Ο λόγος δίνεται σε παρευρισκόμενη στην εκδήλωση και η ερώτηση που ακολουθεί αφορά ένα άκρως επίκαιρο θέμα:

- Ποια είναι η θέση του Κόμματος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

ΑΛ.ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Η θέση του ΚΚΕ διαμορφώθηκε μέσα στην πορεία του χρόνου. Την περίοδο που ανακινήθηκε το ζήτημα, στη δεκαετία του '80 για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα, είχαμε ταχθεί θετικά, δηλαδή ότι είναι δυνατόν η χώρα μας να διεκδικήσει να γίνουν στην Ελλάδα οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όχι όμως μ' αυτό το πνεύμα της μονιμότητας, όχι δηλαδή να γίνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες μόνιμα στην Ελλάδα.

Οταν ξαναανακινήθηκε το θέμα του φακέλου, είχαμε πει ότι εν πάση περιπτώσει, είναι λογικό μια χώρα να ζητάει να γίνουν οι Αγώνες σε αυτή, είχαμε όμως πάρα πολύ μεγάλες αντιρρήσεις, για το αν αυτοί οι Αγώνες θα είχαν κάποιο όφελος για τον τόπο μας.

Αλλά κυρίως ανοίξαμε και το ζήτημα πώς έχουν εξελιχθεί πια οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Θα πείτε, τα προηγούμενα χρόνια ήταν πάρα πολύ καλοί όπως γίνονταν; Οχι. Αλλά ανά 4ετία ο κατήφορος ήταν πάρα πολύ μεγάλος. Μ' αυτή την έννοια είχαμε βάλει ορισμένους όρους, προϋποθέσεις και μέτωπα πάλης γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δε θεωρήσαμε τότε και δεν έχουμε αλλάξει θέση σ' αυτό, ότι έπρεπε να πούμε «όχι», να μη γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα. Υπήρχαν και τέτοιες θέσεις.

Οχι ότι θα ήταν κακό να το λέγαμε. Μπορούσαμε να πάρουμε και αυτή τη θέση. Αλλά προβληματιστήκαμε στο εξής: Δηλαδή, σε όποια χώρα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δε θα σήκωναν οι λαοί τα ίδια βάρη, τα ίδια προβλήματα; Δηλαδή τι το ιδιαίτερο είχε η Ελλάδα; Και αυτό, επειδή υπήρχε και μια συζήτηση, ότι η Ελλάδα λόγω της φάσης που είναι στην ΟΝΕ, συμφέρει ή δε συμφέρει. Είτε με ΟΝΕ, είτε και χωρίς ΟΝΕ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και από πλευράς πια χαρακτήρα, πνεύματος που έχουν και κόστους, η ζυγαριά είναι αρνητική.

Εμείς τώρα, θεωρούμε ότι πρέπει οι Ολυμπιακοί Αγώνες να αποτελέσουν ένα πεδίο πάλης και δράσης - όχι στενά με το θέμα αν έπρεπε να γίνουν στη χώρα μας - αλλά να συζητηθούν τα ζωντανά μέτωπα πάλης.

Και αυτά τα μέτωπα πάλης είναι πολύμορφα. Υπάρχει το θέμα της κερδοσκοπίας, της σύνδεσης των Ολυμπιακών Αγώνων με ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. Ενα αυτό.

Δεύτερο, υπάρχει το ζήτημα των ελεύθερων χώρων και του περιβάλλοντος, διότι... να ένα θέμα: Οταν εμείς είχαμε πει «ναι», αρχικά, σαν μια γενική ιδέα, τότε η ανάθεση γινόταν σε χώρα, δηλαδή σε επίπεδο χώρας, που σήμαινε ότι μπορούσε να γίνει η αποκέντρωση. Στα Γιάννενα, στη Θράκη κλπ. Αλλαξε και είναι σε επίπεδο πόλης, που σημαίνει τα πάντα τα σηκώνει η πόλη. Και ποια πόλη; Η Αθήνα. Αυτή η τραγική Αθήνα. Μπορεί να την αγαπάμε, αλλά δεν μπορεί να μη βλέπουμε σε τι κατάσταση είναι η Αθήνα.

