Μια ακόμα επιχείρηση, αυτή τη φορά η πολυεθνική του πετρελαίου SHELL, έρχεται να εκμεταλλευτεί τα προνόμια που δίνει η κυβέρνηση στο μεγάλο κεφάλαιο και απολύει μαζικά τους εργαζόμενους που απασχολεί στα δικά της πρατήρια βενζίνης, για να τους αντικαταστήσει με ενοικιαζόμενους. Για την ακρίβεια, όπως αποκαλύπτει σχετική έρευνα του «Ρ» οι εργαζόμενοι απολύονται και επαναπροσλαμβάνονται ως ενοικιαζόμενοι!

Είναι η δεύτερη μεγάλη επιχείρηση σε ένα μήνα, που γίνεται γνωστό ότι προχωράει στην εφαρμογή του σύγχρονου σκλαβοπάζαρου, συνεργαζόμενη με δουλεμπορικό γραφείο. Μόλις στα μέσα του Ιούλη, η διοίκηση του Καζίνο της Πάρνηθας ανακοίνωνε στους 300 συμβασιούχους που απέλυσε ότι έχει συνάψει ήδη σύμβαση με την εταιρία «ενοικίασης» εργαζομένων «MANPOWER»! Προκλητικά, μάλιστα, τους καλούσε να πάνε στα γραφεία της εταιρίας, για να υπογράψουν με αυτή σύμβαση προσωρινής απασχόλησης με διάρκεια ένα μήνα! Ανάλογη προσπάθεια έχει γίνει πριν από ενάμιση μήνα και από την IBM HELLAS.

Στην περίπτωση της SHELL, από μια πρώτη έρευνά μας στα εταιρικά βενζινάδικα, διαπιστώθηκε ότι εργαζόμενοι που μέχρι πριν από λίγο καιρό εμφανίζονταν στις Επιθεωρήσεις Εργασίας, στις σχετικές καταστάσεις εργασίας, ως υπάλληλοι της πολυεθνικής, απολύθηκαν. Στη συνέχεια εμφανίζονται τουλάχιστον δύο εταιρίες, η «ΕΡΜΗΣ» και η «ΜΗΡΤΕΑ» να προσλαμβάνουν αυτούς τους εργαζόμενους με 8μηνες συμβάσεις και με μισθό αντί για τον υψηλότερο που ισχύει στα βενζινάδικα, τον κατώτερο που προβλέπει η σύμβαση των εμποροϋπαλλήλων. Οι απολύσεις και οι επαναπροσλήψεις γίνονται στα χαρτιά. Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν και δουλεύουν κανονικά στα πόστα τους σε δουλιές, που έχουν χαρακτηριστικά βαριάς και ανθυγιεινής εργασίας. Αυτό, όμως, που έχει αλλάξει κρίσιμα για αυτούς είναι ότι πλέον είναι υπάλληλοι των δύο εταιριών από τους οποίους τους ενοικιάζει η SHELL. Πρακτικά αυτό σημαίνει, πέρα από τις μισθολογικές διαφορές, ότι είναι και μετακινούμενοι. Για την πολυεθνική αυτό σημαίνει πως, όταν θέλει να μετακινήσει από ένα πρατήριο σε άλλο έναν εργαζόμενο δεν είναι υποχρεωμένη να τον απολύσει, να του δώσει δηλαδή και αποζημίωση, για να μπορεί να τον επαναπροσλάβει στο νέο πρατήριο που για την Επιθεώρηση Εργασίας είναι μια άλλη αυτοτελής επιχείρηση. Για να μην υπάρξουν αντιδράσεις προσφέρεται σαν κοκαλάκι η υπόσχεση ότι θα υπάρξει ανανέωση των συμβάσεων για ένα ακόμα 8μηνο.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης που έσπευσε να νομιμοποιήσει τα παράνομα αρχικά γραφεία ενοικίασης με το νόμο 3144/03 και να προσφέρει απλόχερα πλέον σύγχρονους σκλάβους στις επιχειρήσεις. Ηδη εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας όπως η «MANPOWER», «IN GLOBE OE», «ISS» και «ADECCO», πολυεθνικές και με παγκόσμια δράση έχουν αρχίσει να επιδεικνύουν και να διαφημίζουν ανοιχτά πλέον την «πραμάτεια» τους και τα συνεχώς αυξανόμενα κέρδη τους.

