ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 20 Απρίλη 2003
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2003
Να τα βάλουμε με αυτούς που κερδίζουν από τον πόλεμο

Πριν 113 χρόνια ο Φ. Ενγκελς αποτιμούσε το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1890, σαν την «Πρώτη διεθνή πράξη της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης». Σήμερα, μπροστά στην Πρωτομαγιά του 2003, σε μέρες που ο ανθρωποφάγος ιμπεριαλισμός δείχνει το πραγματικό του αποτρόπαιο πρόσωπο, που κάτω από το στρατιωτικό του άρμα τσαλαπατά, λαούς, χώρες και εργατικά δικαιώματα, η εργατική τάξη θα επιβεβαιώσει τις αγωνιστικές της παραδόσεις, βαδίζοντας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που τον στηρίζουν.

Δέκα χρόνια και πλέον -μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες- όλοι καταλαβαίνουν, ότι οι ιμπεριαλιστικοί, καταχτητικοί πόλεμοι δε θα είναι ένα διάλειμμα, αλλά ένας διαρκής κίνδυνος, για τους λαούς, για την εργατική τάξη σε όλες τις χώρες του κόσμου. Να γιατί αυτή η μόνιμη πλέον απειλή, που τρέφεται και γιγαντώνεται από την ίδια τη φύση του ιμπεριαλισμού, που πάει χέρι - χέρι με την επέκταση των πολυεθνικών, που τροφοδοτείται από τον οξυμένο ανταγωνισμό των μονοπωλίων για τον έλεγχο αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, δεν μπορεί να αποτραπεί, μόνο με πασιφιστικά συνθήματα.

Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο, για να έχει αποτελέσματα, πρέπει να αποκαλύπτει τις βαθύτερες αιτίες, αυτού που ορισμένοι αρέσκονται να χαρακτηρίζουν σαν «παραλογισμό». Πράγματι ο πόλεμος είναι παραλογισμός, για τους λαούς, όχι για το μεγάλο κεφάλαιο. Η πάλη κατά του πολέμου, πρέπει να σημαδεύει κατευθείαν στην καρδιά του θεριού, στο κεφάλαιο και στα μονοπώλια. Να βάζει στο στόχαστρο τις δυνάμεις εκείνες που κερδίζουν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αλλά και αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που τον προπαρασκευάζουν, τον στηρίζουν και τον πραγματοποιούν. Να γιατί ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς σημαίνει ανειρήνευτη πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστές -όλων των αποχρώσεων και όλων των πόλων. Ταξικός γιορτασμός δε νοείται χωρίς μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια, αμερικανικά - ευρωπαϊκά και κάθε είδους.


Αυτόν το δρόμο του αγώνα δείχνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο και μπροστά στην Πρωτομαγιά του 2003. Μαζί με το ΠΑΜΕ, η εργατική τάξη θα πορευτεί και φέτος με τις δικές της ταξικές διεκδικήσεις, για να μην πληρώσει για άλλη μια φορά τις συνέπειες του πολέμου και της καπιταλιστικής κρίσης. Η ιμπεριαλιστική επίθεση δε θα σταματήσει εδώ. Στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού μπαίνουν και νέες χώρες. Το Ιράκ, δεν είναι το τέλος. Η Διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι αποφάσεις των Βρυξελλών σηματοδοτούν την παραπέρα αντιδραστικοποίηση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Να γιατί μαζί με το ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να διεξάγουν πόλεμο και κατά εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που είναι φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, που βάζουν πλάτες για να αυγαταίνουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Σε αυτό τον αγώνα έχουν θέση όλοι οι εργαζόμενοι. Μαζί με το ΠΑΜΕ, μπροστά στην Πρωτομαγιά, πιο αποφασιστικά, να ισχυροποιηθεί ο πόλος της αντίστασης. Μπροστά στη μεγάλη αυτή γιορτή της εργατικής τάξης, να μετρήσουμε στις γραμμές του ΠΑΜΕ, νέους αγωνιστές και νέα συνδικάτα. Στις συνελεύσεις των σωματείων, στις εξορμήσεις των συνδικαλιστών, στις εκδηλώσεις και συζητήσεις για την Πρωτομαγιά, να σφυρηλατήσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης σε ταξική βάση. Να ενώσουμε τους εργάτες, πάνω στα ιδανικά και τις αξίες της τάξης τους και όχι στη γραμμή της συναίνεσης, του ραγιαδισμού και της ευρωπαϊκής υποταγής.

Η πλατιά εξόρμηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ που ήδη ξεκίνησε, η καθημερινή και προγραμματισμένη δουλιά, με την αφίσα, την προκήρυξη, την ανακοίνωση, δείχνει ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις το μήνυμα της ταξικής πρωτομαγιάς να προβληματίσει, να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει ευρύτερες μάζες εργαζομένων. Μπορεί και πρέπει να κατεβάσει στις πλατείες χιλιάδες και χιλιάδες μαζί με το ΠΑΜΕ.