Πρέπει λοιπόν να ανοιχτούν σοβαρά μέτωπα πάλης τέτοια, σε θέματα περιβάλλοντος και κυρίως όσο μπορούμε και να παρεμποδίσουμε, να γίνουν έργα, τα οποία με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα λειτουργήσουν και πολύ μετά.

Απ' ό,τι φαίνεται η Αθήνα θα γίνει ένα τεράστιο ξενοδοχειακό κέντρο. Θα υπάρξουν αυξήσεις ξενοδοχείων, όπου θα τσακώνονται τα μεγάλα συγκροτήματα μεταξύ τους.

Υπάρχει όμως και ένα θέμα που εμείς θέλουμε επίσης να ανοιχτεί. Θέλουμε, επιθυμούμε και νομίζω όλοι το θέλουμε να ανοιχτεί το ζήτημα του πρωταθλητισμού. Δηλαδή, η Ελλάδα πάει σχετικά καλά στον πρωταθλητισμό, αλλά όσον αφορά το γενικό επίπεδο του αθλητισμού, δεν πάμε καθόλου καλά. Και ένας πρωταθλητισμός που συνδέεται με το ντόπινγκ, που συνδέεται με πάρα πολλά άλλα πράγματα... Εγώ ειλικρινά σας λέω, νομίζω και όλους μας σοκάριζε όταν οι Ολυμπιονίκες μας έβγαιναν και έλεγαν, «ευχαριστώ την εταιρία μου». Ελεος πια. Δηλαδή όποιος δεν έχει εταιρία τι γίνεται; Και το λέω και συγκεκριμένα. Την Τετάρτη μάλιστα θα τιμηθούν στη Βουλή. Εβγαιναν Ολυμπιονίκες και φαντάζομαι όποιος ξέχναγε να το πει, θα του τράβαγε τα αυτιά η εταιρία. Δηλαδή αυτό το πράγμα, οι χορηγοί - εταιρίες, είναι κάτι το οποίο δεν πρέπει να το δεχτούμε. Για να μην πούμε όλη αυτή την κατάσταση που υπάρχει στον αθλητισμό. Δηλαδή αυτός ο αθλητισμός, που εν πάση περιπτώσει έχει σχέση με το σώμα, το πνεύμα και την υγεία, νομίζω ότι είναι πάρα πολύ «ανθυγιεινός», έτσι όπως έχει εξελιχθεί.

Επομένως, πρέπει να ανοίξουμε μέτωπα πάλης και έχουμε μπροστά μας και 4 χρόνια. Εμείς πιστεύουμε στη δυναμική των εξελίξεων και στη δυναμική των μετώπων πάλης και σ' αυτό τον τομέα.

Το λόγο παίρνει στη συνέχεια η Βούλα Τσιβόλα, από τον «902»:

- Δύο ερωτήσεις θέλω να σας κάνω. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι χαρακτηρίσατε αδιαμφισβήτητο το ότι υπάρχει η προοπτική φιλολαϊκής ανάπτυξης στη χώρα μας. Αναπτύξατε επιχειρήματα, μεταξύ των οποίων ότι η χώρα διαθέτει ορυκτό πλούτο και ότι υπάρχει και ικανότητα στη χώρα μας παραγωγής προϊόντων διατροφής. Εχετε επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η χώρα μετατρέπεται σιγά - σιγά σε χώρα παροχής υπηρεσιών τουρισμού και εμπορίου. Κάτι που σημαίνει ότι ενδεχομένως σε κάποια χρόνια αυτή η ικανότητα παραγωγής προϊόντων διατροφής να μην υπάρχει. Οπως να σταματήσει να υπάρχει και ο ορυκτός πλούτος. Σε περίπτωση που το μέτωπο καθυστερήσει να συγκροτηθεί η πρόταση για λαϊκή οικονομία, λαϊκή εξουσία πόσο είναι εφικτή;

