Οι διεργασίες που συντελούνται στους κόλπους της ΕΕ το τελευταίο δίμηνο, επιβεβαιώνουν τις χειρότερες μέρες που θ' ακολουθήσουν για όλους τους λαούς της Ευρώπης προς όφελος των κερδών και της ασυδοσίας του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Στις συνεδριάσεις τόσο της Κομισιόν όσο και του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) στην ουσία έχει καταληχθεί η μεταχείριση των χωρών που θα μπουν ή θα μείνουν έξω από την ΟΝΕ (τα μέτρα θα επικυρωθούν στη Διακυβερνητική του Δουβλίνου αρχές Δεκέμβρη).

Ετσι, για τις χώρες εκτός ΟΝΕ (όπως η Ελλάδα) θα συνεχιστεί η "αυστηρή και μακροχρόνια δημοσιονομική πειθαρχία". Υποχρεώνονται να τηρούν το λεγόμενο συμβόλαιο σύγκλισης, που θα είναι αυστηρό και λεπτομερειακό και θα υποβάλλεται πιο συχνά στην περιοδική εξέταση της Κομισιόν και του Συμβουλίου.

Η δραχμή θα βρίσκεται μόνιμα σε ειδικό "μηχανισμό ισοτιμιών", που θα ελέγχεται πλήρως από τις Βρυξέλλες, με περιθώρια έως 15% απόκλιση και δυνατότητα να εγκαταλειφθεί ανά πάσα στιγμή.

Ο πυρήνας των εντός της ΟΝΕ χωρών, δηλαδή το πιο ισχυρό τμήμα των πολυεθνικών, θα αποφασίζει, θα επιβάλλει ποινές και πρόστιμα και οι εκτός υποχρεωτικά θα εκτελούν.

Για τις χώρες που θα βρεθούν εντός,μετά την 1.1.1999, θα υποβάλλουν ετήσιο "πρόγραμμα σταθερότητας" για όλους τους οικονομικούς δείκτες και ιδιαίτερα για το δημοσιονομικό έλλειμμα, που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 30% του ΑΕΠ. Σύμφωνα μ' όσα αποδέχτηκε η Κομισιόν (16.10.96), προβλέπεται "αυτόματο σύστημα συναγερμού" και κάθε υπέρβαση θα τιμωρείται με άτοκο πρόστιμο, που θα ξεκινά από το 0,2% του ΑΕΠ και μπορεί να φτάνει μέχρι και το 0,5%. Αν δεν υπάρχει συμμόρφωση, αυτό το ποσό θα παρακρατείται οριστικά. Στόχος να εφαρμόζεται πολιτική από τις εντός ΟΝΕ χώρες, ώστε να μην αποκλίνουν από τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ, μετά την είσοδό τους.

Για τους λαούς, λοιπόν, εντός και εκτός ΟΝΕ προδιαγράφεται διαρκής λιτότητα, κατεδάφιση του "κοινωνικού κράτους", παραπέρα προσαρμογή στις ανάγκες του ανταγωνισμού των πολυεθνικών, κατευθύνσεις που αποτυπώνονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς που κατατέθηκαν, όπως Γαλλία και Ελλάδα. Και εν μέσω αυτών των εξελίξεων η Οργάνωση Ευρωπαίων Εργοδοτών (UNICE) παρεμβαίνει, καλώντας την ΕΕ να δημιουργήσει μια πραγματικά ενιαία αγορά για τις επιχειρήσεις, επισημαίνοντας ότι τα διαφορετικά εθνικά φορολογικά συστήματα καταλήγουν σε υπερβολικές επιβαρύνσεις σε βάρος τους και ζητώντας στην ουσία να 'ναι οι πολυεθνικές φορολογήσιμες σε μια μόνο χώρα. Η αναφορά γίνεται για να δείξει ότι η ασυδοσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου δεν έχει όρια.

