ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 18 Φλεβάρη 1998
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
"Οσο τα προβλήματα μεγαλώνουν, θα μας βρίσκουν μπροστά τους"

Λίγο μετά τις 11 χτες το πρωί οι εκπρόσωποι της Πανθεσσαλικής ανακοινώνουν την αναστολή των κινητοποιήσεων. Οσοι πίστευαν ότι μετά από μια τέτοια ανακοίνωση θα αντίκριζαν μια εικόνα ηττοπάθειας και απογοήτευσης, έπεσαν έξω. Μόνοι απογοητευμένοι, αυτοί που έψαχναν τηλεοπτικά πλάνα αγροτών να καταφέρονται ενάντια στην ΠΑΣΕ ή να κλαίνε πικραμένοι δίπλα στα τρακτέρ τους.

Αυτό που έγινε μετά την ανακοίνωση της αναστολής ήταν το ίδιο με αυτό της έναρξης των κινητοποιήσεων, τότε που τα μπλόκα συγκεντρώνονταν στα Τέμπη: τρακτέρ να βάζουν μπρος και να μπαίνουν σε φάλαγγες, κορνάροντας, με αναμμένα φώτα και τους οδηγούς τους να κάνουν το σήμα της νίκης, χαμογελαστοί, με μια αισιοδοξία που θα πρέπει να βάλει σε σκέψη όλους όσοι ποντάρουν στην εξαφάνιση του αγροτικού κόσμου και του κινήματός του.

Αλλοι αγρότες ξήλωναν τα καταλύματα. Τα πανό διπλώνονταν προσεκτικά. Νέοι αγώνες έρχονται και όλα χρειάζονται. Καρέκλες και ψησταριές φορτώνονταν στις πλατφόρμες, τα "σπίτια" τους για όλες αυτές τις μέρες και τις νύχτες. Με τη γνωστή, μα πάντα αξιοσημείωτη, πειθαρχία τους, οι αγρότες συντάσσονταν κατά χωριά και περιοχές. Οι μαύρες, οι ελληνικές και οι σημαίες των αγροτικών συλλόγων ανεμίζουν. Αργότερα, τα τρακτέρ θα περνούσαν μέσα από τη Λάρισα σε ένα θριαμβευτικό κονβόι και θα επέστρεφαν στα χωριά τους, στα Φάρσαλα, στην Καρδίτσα, στα Τρίκαλα, διανύοντας διαδρομές πολλών χιλιομέτρων, που για τα τρακτέρ αυτό σημαίνει πολλές ώρες στο δρόμο. Τίποτα όμως δεν πτοεί την αγροτιά.

"Συντεταγμένα, με ψηλά το κεφάλι"

Ο Πάρις Καρατσιβούλης από τον Πλατύκαμπο είναι με το πόδι στο γκάζι του τρακτέρ του. "Φεύγουμε συντεταγμένα με ψηλά το κεφάλι. Οσο τα προβλήματα μεγαλώνουν, θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Εις το επανιδείν", λέει με σιγουριά, με τη φωνή του να καλύπτεται από τα εκκωφαντικά σφυρίγματα των τρακτέρ.

Την ίδια σιγουριά εκφράζει και ο Στέφανος Μπεκιάρης από τη Μαραθιά Καρδίτσας. "Φεύγουμε με ψηλά το κεφάλι και ξανά στους δρόμους θα 'μαστε. Θα μας βρει η κυβέρνηση μπροστά της, αν συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια πολιτική. Ο αγώνας συνεχίζεται και την επόμενη φορά θα είμαστε πολύ περισσότεροι, όποια μορφή αγώνα κι αν αποφασιστεί".

"Πάλι θα ξαναβγούμε στους δρόμους"

"Δε νιώθω ηττημένος", δηλώνει ο Γιώργος Βαγγελάτος από τη Σέκλιζα. "Βγήκαμε και διεκδικήσαμε πράγματα, με όμορφο τρόπο. Χωρίς να ενοχλήσουμε τον κόσμο. Μας κάναν πόλεμο με κάθε μέσο και με τα ΜΜΕ. Αυτοί έχουν αυτούς τους τρόπους να μας πολεμούν, εμείς δεν τους έχουμε, αλλά και πάλι στο δρόμο θα ξαναβγούμε. Βγήκαμε και διεκδικήσαμε όπως όλος ο πολιτισμένος κόσμος. Ούτε αμόρφωτοι ούτε απολίτιστοι είμαστε. Είμαι 30 χρόνων και θέλω να μείνω στο χωριό μου να καλλιεργώ. Εχω μηχανήματα και θέλω να μείνω εκεί να δουλέψω. Βλέπεις κανέναν να φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι; Ολοι φεύγουν κανονικά", προσθέτει και παίρνει κι αυτός θέση στο κονβόι.

