ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 8 Ιούνη 2000
Σελ. /64
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΚΤΗΜΑ ΟΜΟΡΦΟΚΛΗΣΙΑΣ
Αντί για αναδάσωση το πουλάνε με το κομμάτι

Τέλος δεν έχει το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας στα πλαίσια της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, ακόμα κι όταν πρόκειται για τμήματα γης, που έχει κριθεί εδώ κι έναν αιώνα απαραίτητο να παραμείνουν ελεύθεροι χώροι ώστε να «ανασαίνει» η ευρύτερη περιοχή. Το ξεπούλημα που καταγγέλλεται σήμερα αναφέρεται σε ένα τμήμα από τα Τουρκοβούνια, τα οποία όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση και διάφορα μεγαλοσυμφέροντα έχουν βάλει για τα καλά στο μάτι.

Την εκποίηση πέντε περίπου στρεμμάτων, τμήμα του δημόσιου αναδασωτέου κτήματος Ομορφοκλησιάς (Βεΐκου), από την Κτηματική Εταιρία Δημοσίου (ΚΕΔ), καταγγέλλουν σε ανακοίνωσή τους μια σειρά περιβαλλοντικοί φορείς της Νέας Ιωνίας, του Γαλατσίου, του Ψυχικού και της Φιλοθέης.

Συγκεκριμένα, καταγγέλλεται ότι η ΚΕΔ πραγματοποίησε δημοπρασία για την εκποίηση της έκτασης αυτής στις 17/5/2000 και «πλειοδότης αναδείχτηκε γνωστή μεγάλη κατασκευαστική, οικοπεδική, ξενοδοχειακή εταιρία, η οποία συμμετείχε σε κοινοπρακτικά σχήματα των Ολυμπιακών Εργων».

Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, η έκταση που βρίσκεται στις παρυφές του σχεδίου πόλεως Δήμου Ψυχικού είναι τμήμα των 10 χιλιάδων στρεμμάτων, που σύμφωνα με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ήταν Εθνικό Δάσος από το 1836. Στη συνέχεια εκφράζεται η απορία πώς η ΚΕΔ προχώρησε στην πραγματοποίηση της δημοπρασίας όταν εκ των προτέρων γνώριζε ότι η επίδικη έκταση περιλαμβάνεται στην ευρύτερη δασική αναδασωτέα περιοχή του κτήματος Ομορφοκλησιάς, σύμφωνα με αποφάσεις της πολιτείας από το 1915 και το 1934, και ότι ο Δήμος Ψυχικού χαρακτήριζε την έκταση ως μη άρτιο οικόπεδο λόγω του ότι στερείται προσώπου επί εγκεκριμένης οδού.

Επιπλέον, οι Σύλλογοι επισημαίνουν ότι τη στιγμή που το πράσινο είναι είδος εν ανεπαρκεία για τον κάτοικο του Λεκανοπεδίου, δε νομιμοποιείται η ΚΕΔ εν έτει 2000 να εκποιεί και να ξεπουλά «ελεύθερες και μάλιστα αδόμητες εκτάσεις στην καρδιά της Αθήνας». Μάλιστα, τονίζουν ότι το κτήμα της Ομορφοκλησιάς, που είναι μία από τις ελάχιστες αδόμητες εκτάσεις, αποτελεί «βορά ιδιωτικών και "δημοσίων" συμφερόντων». Συγκεκριμένα, αναφέρονται στις αυθαιρεσίες των ιδιωτικών επιχειρήσεων και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο σύνολο της έκτασης και στο ΥΠΕΧΩΔΕ, που συζητά με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την ανέγερση νέου γηπέδου στην περιοχή. Ακόμα επισημαίνουν ότι «η κυβέρνηση, χάριν του "εθνικού συμφέροντος", χωροθετεί την ανέγερση του παλαί ντε σπορ για το άθλημα του πινγκ πονγκ των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 σε τμήμα 93,5 στρεμμάτων της εν λόγω έκτασης, δίπλα στο Βυζαντινό Μουσείο της Ομορφοκλησιάς».

Για τους παραπάνω λόγους οι Σύλλογοι προειδοποιούν ότι θα απευθυνθούν στις ελεγκτικές υπηρεσίες του δημοσίου και θα διερευνήσουν τη δυνατότητα προσφυγής στη Δικαιοσύνη για να εντοπιστούν οι ποινικές ευθύνες όσων εμπλέκονται και έχουν την ευθύνη της προστασίας της δημόσιας περιουσίας και των δασικών εκτάσεων. Τέλος, καλούν όλους τους πολίτες της Αθήνας να εκφράσουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους στον αγώνα τους για τη διάσωση του κτήματος Ομορφοκλησιάς.

Εργολάβος στην καθαριότητα του Εθνικού Κήπου

Σε εργολάβο ανατέθηκε η καθαριότητα του Εθνικού Κήπου, με το πρόσχημα πως το υπάρχον προσωπικό δεν επαρκεί. Ηδη ο εργολάβος έπιασε δουλιά, προσλαμβάνοντας Κούρδους, οι οποίοι μάλιστα μαζεύουν τα σκουπίδια με τα χέρια. Οι προθέσεις της διοίκησης του Εθνικού Κήπου είχαν γίνει γνωστές το τελευταίο διάστημα και παρά την αντίδραση του Σωματείου Εργαζομένων προχώρησε στην ανάθεση της καθαριότητας προς το παρόν και φημολογείται της φύλαξης της περιοχής αργότερα. Η διοίκηση φρόντισε πρώτα να απαξιώσει τη λειτουργία της υπηρεσίας, η οποία έχει ελλιπέστατο προσωπικό - καλύπτεται μόλις το 1/3 των οργανικών θέσεων. Προκειμένου να περάσει πιο εύκολα η ανάθεση της καθαριότητας του Εθνικού Κήπου σε εργολάβο, η αρμόδια Διυπουργική Επιτροπή δεν ενέκρινε προσλήψεις εργατών. Ετσι, την καθαριότητα του κήπου είχαν αναλάβει οι κηπουροί.