Οσον αφορά τη χώρα μας, μαζί με τις παραπάνω εντολές, σημειώθηκαν μια σειρά παρεμβάσεις που επιβεβαιώνουν την πορεία της ανεπίστρεπτης καταστροφής της παραγωγικής βάσης, το ξεπούλημα και την προσαρμογή της σαν συμπληρωματική της ΕΕ, ενώ η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων αφήνει ανοιχτό το δρόμο στους τυχοδιωκτισμούς της ιμπεριαλιστικής "νέας τάξης".

Τα μέτρα ενίσχυσης της Ελληνικής Λιπασματοβιομηχανίας από το κράτος θεωρούνται "ασυμβίβαστα με την Κοινή Αγορά" και το άρθρο 92 των συνθηκών, αφού είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των εισαγωγών από άλλα κράτη - μέλη και συνεπώς "νόθευσαν τον ανταγωνισμό".

"Η Ελληνική Βιομηχανία Λιπασμάτων υποφέρει από σημαντική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, παρά τη μείωση της παραγωγής" (σχέδιο επιστολής της Κομισιόν) (έγκλημα!) κι αποφάσισε η ΕΕ να παρέμβει ενεργά.

Εγκαλείται η κυβέρνηση να συμμορφωθεί με την αναστολή της χορήγησης της δεύτερης δόσης κρατικής ενίσχυσης προς τον ΟΑ, απειλούμενη με παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (όταν για Ισπανία, Γαλλία κάνει στραβά μάτια και για την ALITALIA διαπραγματεύεται).

Στην Ελληνική Χαλυβουργία, μια απ' τις δυο βαριές βιομηχανίες στην Ελλάδα, δίνεται παράταση "ζωής" ως το 2000, επιτρέποντας, με όρους, κρατική επιδότηση (αν υπάρχουν αντίστοιχες ιδιωτικές επενδύσεις), ενώ προτιμούνται τα προϊόντα Τουρκίας και Κεντρικής Ευρώπης.

Στον τομέα της ενέργειας επιβάλλεται από την ΕΕ φόρος διοξειδίου του άνθρακα, ώστε να προωθηθεί η υποκατάσταση του λιγνίτη (τα επενδυτικά προγράμματα της ΔΕΗ βασίζονται κατά 70% σ' αυτόν) από φυσικό αέριο και να διευκολυνθεί η ιδιωτικοποίηση στον τομέα της ενέργειας.

Με κοινοτική οδηγία "κόβονται" οι επενδύσεις στη Θράκη, δημοσίευση "Αδέσμευτου" 2.10.96:

"Με απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γίνεται υποχρεωτική η παραπομπή στις αρμόδιες κοινοτικές υπηρεσίες των επενδυτικών σχεδίων που υποβάλλονται για ενίσχυση από τον αναπτυξιακό νόμο και αφορούν τους κλάδους μεταποίησης και εμπορίας αγροτικών προϊόντων.

Λόγος ότι δεν επιτρέπουν επενδύσεις στον πρωτογενή τομέα. Μελλοντικά θα 'ναι αδύνατος και ο εκσυγχρονισμός των μονάδων που υπάρχουν.

Να η "αποκέντρωση" που επικαλούνται ΠΑΣΟΚ και συνοδοιπόροι και η ανάπτυξη της περιφέρειας. Η ΕΕ επεμβαίνει άμεσα, ενδιαφερόμενη μόνο για περιοχές που έχει το πολυεθνικό κεφάλαιο οικονομικά και πολιτικά οφέλη".

Για την εγγύηση των συνόρων κανείς εταίρος δεν είναι διατεθειμένος καν για φραστική αποδοχή την ώρα, μάλιστα, που στην ουσία δεν παγώνουν τις παροχές προς την Τουρκία, παρ' όλη την κατάσταση στο εσωτερικό της και τις προκλήσεις σε Ελλάδα - Κύπρο. Αποδεικνύεται άλλη μια φορά πού στηρίζεται αυτή η προκλητικότητα.