"Νικητές"

Ο Βασίλης Μητράκος από το χωριό Ηλιά Καρδίτσας φορτώνει μαζί με συναδέλφους του μια πλατφόρμα. "Οχι μόνο ηττημένοι από την κυβέρνηση είμαστε, αλλά νικητές. Ο αγώνας θα συνεχιστεί. Τα προβλήματα είναι καυτά και θα βγάλουν υποχρεωτικά τον κόσμο στο δρόμο. Κι αυτοί που δεν ήρθαν θα έρθουν. Δεν πάει άλλο. Τα πράγματα είναι πολύ στριμωγμένα. Η τρομοκρατία δεν πέρασε. Ελάχιστοι τρομοκρατήθηκαν", μας λέει.

Ενα τρακτέρ περνά με ταχύτητα και κορνάροντας μπροστά μας. Στο τζάμι του η φωτογραφία ενός νέου με μπερέ κι αστέρι, που χαμογελά με μάτια που αστράφτουν. "Μέχρι τη νίκη, για πάντα", μοιάζει να μας λέει ο Τσε. Και στο τρακτέρ, χτες στα Τέμπη, μας έπειθε ακόμη πιο πολύ...

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΘΡΑΚΗ
Η αγροτιά δεν υποστέλλει τον αγώνα

Με το κεφάλι ψηλά και με την υπόσχεση ότι όσο τα προβλήματα παραμένουν ο αγώνας θα συνεχίζεται, χτες οι αγρότες της Μακεδονίας και της Θράκης αποφάσισαν συντονισμένα με την ΠΑΣΕ να αναστείλουν προσωρινά τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις. Το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού, όπου μαζικά θα συμμετέχει η αγροτιά ορίστηκε για τις 15 Μάρτη, στο γιορτασμό του Κιλελέρ.

Μέχρι την τελευταία ώρα οι αγρότες της Μακεδονίας και της Θράκης ενίσχυσαν τα μπλόκα και απέκλειαν συμβολικά τους δρόμους. Χτες οι αγρότες του Λαγκαδά και της Βόρειας Χαλκιδικής απέκλεισαν από τις 11 το πρωί το δρόμο Θεσσαλονίκης - Καβάλας στο χωριό Στίβος. Ενώ μπλόκο έξω από τα Βασιλικά στο δρόμο προς Πολύγυρο έστησαν οι αγρότες των Βασιλικών στην Ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης.

Μετά το μεσημέρι αποχώρησαν οι αγρότες από τα μπλόκα της Πιερίας που εδώ και 15 μέρες είχαν στήσει στο Λιτόχωρο,τον Κορινό και το Αιγίνιο και πήραν το δρόμο της επιστροφής για τα χωριά τους.

"Θα ξαναβγούμε στους δρόμους με καινούριες δυνάμεις και πιο ενισχυμένοι" δήλωναν οι αγρότες.

Ο Κώστας Αστερίου,μέλος της ΣΕΑ Αιγινίου, ξεκαθάρισε: "Μέσα από τον πολυήμερο αγώνα μας ταρακουνήσαμε την κυβέρνηση. Προειδοποιούμε ότι θα ξαναβγούμε στους δρόμους, γιατί καταλάβαμε πια ότι μόνο μέσα από τον ενωμένο αγώνα και τον αγώνα διαρκείας θα καταφέρουμε να κερδίσουμε λύσεις στα προβλήματά μας".

Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα άρχισαν να αποχωρούν και οι αγρότες από τα μπλόκα των Γιαννιτσών και της Παλιάς Πέλλας.Επίσης και οι αγρότες των Σερρών,της Δράμας,της Κοζάνης και του Βόρειου Εβρου.

