρόβαλλε την ανάγκη συσπείρωσης των νέων εργαζομένων στα σωματεία. Το μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποιεί την ανεργία, είπε η Β. Μουγκάνο από το χώρο της υγείας, ως πέμπτη φάλαγγα για την ανατροπή των κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Ενώ αναφερόμενη στα ναρκωτικά, σημείωσε ότι η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της οραματίζονται τη νεολαία μαστουρωμένη και με τη συνείδηση νεκρή. Στόχος της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, είπε η Χρ. Αποστόλου από την ΕΥΔΑΠ, είναι η αποδοτικότερη υπαγωγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του καπιταλισμού. Είναι ανάγκη το ΠΑΜΕ και οι εργαζόμενοι να μπουν μπροστά για να διεκδικήσουν μια παιδεία προς όφελος του λαού.

Η υπεράσπιση και η κατάκτηση δικαιωμάτων είναι δυνατή μόνο μέσα από τον κοινό αγώνα Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων και μεγαλύτερης συσπείρωσής τους στα συνδικάτα, τόνισε ο οικοδόμος Φεΐμ Οσμάνι. Μας βάζουν τέτοιους όρους που δεν μπορούμε να νομιμοποιηθούμε, σημείωσε ο Αχμέντ Ελίας, αλλοδαπός εργάτης από το Μπαγκλαντές. Οι μετανάστες, τόνισε, χρειάζονται τη δύναμη του Π.Α.ΜΕ.

Ειδική ανάλυση για τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα παρουσίασε στη συνδιάσκεψη ο Αλ. Τσώλης, από τη ΔΕΗ, και υπογράμμισε ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε η κοινωνία της αγοράς να μετατραπεί σε αγοραία κοινωνία. Ως ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης χαρακτήρισε την Παλαιστίνη ο Η. Μπανάκος, από τους εμποροϋπαλλήλους, που μόλις είχε επιστρέψει από την Παλαιστίνη όπου πήγε ως εκπρόσωπος του Π.Α.ΜΕ.