Αλλωστε στις 5 του Νοέμβρη παρουσιάστηκε από τον Κοινοτικό επίτροπο η εξ Αμερικής εκπορευόμενη και χρηματοδοτούμενη έκθεση για τα Βαλκάνια, που "συστήνει" να τεθεί η "ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων - συμπεριλαμβανομένης και της Δυτ. Μακεδονίας - υπό την εγγύηση ισχύος των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ", η οποία δηλώθηκε ότι υιοθετείται αυτονόητα από την ΕΕ.

Εξέλιξη που δείχνει ξεκάθαρα τη σύμπραξη του διεθνούς ιμπεριαλισμού σε βάρος των λαών της περιοχής, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα. Η χλιαρή αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης και η δυνατότητα που δίνεται σε ξένες τράπεζες να ανταγωνίζονται με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους τις ελληνικές κρατικές, απασχολώντας μάλιστα αλλοδαπούς, επιβεβαιώνουν τη συνταύτιση των συμφερόντων της ελληνικής ολιγαρχίας με το ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο και δηλώνουν τις πολιτικές δυνάμεις που τις υπηρετούν.

Οι εξελίξεις στον οικονομικό τομέα πυροδότησαν αντιδράσεις των εργαζομένων και αγροτών σ' όλες τις χώρες της ΕΕ και οδηγούν σε δυσαρέσκεια ολοένα και περισσότερο κόσμο, η οποία αποτυπώνεται σε δημοσκοπήσεις ή εκλογικές αναμετρήσεις.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση του EYROVISION, που έγινε για λογαριασμό της Κομισιόν (δημοσίευση "Ναυτεμπορική" 15.10.96):

Το 71 % των Ευρωπαίων τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, όπως αυτή αναμένεται να προκύψει από τη Διακυβερνητική Διάσκεψη.

Ιταλία 48%

Αυστρία 51%

Φινλανδία 54%

Πορτογαλία 85%

Βρετανία 81%

Γαλλία 81%

Ελλάδα 79%

Δανία 79%

Γερμανία 77%

Την ίδια ώρα οι Δανοί, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στις 20.9.96 (στοιχ. "Καθημερινής" 21.9.96) επιμένουν να μη συμμετέχουν καν στην ΟΝΕ κατά 51%. Παρόλο που η Δανία είναι ένα από τα ελάχιστα κράτη - μέλη που πληρούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις, δεν μπορεί να ενταχθεί στο ενιαίο νόμισμα, παρά μόνο αν η προηγούμενη απόφασή της ανατραπεί με νέο δημοψήφισμα.

Στις εκλογές της Αυστρίας και της Φινλανδίας (Ευρωεκλογές) η δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος καταγράφτηκε με την υπερψήφιση κομμάτων με αντι-ΕΕ πρόσωπο ή καταψήφιση υπέρμαχων της Ευρωπαϊκής Πολιτικής.

Ολα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι:

• Ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν τον αδιέξοδο για τους λαούς μονόδρομο της Ευρώπης του Μάαστριχτ, ξεπερνώντας τα ψευτοδιλήμματα της απομόνωσης.

Και εξηγούν γιατί φοβάται η κυβέρνηση Σημίτη να ενημερώσει τον ελληνικό λαό, μπροστά και στη Διακυβερνητική και να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για την επίσημη καταγραφή της άποψής του. (Το ΚΚΕ κατέθεσε αίτημα για συζήτηση στη Βουλή για την αναθεώρηση στις 13.11.96).

• Υποδηλώνουν επίσης τις μεγαλύτερες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για ν' απευθυνθούμε στο λαό και να ζητήσουμε την υπογραφή του για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ενάντια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Να σημειώσουμε ότι ο ΣΥΝ προβάλλει πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα ενάντια στην αναθεώρηση, δηλαδή απ' τη μια δεν αρνείται την καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, αφού δε στρέφεται ενάντια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ (την οποία άλλωστε ψήφισε το '92) κι απ' την άλλη υπονομεύει τη δυνατότητα και την προοπτική του εθνικού δημοψηφίσματος.