Στο Κιλκίς

Οι αγρότες του Κιλκίς χτες το βράδυ έστησαν γλέντι στο μπλόκο που είχαν στήσει στην είσοδο της πόλης και σήμερα στις 10 το πρωί ξεκινούν με τρακτέρ για να πραγματοποιήσουν παρέλαση μέσα στην πόλη.

Οι αγρότες της Γαλάτιστας άρχισαν να αποχωρούν από την ώρα που και το τελευταίο τρακτέρ επέστρεψε στην Καρδίτσα, δείχνοντας έτσι ότι συντονίζονται με τους συναδέλφους τους της Θεσσαλίας, αφού τα προβλήματα της αγροτιάς είναι κοινά. Παράλληλα έστειλαν ακόμη ένα μήνυμα κόντρα σε όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν τεχνητές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους αγωνιζόμενους αγρότες.

Στα Μάλγαρα

Από τα μπλόκα της αερογέφυρας των Μαλγάρων και του Στίβου οι αγρότες αποχωρούν σήμερα μετά τις 10 το πρωί.

Αυτό που διαπιστώνεται από άκρη σε άκρη της Μακεδονίας είναι ότι η αγροτιά δεν υποστέλλει τον αγώνα, ανεξάρτητα από το τι θέλει να προβάλλει η κυβέρνηση και τα στηρίγματά της.

"Μετά τη συνάντηση που επιχειρήθηκε να γίνει με τους αρχηγούς των κομμάτων διαπιστώσαμε ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εκτός από το ΚΚΕ, συμπορεύονται και στηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης. Είμαστε αποφασισμένοι και το δηλώνουμε να το ξέρουν όλοι, ότι όσο τα προβλήματα δε λύνονται, οι αγρότες θα ξαναβγαίνουν στο δρόμο του αγώνα. Φεύγουμε προσωρινά και είμαστε σίγουροι πλέον ότι και στα επόμενα βήματά μας θα έχουμε τη συμπαράσταση του κόσμου που και τώρα μας στάθηκε, διαψεύδοντας όσους πίστευαν ότι θα έρθουμε σε αντιπαράθεση μαζί τους",δήλωσε ο Γιώργος Ρίσκος,μέλος της ΣΕΑ Μαλγάρων.

Ο Κώστας Ανεστίδης μέλος της ίδιας ΣΕΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση γιατί"με φτηνές δικαιολογίες" προσπάθησε να αποφύγει να δώσει λύσεις στα προβλήματα των αγροτών. "Η κυβέρνηση είχε υποχρέωση και όλα τα περιθώρια να δώσει λύση. Οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί, έχασε και αυτό το επιχείρημα. Αναστέλουμε τις κινητοποιήσεις και της δίνουμε το περιθώριο να δώσει λύσεις, όμως να είναι σίγουρη ότι αν δεν αντιμετωπίσει τα προβλήματά μας θα μας ξαναβρεί στο δρόμο της".

Στο Στίβο

Και η ΣΕΑ του Στίβου με ανακοίνωσή της ξεκαθαρίζει ότι ο αγώνας των αγροτών συνεχίζεται. Πως από σήμερα οι αγρότες συντεταγμένα θα γυρίσουν πίσω στα χωριά για να δυναμώσουν ακόμη περισσότερο τους αγωνιστικούς φορείς που πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις και από καλύτερες θέσεις, πιο οργανωμένα, πιο αποφασιστικά, πιο μαχητικά θα συνεχίσουν το δίκαιο αγώνα τους. Στην ανακοίνωση της ΣΕΑ αναφέρεται: "Δε μας πτοούν οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και των στηριγμάτων της. Οι αγωνιζόμενοι αγρότες ξεκαθάρισαν μέσα από τον πολυήμερο αγώνα τους εχθρούς από τους φίλους. Μαζί με τις νέες εμπειρίες που μαζέψαμε θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι τη δικαίωση. Και δικαίωση για μας σημαίνει ανατροπή αυτής της πολιτικής".