Μπορεί και πρέπει, μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, να οικοδομείται το μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων, που πατώντας στις πραγματικές τους ανάγκες, θα αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων, θα στοχεύει στην ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και της μισθωτής σκλαβιάς.


Γ. ΖΑΧ.


ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Με ταξική ενότητα ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό

Μαζικά, μαχητικά στο δρόμο του αγώνα!

Μαζί με το ΠΑΜΕ κόντρα στο ρεύμα!

Εδώ είναι η θέση όλων των εργαζομένων!

Για να τιμήσουμε την Εργατική Πρωτομαγιά δυναμώνοντας τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη και τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την κατοχή σε βάρος του ΙΡΑΚ.

Να καταδικάσουμε την ένοχη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στη σφαγή του ιρακινού λαού, να πούμε ΟΧΙ στο ραγιαδισμό που καλλιεργούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Να μην ξεχνάμε συνάδελφοι:

Χτες χτύπησαν τη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν. Σήμερα το Ιράκ και αύριο το Ιράν, τη Συρία, τη Βόρεια Κορέα. Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές είναι εχθροί των Λαών, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ισχυρό ιμπεριαλιστικό κέντρο που δουλεύει για τα κέρδη των Ευρωπαϊκών Πολυεθνικών, προκειμένου να αποσπάσει μεγάλο κομμάτι από τη λεία της υποταγής και της ληστείας των λαών.

Αυτό κάνουν σήμερα στο Ιράκ. Πάνω στα πτώματα των Ιρακινών διεκδικούν το μερίδιό τους για τις διευκολύνσεις που έδωσαν στους Αμερικάνους εισβολείς.

Θυμηθείτε συνάδελφοι:

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επέβαλαν σκληρή, μακρόχρονη λιτότητα, καθήλωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις. Χτύπησαν το 8ωρο, εφάρμοσαν τη μερική απασχόληση. Αύξησαν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Χρησιμοποιούν το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στην υγεία σαν εμπόρευμα. Σήμερα ετοιμάζουν ακόμα σκληρότερα μέτρα. Το λένε καθαρά. Στο όνομα των συνεπειών του πολέμου και της καπιταλιστικής κρίσης να πληρώσουν ακόμα πιο βαρύ τίμημα η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να αυξηθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Σ' αυτό το θεό πιστεύουν και αυτόν προσκυνούν.

Αυτό που μπορούν να προσφέρουν στους εργαζόμενους είναι μια κοινωνία της ανεργίας, της φτώχειας, των ναρκωτικών, της συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια, με εργασιακές σχέσεις λάστιχο, χωρίς συλλογικές συμβάσεις. Μια κοινωνία που οργιάζει η εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, που δολοφονούνται εργάτες με τα εργατικά ατυχήματα.

Αυτός είναι ο κόσμος τους και αυτόν τον κόσμο προσπαθούν να διατηρήσουν με τα κάθε λογής αναχώματα του συμβιβασμού που ακούνε στο όνομα ΣΥΝ ή Κοινωνικά Φόρουμ.

Σήμερα ξέρουμε καλά ότι τα παχιά λόγια, οι υποσχέσεις τους είναι χωρίς αντίκρισμα. Η ισχυρή Ελλάδα, η Ενωμένη Ευρώπη είναι για τους λίγους. Είναι για τα μεγάλα πορτοφόλια, για την πλουτοκρατία.

Η κατάσταση θα χειροτερεύει από μέρα σε μέρα όσο θα εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, όσο στο τιμόνι της εξουσίας θα βρίσκονται οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Τώρα!
  • Να δυναμώσουμε την απαιτητικότητα, να ανεβάσουμε τις διεκδικήσεις μας, να μην κάνουμε βήμα πίσω.
  • Να οργανωθούμε στα συνδικάτα και να τα μετατρέψουμε σε φρούρια της ταξικής πάλης.
  • Να συγκροτήσουμε Επιτροπές Αγώνα στους τόπους δουλιάς.
  • Να δυναμώσουμε το ΠΑΜΕ με νέα σωματεία, με πολλούς αγωνιστές, με νέους εργαζόμενους.

Για να γίνει το ΠΑΜΕ πραγματικός, ισχυρότερος εκπρόσωπος των εργαζομένων και των συμφερόντων τους και να συνεχίσει ακόμα πιο δυναμικά τους πολύμορφους αγώνες που αναπτύσσει. Κόντρα στο ΡΕΥΜΑ της υποταγής!

Καμιά πίστη στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Καμιά αυταπάτη για το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ολη τους η δραστηριότητα αποσκοπεί στη συγκάλυψη των ευθυνών της στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είναι η φωνή των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Εχουν βάλει την υπογραφή τους σε κάθε αντεργατικό μέτρο που καταργεί εργατικά δικαιώματα.

Η ενότητα που διαφημίζουν είναι ενότητα για το συμβιβασμό των εργαζομένων. Είναι ψευτο-ενότητα που εξυπηρετεί την εργοδοσία και την κυβέρνηση να εφαρμόζουν την πολιτική τους.