Αλ .ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Να μου επιτρέψεις να σου πω ότι ο έτσι τρόπος της σκέψης δεν είναι και πάρα πολύ ορθός. Με ποια έννοια; Μια πλευρά έχει βάση, αυτό που λες, δηλαδή, ότι όσο περνάνε τα χρόνια και η Ελλάδα όλο και πιο βαθιά ενσωματώνεται σ' αυτό τον καταμερισμό εργασίας οπωσδήποτε χάνει αναπτυξιακές δυνατότητες και αν σκεφτούμε έχει χάσει αρκετές αναπτυξιακές δυνατότητες μεταπολεμικά. Με μια έννοια έχεις δίκιο; Οτι αν καθυστερήσουν κάποιες σημαντικές αλλαγές στην Ελλάδα, από εκεί και πέρα τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα, αλλά δεν μπορεί να παραιτηθεί κανείς από το στόχο. Οτι πρέπει να παλέψει να γίνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτές οι αλλαγές.

Τώρα σε εκείνες τις συνθήκες πώς θα διαμορφωθούν τα πράγματα, ποιες ιεραρχήσεις θα γίνουν βεβαίως θα πάρεις υπόψη τη συγκεκριμένη πραγματικότητα. Αλλά γιατί να μην σκεφθεί ο ελληνικός λαός τώρα τι γίνεται; Τώρα πρέπει να παρέμβουμε. Πριν πραγματικά χαθεί πολύτιμος χρόνος. Να πάρουμε ένα παράδειγμα, ή μάλλον να πούμε, άμα ένας λαός θέλει στην πλειοψηφία του, και αν παρέμβει αποφασισμένος, πολλά πράγματα μπορεί να κάνει. Πολλά πράγματα, γιατί στο κάτω - κάτω και η επιστήμη και η τεχνική έχουν ανέβει και ας πάρουμε και μια άλλη πλευρά. Μην τα δούμε τα πράγματα απομονωμένα στην Ελλάδα.

Εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει το στοιχείο ας το πούμε της χειραφέτησης, της αντίστασης έστω και αδύναμο, υπάρχει και γενικότερα. Δηλαδή μη δούμε τα πράγματα στατικά. Πιστεύουμε ότι τα επόμενα χρόνια δε θα είναι μόνο δύσκολα για τον ελληνικό λαό, που θα έχει χάσει κάποιες κατακτήσεις. Θα είναι δύσκολα και γι' αυτούς που τους αφαιρούν τις κατακτήσεις, που αφαιρούνε από το λαό τις κατακτήσεις.

Για πάρτε σαν παράδειγμα την Ευρωπαϊκή Ενωση. Θυμάμαι, ότι πριν από 3-4 χρόνια αντιμετωπίζαμε το ερώτημα: Μα βρε παιδιά, εδώ η Ευρωπαϊκή Ενωση θ' αγκαλιάσει όλη την Ευρώπη θα πάει στον Ατλαντικό, στα Ουράλια και εσείς προβάλλετε μια Ελλάδα μοναχική; (που ποτέ δεν προβάλαμε μια Ελλάδα μοναχική). Αν είναι δυνατόν να υιοθετούμε μια τέτοια άποψη. Και αυτή τη στιγμή γίνεται συζήτηση για τριχοτόμηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για ομόκεντρους κύκλους, για τρία κομμάτια. Υπάρχουν εξελίξεις, δεν είναι τα πράγματα μονοσήμαντα.

Στεκόμαστε τώρα σε ορισμένες δυνατότητες που είχε η Ελλάδα. Για σκεφθείτε, η Ελλάδα πραγματικά μπορεί να λύσει το πρόβλημα της διατροφής. Εχει σημασία. Στο κάτω - κάτω η Ελλάδα είναι μια χώρα 10 εκατομμυρίων. Βεβαίως, έχει έναν πολύ άσχημο περίγυρο, δε φεύγουμε απ' αυτό. Μπορεί να λύσει το πρόβλημα της διατροφής για τον πληθυσμό. Αλλά βέβαια για δείτε τώρα πού πάει η αλιεία; Η αλιεία καταστρέφεται κυριολεκτικά και κάνουμε εισαγωγή κάτι ψάρια ωκεανών που είναι και περίεργες τροφές, πέρα απ' όλα τ' άλλα.