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΑΚΗΣ
Ο άνθρωπος με την ντουντούκα

Τον συναντάς σε κάθε αγροτική κινητοποίηση - με τη χαρακτηριστική μαύρη τραγιάσκα στο κεφάλι του - να ξεσηκώνει και να οργανώνει με τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό του τους αγρότες του κάμπου. Τον βλέπεις να στέκεται με πάθος κάτω απ' τη γέφυρα της "Βιοκαρπέτ", ή στα Τέμπη, φωνάζοντας το αγαπημένο του σύνθημα, που - όπως ο ίδιος λέει - δε θα μπορούσε να 'ναι άλλο από το "Στα μπλόκα της αγροτιάς θα σπάσει της κυβέρνησης ο τσαμπουκάς".

Με το ίδιο, πάντως, πάθος όταν σου μιλά, δεν παραλείπει να υπογραμμίσει πως κάτω απ' αυτόν τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό κρύβεται "πόνος για την αδικία που γίνεται εις βάρος μας, για την αδικία που βιώνουμε κάθε μέρα". Και δεν υπάρχει περίπτωση να τον δεις - ούτε μια φορά - χωρίς να κρατά στα χέρια του την ντουντούκα. Ισως γι' αυτό άτυπα όλοι - και όχι μόνο οι αγρότες - τον ξέρουν ως ο "άνθρωπος με την ντουντούκα"...

Το όνομα του "ανθρώπου με την ντουντούκα" είναι Βαγγέλης Γάκης.Ο 54χρονος αγρότης απ' το χωριό Γραμματικό της Καρδίτσας βλέπει με οργή κάθε χρόνο που περνά να μειώνεται το εισόδημα των οικογενειών του χωριού του, να στενεύουν όλο και περισσότερο τα περιθώρια γι' αυτούς. Πατέρας πέντε παιδιών - που πέρα απ' τις σπουδές τους ασχολούνται με τη γεωργία - ανησυχεί για το μέλλον τους, που, ήδη, διαγράφεται "καταδικασμένο".

Επένδυσε τα πάντα στη γεωργία

Είναι αγρότης από το 1974 - πριν έκανε μετανάστης στη Γερμανία για δύο χρόνια, ενώ στο ενεργητικό του έχει και 52 μήνες θαλάσσιας υπηρεσίας - έχοντας κυριολεκτικά επενδύσει τη ζωή του στη γεωργία. "Εκανα τα πάντα για να μείνω στο χωριό, να φτιάξω ένα καλό αγροτικό νοικοκυριό. Να μπορώ, δηλαδή, να ζήσω την οικογένειά μου απ' αυτά που παράγω", λέει στο "Ρ" ο Β. Γάκης. Σήμερα και αυτός - παρότι θεωρείται απ' τους πιο προνομιούχους αγρότες του χωριού, μιας και ο κλήρος του φτάνει τα 120 στρέμματα και δεν καλλιεργεί μόνο βαμβάκι, αλλά και σιτάρι, τριφύλλι και καπνό - είναι χρεωμένος στην Αγροτική Τράπεζα και βλέπει μέρα με τη μέρα τα πράγματα να σφίγγουν απειλητικά τριγύρω του.

"Με 120 στρέμματα και δεν είμαι βιώσιμος! Φανταστείτε τι γίνεται με αυτούς - κι είναι οι περισσότεροι στο χωριό - που ο κλήρος τους δε φτάνει καν τα 30 στρέμματα. Και να σκεφτείς πως κάποτε πίστευα πως δεν υπάρχει ελπιδοφόρο μέλλον για άλλες δουλιές. Ετσι, ό,τι χρήματα έβγαζα και δεν έβγαζα τα επένδυα πάλι στη γεωργία. Αγόρασα κι άλλα στρέμματα, έφτιαξα αποθήκες, πήρα μηχανήματα και προσπαθούσα να πείσω τα παιδιά να μείνουν στα χωράφια τους", υπογραμμίζει ο Β. Γάκης.

Ευτυχισμένος γίνεται με τους αγώνες

Τι νιώθει, όμως, ο Βαγγέλης, όταν πιάνει στα χέρια του την ντουντούκα, όταν φωνάζει με ενθουσιασμό τα συνθήματα, ξεσηκώνοντας και τους υπόλοιπους αγρότες του κάμπου; "Εκείνες τις στιγμές, βγαίνει από μέσα μου η αγανάκτηση γι' αυτήν την πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα. Ολοι οι αγρότες ό,τι έχουμε κερδίσει, το κερδίσαμε με ιδρώτα και με καθημερινό σκληρό αγώνα. Είναι τρομερό να βλέπεις την τελευταία ώρα να χάνεις τα πάντα. Γι' αυτό και φωνάζουμε με πάθος, η φωνή βγαίνει με πόνο για την αδικία που γίνεται", λέει χαρακτηριστικά.