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Οι γέφυρες του Νόβι Σαντ

- Κόκκινες αράχνες, με πράσινα μάτια λες και πέσανε πάνω από την πόλη και την καταβροχθίζουν...

- Μα τι λες; Σε ρωτώ, μη καταλαβαίνοντας αυτή τη μελλοντική σου ανάμνηση και κοιτώντας αυτό που βλέπεις με απορία. Ολες τις γέφυρες του Δούναβη γκρεμισμένες. Προσπαθώ να δω τις κόκκινες αράχνες. Πουθενά... Μα τι στο καλό;

- Ολη μας η ζωή αποτελείται από θραύσματα και οι νύχτες ποτέ δεν είναι πλήρεις. Οταν αντίκρισα τις γέφυρες του Νόβι Σαντ κατεστραμμένες, τα μάτια μου πλημμύρισαν με δάκρυα, που έτρεχαν ασταμάτητα και που δεν μπορούσα να τα σταματήσω. Ξέρεις πόσες εκατοντάδες χιλιάδες φορές έχω περάσει με το ποδήλατο πάνω από αυτές τις γέφυρες από τις πρώτες ημέρες που μπόρεσαν τα πόδια μου να φτάσουν στα πετάλια;

Νιώθω το φόβο να με πλημμυρίζει. Ενα φόβο όπως τον είχε προσδιορίσει ο Ζαν Πολ Σαρτρ. «Τον φοβόμαστε τρομερά, γιατί νιώθαμε ότι ήταν ολομόναχος».

- ...Ρε συ, μήπως ήταν μυστική συμφωνία των κατοίκων με το ΝΑΤΟ γιατί κουράστηκαν να σε βλέπουν πάνω-κάτω ολημερίς και ολονυχτίς;

Με το που το αρθρώνω, συνειδητοποιώ ότι δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για να διαδεχτώ τον εαυτό μου. Ετσι και αλλιώς δε με ακούς. Με αμεροληψία γιατί απλά δε μοιράζεσαι. Απλά βρίσκεσαι εκεί πίνοντας πάνω από την καταιγίδα τη θλίψη του ανήλεου χρόνου. Βλέπω το φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι σου. Σκέφτομαι, αυτό που καθορίζει το πάθος είναι ένα φωτοστέφανο θανάτου.

- Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι πια όλα τα ποιήματα, όλα τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για αγάπες που βρήκαν χώρο να ανθίσουν σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά μέτρα που αιωρούνται στο κενό πάνω από τα νερά, δε θα ξανακουστούν πια. Δεν υπάρχει λόγος. Πού μπορεί να συναντιούνται; Πουθενά.

- Η ζωή δεν έχει παρά μίαν αληθινή γοητεία. Τη γοητεία του παιχνιδιού. Αυτή δε χάνεται. Οπως δεν μπορεί να χαθεί η αγάπη, ούτε η μνήμη.

- Τι γίνεται όμως όταν πια μας είναι παντελώς αδιάφορο να χάσουμε ή να κερδίσουμε;

- Εγκαταλείποντας αυτό το οριακό σημείο, είμαστε κιόλας νεκροί.

- Ισως να είμαστε κιόλας... Εξάλλου όλοι εδώ ζούμε με την τραγική αίσθηση ενός παρόντος όπου οτιδήποτε μπορεί να συμβεί τώρα που συνειδητοποιήσαμε ότι έχουν συμβεί τα πάντα.

Τώρα πια μπορώ να δω καθαρά αυτό τον αόρατο ιό που στροβιλίζεται γύρω σου. Σαν αόρατο χαλάζι που τσακίζει λέξεις και εικόνες, που βρίσκεται διαρκώς γύρω σου και μου ραπίζει με μίσος το πρόσωπο. Με πιάνει κάτι σαν τρέλα να δω αίμα να τρέχει. Ας είναι και το δικό μου. Το αίμα που μπορεί να πιστοποιήσει ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί. Οτιδήποτε. Αρκεί να εγκαταλείψω αυτό το κενό, αυτή τη σκοτεινή οπή μεταξύ θανάτου και ζωής, που με έχεις σύρει βιαίως.

Με πιάνει ένας απίστευτος θυμός.

- Αν φρονιμάδα είναι να περνάς απαρατήρητος, να μένεις ακίνητος και να παριστάνεις τον πεθαμένο, τότε η μόνη λύση είναι να βρεις τον τρόπο να γίνεις αρκετά ισχυρός για να παλέψεις. Ακόμα και αν έτσι είναι τα πράγματα, δε μας μένει παρά να ζήσουμε σαν να μην ήταν έτσι. Εξάλλου μόνο όταν καταλήξεις να είσαι εντελώς χαμένος μπορείς κάποτε να ξαναβρεθείς.


Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