Μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού, ουσιαστικού, ανοιχτού και δημοκρατικού διαλόγου, γόνιμου προβληματισμού αλλά και απαιτητικότητας μπροστά στις νέες ανάγκες της πάλης και στις καινούριες ταξικές αναμετρήσεις έγινε το περασμένο Σάββατο, στην Καισαριανή, η Β' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ. Για 12 ώρες 2.000 συνδικαλιστικά στελέχη πήραν μέρος σε μία συζήτηση, όπου δεκάδες συνδικαλιστές κατέθεσαν μία πλούσια εμπειρία για την τρίχρονη πλούσια και πολύμορφη δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Εκαναν ακόμα πιο καθαρό ότι το ΠΑΜΕ έχει ήδη εδραιωθεί για τα καλά, ως πραγματικός εκφραστής των προβλημάτων των εργαζομένων, στη συνείδηση σημαντικών τμημάτων της εργατικής τάξης κι αυτό εκφράζεται ήδη με τη συμμετοχή σ' αυτό εκατοντάδων συνδικάτων, σημαντικών Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων.

Αυτές καθαυτές οι εργασίες της συνδιάσκεψης ήταν ένα ακόμα βήμα στην ενίσχυση της πάλης της εργατικής τάξης, κόντρα στις αντεργατικές επιθέσεις κυβέρνησης και κεφαλαίου στο εργατικό εισόδημα, στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία. Η εισήγηση -εγκρίθηκε ομόφωνα- και τα υλικά της συνδιάσκεψης θα συμβάλλουν στον καλύτερο εξοπλισμό των ταξικών δυνάμεων στον αγώνα τους για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων.

Ηταν βήμα στην παραπέρα ενίσχυση της ενιαίας αντίληψης για το τι είναι το ΠΑΜΕ, τι επιδιώκει, πώς παλεύει, μα πάνω απ' όλα πώς οι δυνάμεις του θα συμβάλλουν στην ενίσχυση του ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, με ποιους τρόπους θα προωθήσουν την οργάνωση της εργατικής τάξης, θα την εξοπλίσουν ιδεολογικά απέναντι στους μηχανισμούς χειραγώγησης του μεγάλου κεφαλαίου.

Η μεγάλη συμμετοχή συνδικαλιστών και η εκπροσώπηση καινούριων συνδικάτων στη Β' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη επιβεβαιώνουν ότι το ΠΑΜΕ μπολιάζεται με νέες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Ευρύτερα στρώματα εργαζομένων συσπειρώνονται μαζί του, δουλεύουν κάτω από τις σημαίες του, βαδίζουν παράλληλα ή συνεργάζονται σε σημαντικά μέτωπα. Το ΠΑΜΕ καταξιώνεται πιο πλατιά σε τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρίζεται η αποφασιστική του συνεισφορά στην υπόθεση της εργατικής τάξης.

Εγινε ταυτόχρονα ξεκάθαρο ότι για να είναι το ΠΑΜΕ αυθεντικός εκφραστής των συμφερόντων των εργαζομένων, απαιτείται ακόμα πιο σκληρή δουλιά, μέσα στα συνδικάτα αλλά και αυτοτελώς. Απαιτείται πιο αποφασιστικά να δοθεί η μάχη της οργάνωσης και νέων εργαζόμενων στα συνδικάτα, ν' αλλάξει η κατάσταση στη βάση τους και συνολικά στους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα.

«Με αισιοδοξία στους εργαζόμενους, χωρίς έπαρση. Στις επιτυχίες να είμαστε σεμνοί, στις δυσκολίες ανυποχώρητοι», στα λόγια αυτά του Γ. Μαυρίκου -στο κλείσιμο των εργασιών- αποτυπώνεται και ο τύπος του συνδικαλιστή - μαχητή, που έχει ανάγκη η εργατική τάξη και συνολικά το κίνημα. Δίνει ταυτόχρονα και το στίγμα της ανιδιοτελούς εισφοράς και της ηθικής υπεροχής των μαχητών του ΠΑΜΕ, κόντρα στο μοντέλο των συμβιβασμένων και ιδιοτελών -πολλές φορές- ηγεσιών που έχουν καθίσει στο σβέρκο του συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι εργασίες της συνδιάσκεψης αποτέλεσαν ταυτόχρονα ένα μικρό διεθνές φόρουμ συνδικαλιστικών δυνάμεων, βήμα καταδίκης των ιμπεριαλιστών, αλλά και αλληλεγγύης στομαχόμενο λαό της Παλαιστίνης.