Επισημαίνει πως δύναμη παίρνει και απ' τον ίδιο τον κόσμο. Υπογραμμίζει χαρακτηριστικά πως όταν έφτασε στη "Βιοκαρπέτ" και την είδε "πλημμυρισμένη" από τρακτέρ ένιωσε μεγάλη συγκίνηση, ενώ ακόμη μεγαλύτερη ήταν αυτή στα Τέμπη. "Αν θα έβγαζα 50 τόνους βαμβάκι περισσότερο, δε θα χαιρόμουν τόσο. Και δεν ήταν μόνο τα χιλιάδες τρακτέρ που με συγκίνησαν, ήταν κυρίως η αποφασιστικότητα του κόσμου. Νιώθω πολύ ευτυχισμένος, όταν βλέπω τον άλλον να ξεχνάει όλα τα προβλήματά του και με κουράγιο να συνεχίζει να φωνάζει για τη δικαίωσή του", τονίζει ο "άνθρωπος της ντουντούκας".

Ενα άλλο γεγονός που τον κάνει να ελπίζει πως αυτός ο αγώνας θα είναι νικηφόρος είναι πως οι αγρότες δεν επηρεάζονται πια από τα κόμματά τους. "Σ' αυτόν τον αγώνα δεν υπάρχουν πια πράσινοι, κόκκινοι ή μπλε. Αυτόν το μύθο τον έχουμε ξεπεράσει", λέει χαρακτηριστικά. Ο ίδιος ποτέ του δεν έκρυψε πως είναι κομμουνιστής, ποτέ όμως δεν του δημιουργήθηκε και πρόβλημα για τα "πιστεύω" του. "Ολοι με φωνάζουν "συντροφάκο"", λέει χαμογελώντας.

"Στα μπλόκα κανείς δε σκέφτεται τα κόμματά του. Τα ξεχνάει όλα. Δεν περνάει πια στον κόσμο αυτό. Εγώ το μόνο που τους λέω, είναι πως όταν έρθει η ώρα να ψηφίσετε κάντε ό,τι καταλαβαίνετε, ψηφίστε όποιον θέλετε. Οταν όμως βλέπετε πως αυτό που ψηφίζετε σας αδικεί, καταδικάστε το. Αλλωστε, μόνο, άμα φωνάξεις και διεκδικήσεις, σε υπολογίζουν. Αλλιώς κανείς δε νοιάζεται για τα προβλήματά σου", καταλήγει ο Βαγγέλης Γάκης.

Οδυνηρό να λείπει ο αγώνας απ' τη ζωή σου

Είναι δύσκολο να λείπει η μουσική απ' τη ζωή σου. Σχεδόν οδυνηρό. Είναι δύσκολο να ανακαλύπτεις κάποιο βράδυ από παράθυρο ξενοδοχείου πως αυτό που βλέπεις είναι ένας νέος τόπος, χωρίς τα δέντρα, χωρίς τα απέναντι μπαλκόνια, χωρίς τα πρόσωπα να είναι οικεία. Να συνειδητοποιείς πως πρέπει να μάθεις τις οδούς απ' όλους αυτούς τους δρόμους, που "απλώνονται" ξαφνικά μπροστά σου, χωρίς αυτοί οι δρόμοι να 'χουν για σένα ούτε μια γνωστή γωνιά...