Μέσα από τη διαδικασία συλλογής υπογραφών θα δοθεί δυνατότητα ώστε περισσότεροι ακόμα να κατανοήσουν ότι η επίλυση όλων των σημερινών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας περνά μέσα από τη συγκρότηση ενός ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού μετώπου πάλης που θα συγκρούεται και θα 'ρθει σε ρήξη με τις επιλογές της ΕΕ, των μονοπωλίων, των κυβερνήσεων που τις προωθούν.

Στη συντονισμένη δράση του πολυεθνικού κεφαλαίου απαιτείται συντονισμένη αντεπίθεση από το εργατοσυνδικαλιστικό κίνημα των χωρών της ΕΕ (η GOOD YΕAR δεν μπορεί π. χ. ν' αντιμετωπιστεί μόνο στην Ελλάδα).

Γιάννα ΠΑΤΕΛΑΚΗ

Οι εξελίξεις στον οικονομικό τομέα πυροδότησαν αντιδράσεις των εργαζομένων και αγροτών σ' όλες τις χώρες της ΕΕ και οδηγούν σε δυσαρέσκεια ολοένα και περισσότερο κόσμο, η οποία αποτυπώνεται σε δημοσκοπήσεις ή εκλογικές αναμετρήσεις

Με τη συγκέντρωση που γίνεται αύριο Δευτέρα στις 6.30 το απόγευμα στο θέατρο "Γκλόρια" και την πορεία προς της Βουλή, επισφραγίζονται οι μέχρι σήμερα δραστηριότητες της Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ. Η εκδήλωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αφού σε λίγες μέρες, στις 13 του Δεκέμβρη, θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος Κορυφής στο Δουβλίνο, όπου οι "δεκαπέντε" θα συζητήσουν και θα συμφωνήσουν για τις κατευθυντήριες γραμμές της αναθεώρησης της Συνθήκης. Ηδη στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν δρομολογηθεί ρυθμίσεις που ενισχύουν το ρόλο του Διευθυντηρίου, συνιστούν ακόμα μεγαλύτερη εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και θα αξιώνουν περισσότερες θυσίες από τους λαούς για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων μέσα από νέα προγράμματα "σύγκλισης", αόριστης διάρκειας. Απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση εμφανίζεται διατεθειμένη να αποδεχτεί όλες τις προτάσεις του γερμανογαλλικού άξονα, που με μαθηματική ακρίβεια φέρνουν την Ελλάδα στο περιθώριο και τους Ελληνες εργαζόμενους στην οικονομική εξαθλίωση και τον "εργασιακό μεσαίωνα".

Σ' αυτήν ειδικά την περίοδο το αίτημα για Δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις όποιες αλλαγές γίνουν στη Διακυβερνητική Διάσκεψη παίρνει διαστάσεις εθνικής αναγκαιότητας. Εξάλλου κάθε μέρα που περνάει οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι νέοι αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο την πραγματική φύση αυτής της πολιτικής. Της πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση στο όνομα του Μάαστριχτ και της δήθεν ισότιμης συμμετοχής στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αυτό επιβεβαιώνεται στους αγώνες που αναπτύσσονται.

Για τις θέσεις και τις δραστηριότητες της Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ μιλήσαμε με δύο εκπροσώπους της, τον Στρατή Κουνιά, πρόεδρο του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Σωκράτη Μαντζουράνη, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ.