Σχολιάζοντας ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ ,την κατάσταση που διαμορφώνεται με το σύγχρονο δουλεμπόριο τονίζει ότι τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας και οι εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων είναι δημιούργημα των μεγάλων πολυεθνικών μονοπωλίων στην κατεύθυνση αντικατάστασης της πλήρους και σταθερής εργασίας με τη μερική απασχόληση. Σήμερα και στη χώρα μας αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία πατάνε σε γερό έδαφος, που το έστρωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, νομιμοποιώντας τους και ιδιωτικοποιώντας τον ΟΑΕΔ προς όφελός τους. Για να περάσουν αυτές οι επιλογές των σύγχρονων σκλαβοπάζαρων, επισημαίνει ο συνδικαλιστής, έβαλε πλάτη και η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ) στο όνομα όπως πάντα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας. Μάλιστα, πρόβαλαν σαν «αίτημα» να μπουν μια σειρά προϋποθέσεις για την καλύτερη και πιο νόμιμη λειτουργία των γραφείων. Αναφερόμενος στη συνέχεια στο τι σημαίνει για τους εργαζόμενους η ενοικίαση, ο Γιώργος Πέρρος τη χαρακτηρίζει ως χυδαία μορφή ευελιξίας, όπου ο εργαζόμενος στέλνεται να δουλέψει, χωρίς τα δικαιώματα «κανονικού εργαζόμενου», χωρίς καμία συλλογική σύμβαση. Δεν μπορεί να συνδεθεί με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αφού σύντομα θα βρεθεί σε άλλη επιχείρηση, άλλο κλάδο, άλλη ειδικότητα. Δηλαδή, μισή ζωή, μισά δικαιώματα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, τονίζει, και έτσι προσπαθούν να κατοχυρώσουν την πλήρη ασυδοσία στην αγορά εργασίας, να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζει η συλλογική δράση των εργαζομένων να μειώσουν τελικά κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης. Οι ευθύνες βαραίνουν και τη ΝΔ, σημειώνει, που αυτή πρώτη το 1990 εφάρμοσε με νόμο την ευελιξία των εργασιακών σχέσεων και αυτή την πολιτική ακολουθεί και σήμερα. Καταλήγοντας ο Γιώργος Πέρρος, τονίζει ότι μοναδική λύση είναι οι εργαζόμενοι και τα σωματεία να σταθούν απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές που εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Να απαντήσουν συντονισμένα και αποφασιστικά στα σχέδια κυβέρνησης - μεγάλου κεφαλαίου - ΕΕ και των πολιτικών εκφραστών τους.

Να παλέψουν ενισχύοντας το ΠΑΜΕ για:

• Να καταργηθούν οι νόμοι που δημιουργούν τα σκλαβοπάζαρα.
• Να καταργηθούν το ωρομίσθιο και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης.
• Να απαιτήσουν δουλιά για όλους με σταθερή και πλήρη απασχόληση, σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.

Τις εργασιακές σχέσεις που ισχύουν σ' ένα από τα γραφεία ενοικίασης, αυτό της MANPOWER, και οι οποίες λίγο - πολύ ισχύουν σε όλες τις ανάλογες εταιρίες, περιέγραψαν στο «Ρ» εργαζόμενοι που κατέφυγαν εκεί απεγνωσμένοι μετά από πολύ καιρό αναζήτησης εργασίας και απασχολούνται σε επιχείρηση στην οποία τους «νοίκιασε» (σ.σ. για ευνόητους λόγους δεν αναφέρεται εδώ το όνομα της επιχείρησης).

Από την αρχή, σημειώνουν, πριν πάμε στην επιχείρηση που μας έστειλαν, από το γραφείο μας ξεκαθάρισαν ότι η σύμβαση είναι για 17 μήνες και από εκεί και πέρα θα περιμένουμε για το νέο αφεντικό που θα μας πάρει όταν αυτό βρεθεί. Στην επιχείρηση που είμαστε τώρα, η εργασία που κάνουμε είναι άκρως εξειδικευμένη και ανθυγιεινή και έχει αρκετούς μόνιμους εργαζόμενους με τους οποίους δουλεύουμε μαζί.

Από εκεί και πέρα οι εργαζόμενοι ξεκινούν και μετράνε τις διαφορές στις εργασιακές σχέσεις σε σχέση με τους μόνιμους. Η πρώτη μας μεγάλη διαφορά είναι στο μισθό. Ενώ κάνουμε ακριβώς την ίδια δουλιά με τους μόνιμους και ίσως και σκληρότερη, παίρνουμε πολύ λιγότερα χρήματα. Αυτό καθώς οι μόνιμοι πληρώνονται φυσικά με τη δική τους σύμβαση, με επιδόματα και διάφορες άλλες παροχές που έχουν κατακτήσει, ενώ εμείς με σύμβαση υπαλλήλων παροχής υπηρεσιών χωρίς να μας αναγνωρίζεται και καμία προϋπηρεσία.

Οι ανισότητες όμως ξεπερνούν τους μισθούς όπως καταγγέλλουν στη συνέχεια δημιουργώντας εργαζόμενους α' και β' κατηγορίας μέσα στον ίδιο χώρο εργασίας. Οι προϊστάμενοι, επισημαίνουν, μας αντιμετωπίζουν σαν «κατώτερους» βάζοντάς μας να κάνουμε τις πιο δύσκολες εργασίες που εμφανίζονται χωρίς να κάνουν εξαίρεση ούτε στις γυναίκες. Οταν μάλιστα υπάρχει πολύ δουλιά πάντα θα βάλουν εμάς να παραμείνουμε πίσω αν και ξέρουν ότι δεν πληρωνόμαστε υπερωρίες και μένουμε σε πολύ μακρινές περιοχές δημιουργώντας ιδιαίτερα προβλήματα στις εργαζόμενες μητέρες.

Καμιά απαίτηση, καμιά διεκδίκηση, κανένα αίτημα δεν μπορούν να εκφράσουν αφού όπως τονίζουν: Δεν μπορούμε να απευθυνθούμε στο σωματείο το οποίο δε μας θεωρεί εργαζόμενους της επιχείρησης και ούτε να γραφτούμε εκεί αφού σε λίγο θα φύγουμε. Το πλέον απαράδεκτο, όπως σημειώνουν, είναι ότι ορισμένοι εργατοπατέρες του συγκεκριμένου χώρου θεωρούν πως μας κάνουν και χάρη. Γιατί όπως μάθαμε οι ίδιοι επέμεναν οι όποιες καλύψεις σε κενά προσωπικού να γίνουν με ενοικίαση εργαζομένων!