Προσπαθούσες να μπεις στα μάτια τους. Να δεις πώς βλέπουν αυτό που κάνουν. Προσπαθούσες να μπεις στην ψυχή τους. Να δεις τι είναι αυτό που τους οδηγεί να το κάνουν. Και σε κάθε καινούριο βλέμμα, συναντάς μια καινούρια απάντηση. Υπάρχουν βλέμματα που ξέρεις, πια, πως δύσκολα θα ξεχάσεις. Γιατί δεν μπορείς - ας πούμε - να ξεχάσεις τις σπίθες οργής, μα και ελπίδας, που είδες στα μάτια του Μάριου, ενός 12χρονου γιου αγρότη της Καρδίτσας, όταν σου 'λεγε: "Είμαι κάθε μέρα στα μπλόκα με τον πατέρα μου. Για να "κρατηθεί" η οικογένεια. Κι ας έχω αποφασίσει να μάθω μια τέχνη και να φύγω απ' αυτόν τον τόπο"... Και αμέσως τρομάζεις στη σκέψη πως αν "τύχει" αυτό το παιδί και περιπλανηθεί κάποτε άνεργος στους άγνωστους δρόμους, μιας άγνωστης μεγαλούπολης, χωρίς ούτε μια γνωστή γι' αυτόν γωνιά, ίσως τα μάτια του να χάσουν κάτι απ' αυτήν τη λάμψη τους.

Και μετά ..."ερήμωση, εγκατάλειψη, τάσεις φυγής, μαρασμός". Να ακούς αυτές τις λέξεις κάθε μέρα. Κυρίως από τους μεγαλύτερους σε ηλικία αγρότες. Που παραπονιούνται για τα καφενεία που άδειασαν, για τη σύνταξη που δε φτάνει, για τα παιδιά και τα εγγόνια που τα βλέπουν δέκα μέρες το χρόνο. Που τρομάζουν κι αυτοί με το άγνωστο. Που δεν μπορούν να διανοηθούν πως μπορεί να 'ρθει καιρός που στον Πηνειό θα λείψουν τα γέλια των παιδιών, το αγκάλιασμα του ζευγαριού, οι φωνές της οικογένειας.

Περπατούσες πολύ αργά το βράδυ, πάνω - κάτω, στα Τέμπη και προσπαθούσες να θυμηθείς πότε είδες πρώτη φορά στη ζωή σου τρακτέρ και πότε πήγες τελευταία φορά εκδρομή σε ποτάμι. "Στέλλα, έλα να δεις! Υπάρχουν κι άλλες γυναίκες που δεν κοιμούνται και ξενυχτάνε", σπάει τη σιωπή η φωνή του νεαρού άντρα. Κι αντικρίζεις μέσα απ' το τραβηγμένο νάιλον του καταλύματος μια νεαρή κοπέλα - παρέα για τον σύντροφό της τις βραδινές, δύσκολες ώρες του αγώνα, σπάζοντας, ταυτόχρονα, έτσι ένα "κληροδοτούμενο" κατεστημένο - σκυμμένη πάνω απ' την ξυλόσομπα, να προσπαθεί να ζεστάνει τα παγωμένα χέρια της. Και να κοιτά με κατανόηση τα δικά σου χέρια, που, μέρες τώρα, βρίσκονται σφιγμένα στις τσέπες του παλτού σου...

"Το κρύο το αντέχουμε, την κοροϊδία όμως...". Να ακούς αυτή τη φράση κάθε βράδυ, από τόσα στόματα. "Δεν μπορούν να "λαβώσουν" τον τόπο μας, δεν έχουν το δικαίωμα να "χτυπήσουν" την πηγή των αγαθών". Λέξεις ειπωμένες με έμφαση από έναν αγρότη της Καρδιτσομαγούλας. Λέξεις που σου φέρνουν κατευθείαν στο νου το βλέμμα απορίας ενός άλλου αγρότη από τη Ματαράγκα, που αναρωτιόταν βλέποντας τόσα αγαθά πάνω στο τραπέζι: "Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει πώς γίνεται, εμείς που παράγουμε όλα αυτά τα αγαθά, σήμερα να πεινάμε;". Και συ να ψάχνεις να βρεις δικές σου λέξεις, να δόσεις μιαν απάντηση...

Είναι οδυνηρό να λείπει η μουσική, να λείπει ο αγώνας απ' τη ζωή σου. Κι αυτό το σμήνος πουλιών εδώ στα Τέμπη, που σ' έκαναν όλες αυτές τις μέρες να ζηλέψεις το πέταγμά τους, ένα πράγμα δήλωνε: Το δικαίωμα να πετάς σε όποιο ύψος, σε όποιον τόπο εσύ επιλέγεις. Χωρίς το φόβο των μεγάλων, απρόσωπων "δρόμων", που πνίγουν ακόμα και το πιο "φθηνό" σου όνειρο...

Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