***

- Ζητάτε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Πρόσφατα, στις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη, ο ελληνικός λαός με την ψήφο του έδωσε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στα κόμματα που υποστήριξαν και υποστηρίζουν τη Συνθήκη. Μήπως με το εκλογικό αποτέλεσμα δόθηκε και η απάντηση στο αίτημα που προβάλλετε;

Σωκράτης Μαντζουράνης (Σ. Μ.): Επειδή αυτή η συζήτηση γίνεται λίγες ώρες μετά τη μεγάλη πανεργατική, πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των αγροτών, θα ήθελα να επισημάνω ότι σε όλες τις συγκεντρώσεις, τις πορείες και τα συλλαλητήρια κυριάρχησαν τα συνθήματα κατά του Μάαστριχτ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του προγράμματος "σύγκλισης". Θέλω δηλαδή να επισημάνω ότι στη συνείδηση μεγάλων λαϊκών στρωμάτων και πρώτα απ' όλα των εργαζομένων κερδίζει έδαφος η αντίληψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος απ' τη σημερινή κατάσταση, αν δε συγκρουστούν με τις κυρίαρχες επιλογές των Βρυξελλών που εξυπηρετούνται από την κυβέρνηση. Και το ξέρουμε όλοι ότι στις κινητοποιήσεις αυτέςσυμμετείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι και αγρότες που στις εκλογές ψήφισαν κόμματα που έχουν ταχθεί υπέρ του Μάαστριχτ.

Στρατής Κουνιάς (Σ. Κ.): Θα μπορούσα να απαντήσω ότι αν όσοι αρνούνται σήμερα την αναγκαιότητα του Δημοψηφίσματος, θέλουν να διαπιστώσουν τις πραγματικές διαθέσεις του ελληνικού λαού για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δεν έχουν παρά να ζητήσουν τη γνώμη του γι' αυτήν συγκεκριμένα. "Ιδού η Ρόδος...", λοιπόν. Οσο για τα εκλογικά ποσοστά και το τι εκφράζουν αυτά, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι και στη Δανία, και στη Νορβηγία, και στην Ελβετία, και στη Φινλανδία οι πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν τη Συνθήκη έχουν τη μεγάλη πλειοψηφία. Ομως αυτό δεν εμπόδισε τους λαούς, είτε στα εθνικά δημοψηφίσματα είτε στις ευρωεκλογές, να πουν "όχι στο Μάαστριχτ" με πλειοψηφία. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τη Γαλλία, όπου το 49% που συγκέντρωσε το "όχι" είναι συντριπτικά μεγαλύτερο από το ποσοστό του Κομμουνιστικού Κόμματος, που είχε επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος της καμπάνιας κατά του Μάαστριχτ. Αλλά, αν δε φτάνει αυτό, όσοι απορρίπτουν το δημοψήφισμα, ας κοιτάξουν τα αποτελέσματα των τακτικών δημοσκοπήσεων που διεξάγει η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ας συγκρίνουν τα ποσοστά αυτών πουδηλώνουν δυσαρεστημένοι από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τα ποσοστά των κομμάτων που υποστήριξαν και υποστηρίζουν το Μάαστριχτ.

Σ. Μ.: Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το αίτημα για Δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν είναι τωρινό. Είχε προβληθεί από το ΚΚΕ όταν η Συνθήκη ήρθε για συζήτηση και έγκριση στη Βουλή, τον Ιούλη του '92. Τότε τα κόμματα που υποστήριξαν τη Συνθήκη, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ. Και τότε το επιχείρημά τους ήταν ότι μέσω των εκλογικών τους ποσοστών είχαν την εξουσιοδότηση του ελληνικού λαού για την ψήφιση της Συνθήκης. Ομως ο ελληνικός λαός δεν είχε δώσει σε κανέναν την εξουσιοδότηση για να υπογράψει μια Συνθήκη που οδηγούσε τη χώρα στην περιθωριοποίηση, που εξασφάλιζε την ευημερία στους λίγους και τη δυστυχία στους πολλούς. Απλούστατα γιατί κανείς απ' αυτούς που ψήφισαν τη Συνθήκη δεν είχε ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τις συνέπειες από την εφαρμογή των αποφάσεων του Μάαστριχτ. Το μόνο που υπόσχονταν ήταν ότι το Μάαστριχτ θα μας έφερνε στον "παράδεισο" του κοινού νομίσματος, των κοινών μισθών, των κοινών δυνατοτήτων, των κοινών δικαιωμάτων... Ας κάνουν λοιπόν τώρα, που τελειώνει η ισχύς της Συνθήκης, το λογαριασμό για όλα αυτά τα "κοινά".

