Αέρα στα πανιά της ολομέτωπης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων δίνει η επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για τη συλλογική σύμβαση.

Η κυβέρνηση εντείνει τους ρυθμούς της αντιλαϊκής επίθεσης, καθώς εκτιμά ότι η συμφωνία εργοδοτών - ΓΣΕΕ της προσφέρει, όπως πιστεύει, την απαραίτητη «κοινωνική συναίνεση», ενώ παρατείνει την ανοχή στην εφαρμοζόμενη πολιτική, χάρη και στη στήριξη του ΠΑΣΟΚ.

Στη βάση αυτών των εκτιμήσεων το κυβερνητικό επιτελείο συγκεντρώνει το επόμενο διάστημα τις δυνάμεις του στην επιβολή του νόμου για τις ΔΕΚΟ, δηλαδή στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την ένταση της λιτότητας. Καθοριστικές αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν στη σημερινή συνεδρίαση της Διυπουργικής Επιτροπής, όπου θα εκφραστεί η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει χωρίς συμβιβασμούς στην εφαρμογή του νόμου και των σχετικών εγκυκλίων. Παράλληλα, θα προχωρήσει στην εφαρμογή του νόμου για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις (ελαστικό 8ωρο), στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ιδιωτικοποίηση Ολυμπιακής, Εμπορικής, κ.ο.κ.), ενώ θα δώσει ώθηση στο «διάλογο» για το Ασφαλιστικό, δρομολογώντας την αύξηση των ορίων ηλικίας και τη μείωση των συντάξεων.

Ολα τα κυβερνητικά στελέχη που έκαναν χτες δηλώσεις δεν έκρυβαν την ικανοποίησή τους για την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης της ντροπής, καθώς προκρίνουν ως σημαντικότερο αποτέλεσμα τη διασφάλιση της «εργασιακής ειρήνης» για τα επόμενα δύο χρόνια.

Το στίγμα το έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που, αφ' ενός χαιρέτισε τη συμφωνία, ενώ πατώντας πάνω σε αυτά που υποστηρίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δε δίστασε να ισχυριστεί ότι βελτιώνει το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων. «Η κυβέρνηση χαιρετίζει τη συμφωνία, στην οποία κατέληξαν οι κοινωνικοί εταίροι, καθώς αυτή διασφαλίζει, αφ' ενός μεν την εργασιακή ειρήνη που συνδράμει την προσπάθεια για την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας, αφ' ετέρου, δε, βελτιώνει το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων», υποστήριξε ο Θ. Ρουσόπουλος. Από την άλλη, εκτίμησε «ως θετικό για τα πολιτικά πράγματα της χώρας», την πολιτική στήριξη που πρόσφερε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στη συμφωνία.

Την ίδια στιγμή, φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι οι «αυξήσεις» στον ιδιωτικό τομέα δεν αποτελούν «πρόκριμα» για τις ΔΕΚΟ και ότι η κυβέρνηση παραμένει στην επιβολή της λιτότητας με το πλαφόν του 3%. Υιοθετώντας τη λογική του ΣΕΒ περί ζημιογόνων επιχειρήσεων που δεν μπορούν να δίνουν αυξήσεις, ο εκπρόσωπος είπε ότι «η μεταρρυθμιστική πολιτική στις ΔΕΚΟ έχει ακριβώς ως στόχο της να τερματίσει αυτή την προβληματική κατάσταση (σ.σ. των ελλειμμάτων). Ως εκ τούτου, βεβαίως και θα παραμείνει αυτό που έχουμε πει».

Από την πλευρά του, ο Γ. Αλογοσκούφης υποστήριξε ότι η συμφωνία «είναι καλή και για τους εργαζόμενους και για την οικονομία γενικότερα. Και είναι μια ακόμη απόδειξη ότι οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι θεσμοί λειτουργούν στη χώρα μας». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Δ. Σιούφας εξήρε «το υψηλό επίπεδο ευθύνης που έδειξαν οι παραγωγικοί και οι κοινωνικοί εταίροι σε αυτή τη διαπραγμάτευση για τη Συλλογική Σύμβαση», καθώς και «την κοινωνική ειρήνη που επικρατεί εξαιτίας αυτού του αποτελέσματος, που θα συμβάλει περαιτέρω θετικά στη δημιουργία ενός ευνοϊκού οικονομικού και επενδυτικού κλίματος».