Με αυτή την έννοια να σκεφτόμαστε το εξής πράγμα. Η Ελλάδα έχει δυνατότητες να σταθεί στα πόδια της και ν' αντιμετωπίσει και οικονομικά πάρα πολλά προβλήματα. Δεν είναι εν πάση περιπτώσει αυτό που λένε μια μικρή χώρα αδύνατη και φτωχή. Ξέρετε ποιο θα είναι το πρόβλημα της Ελλάδας; Ο περίγυρός της. Και ας το πουν πάρα πολλοί που είναι αντίθετοι με αυτή τη θέση, δεν εννοώ μέσα στην αίθουσα. Οταν προβάλλουν τις δυσκολίες, δεν προβάλλουν τις δυσκολίες για να βρούμε τρόπο να τις αντιμετωπίσουμε - και πρέπει να συζητήσουμε για τις δυσκολίες - αλλά τις προβάλλουν επειδή εκφράζουν διαφορετικά συμφέροντα. Δε θέλουν την Ελλάδα αλλιώς. Καθαρά πράγματα. Θέλουν την Ελλάδα σ' αυτή την τροχιά. Θα υπάρξουν πάρα πολλές δυνατότητες.

Για να ολοκληρώσουμε. Ας αποφασίσει και ο λαός επιπλέον. Πού θέλει, με ποια βήματα, πόσο θέλει αν θέλετε, σε πόσο βάθος να προχωρήσει αυτή την αντιπαράθεση. Σήμερα ποιος αποφασίζει; Ο λαός αποφασίζει; Εν πάση περιπτώσει ν' αποφασίσει ένας λαός, εάν θέλει ή δε θέλει. Αυτοί, όμως, που προβάλλουν τις δυσκολίες, οι συγκεκριμένοι δε θέλουν την Ελλάδα αλλιώς, εκφράζουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι δυσκολίες θα είναι πολλές και τις ξέρουμε. Οι δυσκολίες θα είναι πολλές. Δυνατότητες πάντως υπάρχουν. Και εν πάση περιπτώσει, ας αφήσουμε ανοιχτές και τις εξελίξεις και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν είναι όλα μια καλοκουρδισμένη μηχανή και πρέπει ν' αξιοποιήσουμε και τις δυσκολίες που θα έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση να προχωράει απρόσκοπτα. Αλλά με όρους Κινήματος.

Ο λόγος δίνεται σε δημοσιογράφο. Η ερώτησή του:

- Εχετε κάποιο σχόλιο για τη συνέντευξη του κ. Ζουράρι, που ζήτησε την αυτοδιάλυση του ΚΚΕ;

- ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ:Οχι και σχόλιο. Κανένα σχόλιο. Εδώ συζητάμε για το πώς θα γίνει πιο ισχυρό το ΚΚΕ, πώς θ' αντιμετωπίσει τις ελλείψεις, τις αδυναμίες του και για να γίνει ένα Κόμμα το οποίο θα συμβάλλει αποφασιστικά ώστε αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια να μετατραπεί σε μία συνειδητή δράση. Εμείς είμαστε σε άλλο δρόμο προβληματισμού. Και δεχόμαστε μάλιστα και, εδώ θέλουμε και κριτικές παρατηρήσεις, αυτό που είπε ο φίλος ο Παπαμάργαρης, λέει θέλω ένα ισχυρό ΚΚΕ. Εμείς θέλουμε ένα ισχυρό ΚΚΕ και σωστό ΚΚΕ, όχι απλώς να έχουμε μία δύναμη και να μην ξέρουμε τι κάνουμε. Ούτε μικρό και καλό, εμείς θέλουμε και ισχυρό και σωστό. Δεν έχω κανένα σχόλιο.