- Τώρα όμως βρίσκεται σε εξέλιξη η Διακυβερνητική Διάσκεψη, όπου θα αναθεωρηθεί η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Τι νόημα έχει να συζητάμε σήμερα για Δημοψήφισμα για μια Συνθήκη που σε λίγους μήνες θα έχει αλλάξει;

Σ. Κ.: Μια απ' τις πτυχές της παραπλανητικής επιχειρηματολογίας είναι και αυτή που σημειώνει ότι δήθεν από τη Διακυβερνητική θα "γεννηθεί" μια νέα Συνθήκη, την οποία πρέπει να περιμένουμε και μετά να δούμε πώς θα την αντιμετωπίσουμε. Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη το γεγονός ότι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η αναθεωρημένη Συνθήκη, που θα προκύψει από τη Διακυβερνητική, θα είναι ακόμη χειρότερη για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Δεν πρέπει να ξεχνούμε, λοιπόν, ότι το βασικό στοιχείο της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που είναι η Οικονομική και Νομισματική Ενωση, όπως αποφάσισαν οι "δεκαπέντε" δεν πρόκειται να αναθεωρηθεί. Εξάλλου πάνω στην πορεία της ΟΝΕ και τα αποτελέσματά της θα στηριχτεί και το πολιτικό οικοδόμημα που θα διαμορφωθεί στη Διακυβερνητική. Οι χώρες που θα συμμετέχουν στο "σκληρό πυρήνα" της ΟΝΕ, θα είναι αυτές που θα αποκτήσουν και το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίζουν για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι υπόλοιπες (όπως η Ελλάδα) θα διατηρήσουν την υποχρέωσή τους να εκτελούν και μόνο. Αρα και μετά τη Διακυβερνητική δε θα αλλάξει τίποτα όσον αφορά στο θεμέλιο του κοινοτικού οικοδομήματος, δηλαδή της ΟΝΕ και επομένως της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Γι' αυτό επιμένουμε ότι το Δημοψήφισμα πρέπει να γίνει συνολικά για τη Συνθήκη και για τις όποιες τροποποιήσεις προκύψουν στη Διακυβερνητική.

- Υποστηρίζετε ότι το Δημοψήφισμα για το Μάαστριχτ πρέπει να γίνει σε εθνικό επίπεδο. Εχει διατυπωθεί, όμως, και η πρόταση για τη διενέργεια ενός πανευρωπαϊκού δημοψηφίσματος, όπου οι πολίτες των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα αποφανθούν για τη Συνθήκη που θα προκύψει από τη Διακυβερνητική. Πώς αντιμετωπίζετε αυτή την πρόταση;

Σ. Μ.: Πριν απαντήσω επί της ουσίας, θα ήθελα να επισημάνω ότι η πρόταση για πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα, στο οποίο τα "ναι" και τα "όχι" θα αθροιστούν στις δεκαπέντε χώρες - μέλη, προϋποθέτει την αποδοχή της ύπαρξης του υπερεθνικού οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μα εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα, δηλαδή πώς τοποθετείται ο κάθε λαός, η κάθε χώρα απέναντι σ' αυτό το οικοδόμημα. Δέχεται ή όχι τη συμμετοχή σ' αυτό τον υπερεθνικό οργανισμό, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά;