Μάθημα ταξικής συνεργασίας και το πώς θα γίνουν πιο άξιοι δούλοι του καπιταλισμού οι αυριανοί εργαζόμενοι και σημερινοί φοιτητές, έκανε ο Γ. Παπανδρέου από τη θεσσαλονίκη μιλώντας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Φέροντας ως παράδειγμα τη μεθοδευμένη αντεργατική συμφωνία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με το ΣΕΒ ο Γ. Παπανδρέου «δίδαξε» την ταξική συνεργασία στους φοιτητές από τη θεσσαλονίκη λέγοντας: «Αξίζει να παλέψουμε; Αξίζει. Δείτε, μετά από μία μεγάλη εργατική κινητοποίηση, υπογράφτηκε η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και είναι τουλάχιστον αξιοπρεπής. Που σημαίνει ότι μπορείς να κερδίσεις. Κι αυτή η Συλλογική Σύμβαση υπογράφτηκε μέσα από μία συλλογική διαπραγμάτευση. Γι' αυτό μιλάμε για διάλογο και καθόμαστε στο τραπέζι του διαλόγου. Γιατί μέσα από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες της κοινωνίας»...

Ενώ, στη συνέχεια, αναφερόμενος στην τιμή της εργατικής δύναμης είπε ότι η ΝΔ μειώνει την τιμή της εργατικής δύναμης για να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα, ενώ το ΠΑΣΟΚ δεν τους θέλει εξαθλιωμένους τους εργαζόμενους και γι' αυτό θα αυξήσει την ποιότητα του προϊόντος, που παράγουν, επενδύοντας περισσότερα στο ανθρώπινο κεφάλαιο, ώστε τα προϊόντα τους να είναι πιο ανταγωνιστικά(!)... Να μας συγχωρέσει, αλλά εμείς δε βλέπουμε διαφορά. Την εκμετάλλευση του ανθρώπου θέλουνε κι οι δύο. Και μάλιστα εφαρμόζουν και τα δύο αυτά κόμματα τις ίδιες πολιτικές, που βαθαίνουν την εκμετάλλευση του εργαζόμενου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Τη συμβιβαστική στάση της ελεγχόμενης από ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ηγεσίας της ΓΣΕΕ κατήγγειλε χτες ο Π. Λαφαζάνης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος για την οικονομική και κοινωνική πολιτική του ΣΥΝ, σχολιάζοντας τη νέα διετή συλλογική σύμβαση.

Κάπως αργά ανακάλυψε ο Συνασπισμός το συμβιβασμό που έχει για τα καλά στρογγυλοκαθίσει στην κορυφή της ανώτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας χρόνια τώρα. Να του θυμίσουμε όμως ότι και ο ίδιος δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το γεγονός αυτό. Η συνδικαλιστική του παράταξη - και στη ΓΣΕΕ - χέρι χέρι βάδιζε όλα αυτά τα χρόνια με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ. Δίπλα δίπλα φωτογραφίζονταν στα τραπέζια των «κοινωνικών διαλόγων», από κοινού λοιδορούσαν τις ταξικές δυνάμεις, από κοινού καλλιεργούσαν τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων στην εργατική τάξη αμβλύνοντας τις αγωνιστικές της διαθέσεις, όταν χαρακτήριζαν τα αιτήματα που πρόβαλε το ΠΑΜΕ σαν «μαξιμαλιστικά» και πρόβαλαν πιο «ρεαλιστικά» και «λογικευμένα» αιτήματα, που να μη θέτουν σε κίνδυνο την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Και για να μην πάμε πολύ μακριά, πρόσφατα, την επόμενη μέρα της πανεργατικής απεργίας της 15ης του Μάρτη, η «Αυγή» κραύγαζε από την πρώτη της σελίδα πως η ΓΣΕΕ βγήκε ενισχυμένη από τη μάχη εκείνη, λες και με μια τουφεκιά στον αέρα, οι μεγαλοβιομήχανοι θα έλυναν αμέσως τα προβλήματα...

Σήμερα, ο ΣΥΝ μιλά για υπερκέρδη του κεφαλαίου που καλπάζουν και τα αντιπαραθέτει στις «αυξήσεις εμπαιγμό για τους χιλιάδες χαμηλόμισθους». Και προσπερνά, ως μη γενόμενη, τη στάση του όλα αυτά τα χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα, στάση συναίνεσης, συμπόρευσης, συνδιαλλαγής και με τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ και με την εργοδοσία.

Αξιοζήλευτος ο πολιτικός χαμαιλεοντισμός τους. Αλλά μη νομίζουν ότι μπορούν να ξεγελάνε και να εμπαίζουν τους εργαζόμενους. Τους έχουν πάρει μυρωδιά.