Σ. Κ.: Δείτε το όμως και πρακτικά. Σ' ένα τέτοιο πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα, μια ισχνή πλειοψηφία του "ναι" στη Γερμανία και τη Γαλλία, ας πούμε, μπορεί να πνίξει μια ισχυρή πλειοψηφία του "όχι", στην Ελλάδα παραδείγματος χάριν, αλλά και σε μια σειρά άλλες χώρες, λόγω της διαφοράς των πληθυσμιακών μεγεθών. Ομως το σημαντικότερο είναι το ποιον θα δεσμεύει το αποτέλεσμα ενός τέτοιου δημοψηφίσματος. Υποστηρίζουμε ότι το εθνικό δημοψήφισμα δίνει το δικαίωμα στον ελληνικό λαό, με βάση τα δικά του προβλήματα και τις δικές του ανάγκες, να κρίνει και να αποφασίσει για την πορεία που του επιφυλάσσει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Και βεβαίως γιατί το εθνικό δημοψήφισμα δημιουργεί δεσμεύσεις για την κυβέρνηση, που θα πρέπει να πάρει υπόψη της τη λαϊκή ετυμηγορία.

- Βεβαίως, κάτι τέτοιο προϋποθέτει την πλήρη ενημέρωση του ελληνικού λαού για το περιεχόμενο της Συνθήκης και για τις συνέπειές της, όπως επίσης και για τις αλλαγές που θα γίνουν στη Διακυβερνητική.

Σ. Μ.: Η ενημέρωση είναι η πρώτη και πιο σημαντική προϋπόθεση για το Δημοψήφισμα. Θα ήθελα να σημειώσω ότι όσον αφορά τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την πορεία και το μέλλον μέσα σ' αυτήν, υπάρχει μεγάλο έλλειμμα ενημέρωσης για τον ελληνικό λαό. Η σκόπιμη αποσιώπηση σημαντικών γεγονότων, αποφάσεων καθοριστικής σημασίας, η παραπλανητική προβολή ορισμένων πλευρών της κοινοτικής πραγματικότητας είναι μόνιμα στοιχεία της κυβερνητικής "επικοινωνιακής πολιτικής" και σ' αυτή την προσπάθεια η κυβέρνηση έχει αρωγούς την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης και τα άλλα κόμματα που υποστηρίζουν το Μάαστριχτ. Στόχος όλης αυτής της επιχείρησης είναι η εμπέδωση στη συνείδηση του ελληνικού λαού του δόγματος ότι δήθεν η Συνθήκη και η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μονόδρομος.

Σ. Κ.: Αυτή η προσπάθεια συσκότισης των εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση συνεχίζεται και τώρα που διεξάγεται η Διακυβερνητική Διάσκεψη. Ενώ στα Συμβούλια των Υπουργών Εξωτερικών, στις Συνόδους Κορυφής, στις συνεδριάσεις των μονίμων αντιπροσώπων συζητιούνται εξαιρετικής σημασίας θέματα, που άπτονται ακόμη και της παραχώρησης κρίσιμων εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, οι Ελληνες πολίτες γνωρίζουν ελάχιστα και για τις συζητήσεις αυτές, αλλά πολύ περισσότερο για τις θέσεις που διατυπώνουν εκεί οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης.

- Επομένως, η διαδικασία του Δημοψηφίσματος μπορεί να θεωρηθεί και μια καλή ευκαιρία για την ενημέρωση του ελληνικού λαού, εφόσον βέβαια όλες οι πλευρές δεσμευτούν για έναν χωρίς αποκλεισμούς και εφ' όλης της ύλης διάλογο;

Σ. Κ.: Φυσικά. Και πρώτη απ' όλους η κυβέρνηση οφείλει να κάνει γνωστές τις βασικές, κατευθυντήριες θέσεις της για τη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Η σκόπιμη ασάφεια των κυβερνητικών θέσεων δίνει την ευκαιρία στους εκπροσώπους της κυβέρνησης να προχωρούν σε αδιαφανείς διαπραγματεύσεις, να παζαρεύουν χωρίς κανένα ενδοιασμό για θέματα ιδιαίτερα κρίσιμα. Κοιτάξτε τώρα, ο πρωθυπουργός σε λίγες μέρες θα πάει στο Δουβλίνο, όπου θα συζητηθούν και θα συμφωνηθούν οι βασικές γραμμές της αναθεωρημένης Συνθήκης, ενώ έχουν ήδη δρομολογηθεί ρυθμίσεις που ενισχύουν το ρόλο του Διευθυντηρίου, συνιστούν ακόμα μεγαλύτερη εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και θα αξιώνουν περισσότερες θυσίες απ' τους λαούς, για να πιαστούν οι οικονομικοί στόχοι μέσα από νέα προγράμματα "σύγκλισης" αόριστης διάρκειας. Γνωρίζει κανείς τι θα υποστηρίξει ο πρωθυπουργός στο Δουβλίνο, μέχρι πού θα σταματήσουν οι υποχωρήσεις του απέναντι στις αξιώσεις του γερμανογαλλικού άξονα;

Σ. Μ.: Ενας λόγος λοιπόν για τον οποίο ζητούμε από τώρα τη δέσμευση της κυβέρνησης για τη διενέργεια Δημοψηφίσματος είναι και αυτός. Αν η κυβέρνηση γνωρίζει ότι στο τέλος αυτής της διαδικασίας θα πρέπει να λογοδοτήσει απέναντι στον ελληνικό λαό και να θέσει στην κρίση του λαού το αποτέλεσμα της Διακυβερνητικής μαζί με τη Συνθήκη, τότε περιορίζονται και οι αυθαίρετοι χειρισμοί. Εξάλλου αυτό το επιτάσσει και η στοιχειώδης πολιτική ηθική.

- Τι προβλέπει το πρόγραμμα δράσης της Επιτροπής Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ από δω και πέρα; Τι έχει αποδώσει η μέχρι τώρα δράση της;

Σ. Μ.: Δεκάδες χιλιάδες υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί κάτω από την πρόταση - έκκληση της Επιτροπής για Δημοψήφισμα. Επιτροπές έχουν δημιουργηθεί σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της χώρας, έχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες συσκέψεις, με το θέμα έχουν ασχοληθεί δεκάδες δημοτικά συμβούλια και διοικήσεις συνδικαλιστικών, κοινωνικών και επιστημονικών οργανώσεων και φορέων και με ψήφισμά τους ζητούν τη διενέργεια Δημοψηφίσματος.

Η μέχρι τώρα δραστηριότητα της Επιτροπής θα επισφραγιστεί, πιστεύουμε, θετικά, με την αυριανή συγκέντρωση στο θέατρο "Γκλόρια" και την πορεία προς τη Βουλή, όπου θα επιδοθεί το ψήφισμα στους εκπροσώπους των κομμάτων και θα ζητηθεί η θέση τους για το Δημοψήφισμα.

Σ. Κ.: Βέβαια, πιστεύουμε ότι οι πρωτοβουλίες για ένα τέτοιο ζήτημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαντλούνται στα όρια και στα πλαίσια μόνο μιας πανελλαδικής Επιτροπής ή κάποιων τοπικών αντίστοιχων κινήσεων. Είναι υπόθεση του κάθε πολίτη χωριστά, του κάθε μαζικού φορέα. Πιστεύουμε ότι είναι στο χέρι τους καθενός μας, στο χέρι όλων μας, να ασκηθεί η πίεση προς την κυβέρνηση για να γίνει δεκτό το Δημοψήφισμα.

Σ. Μ.: Στο επόμενο διάστημα οι δραστηριότητες της Επιτροπής θα ενταθούν, στόχος μας είναι οι υπογραφές να γίνουν εκατοντάδες χιλιάδες, ενώ θα αξιοποιηθούν όλες οι μορφές επικοινωνίας με το λαό. Ιδιαίτερη θα είναι η προσπάθειά μας για να συντονίσουμε τις ενέργειές μας με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου δηλαδή αναπτύσσεται κίνημα κατά των συνεπειών από την πολιτική του Μάαστριχτ, συνδυάζοντάς τες με την αναγκαιότητα του Δημοψηφίσματος. Για να αποκτήσει το αίτημα του Δημοψηφίσματος παλλαϊκό χαρακτήρα.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο Σωκράτης Μαντζουράνης