Συνάδελφοι εργαζόμενοι,

Ολοι με το ΠΑΜΕ για να ενώσουμε τους εργαζόμενους με ταξική ενότητα, σε ταξική αγωνιστική διεκδικητική βάση. Να ενώνουμε τους εργάτες στην πάλη τους ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Τώρα! Με αποφασιστικότητα να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης, να γυρίσουν οι εργάτες και εργάτριες τις πλάτες στην κυρίαρχη πολιτική, στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Αυτό επιβάλλει η σημερινή κατάσταση.

Οσο αδυνατίζουν οι φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο η εργατική τάξη θα παλεύει από καλύτερες θέσεις και ο αγώνας της θα είναι πιο αποτελεσματικός.

Αγώνας με προοπτική που θα στηρίζεται στη συμμαχία της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών, της νεολαίας μας που θα αναμετριέται καθημερινά με την αντιλαϊκή πολιτική χτίζοντας το μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων για την ανατροπή του καθεστώτος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

  • Εξω η Ελλάδα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να φύγουν οι δυνάμεις κατοχής από το Ιράκ
  • Να κλείσει η βάση της Σούδας. Καμιά διευκόλυνση στους ιμπεριαλιστές.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
  • Πλήρη - σταθερή εργασία. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.
  • Βασικό μισθό 350.000 δρχ - κατώτερη σύνταξη 280.000 δρχ - κύρια σύνταξη στο 80% του συνταξιοδοτικού μισθού. Επαναδιαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
  • Δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία.
  • Σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, 55 και 50 αντίστοιχα στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
  • Κατοχύρωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες εργασίας - Πλήρη συνταξιοδότηση ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 εργάσιμα χρόνια.
  • Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που χτυπούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
  • Αποκλειστικά δημόσια - δωρεάν παιδεία, πραγματική μόρφωση για τα παιδιά της εργατικής τάξης.

Χωρίς αυταπάτες

Εξι όλες κι όλες εργάσιμες μέρες έμειναν ως την ώρα που θα αρχίσει η μεγάλη απεργία της εργατικής τάξης, η Πρωτομαγιάτικη. Το γεγονός σημαίνει συναγερμό: Να συνεδριάσουν έγκαιρα οι διοικήσεις των σωματείων, να οργανωθούν και να γίνουν έγκαιρα οι αναγκαίες περιοδείες στους χώρους δουλιάς, να κυκλοφορήσουν οι προκηρύξεις, να γίνουν συζητήσεις, να παρθούν αποφάσεις στους ίδιους τους χώρους δουλιάς, να εκλεγούν απεργιακές επιτροπές όπου αυτό χρειάζεται, δεκάδες τα καθήκοντα που προκύπτουν από και μόνη την προοπτική μιας απεργίας πόσο μάλλον της μεγάλης απεργίας. Μιας απεργίας που σημαίνει και ετήσια επιθεώρηση των μάχιμων δυνάμεων της εργατικής τάξης, όλων αυτών που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παίρνουν μέρος στην ταξική αντιπαράθεση όχι μόνο ως παραγωγοί πλούτου στους χώρους δουλιάς, αλλά και ως διεκδικητές αυτού του πλούτου για λογαριασμό της τάξης που τον παράγει.

Σε ό,τι αφορά τα ταξικά συνδικάτα, το εργατικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» εύκολα μπόρεσε να διαπιστώσει και να καταγράψει αυτόν τον συναγερμό. Παρουσιάσαμε στοιχεία αυτής της δράσης τις προηγούμενες μέρες, θα συνεχίσουμε και τις επόμενες να παρακολουθούμε από κοντά αυτή τη δραστηριότητα. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι σήμερα, έξι εργάσιμες μέρες πριν τη μεγάλη απεργία, να καταθέσουμε δημόσια την αδυναμία μας να καταγράψουμε μία - έστω μία- δραστηριότητα από αυτούς που με την έγκριση του ΣΕΒ και της κυβέρνησης εμφανίζονται ως ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Τίποτα! Απολύτως τίποτα! Και αναφερόμαστε σ' έναν συρφετό που πληρώνεται άγρια, πλουσιοπάροχα με επιδόματα και κόντρα επιδόματα αρπαγμένα από εργάτες, για να κάθεται στις καρέκλες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΕΚΑ, του ΕΚΠ, του ΕΚΘ και όλου αυτού του μηχανισμού που λειψά μάλλον αποκαλούμε ακόμα «κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό». Είναι κάτι πολύ χειρότερο!

Οι παλιότεροι θυμούνται πως οι εργατοπατέρες εκείνης της εποχής κρατούσαν κάποια προσχήματα. Οι σημερινοί κανένα! Αντανακλά αυτό τις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου. Μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης, στον καιρό της επέλασης του κεφαλαίου και στρατιωτικά, οι ενσωματωμένες στο στρατό του κεφαλαίου ηγεσίες αυτών των συνδικάτων δεν μπορούν παρά να βρίσκονται και να δρουν εκεί και έτσι όπως δρουν και οι μάχιμες δυνάμεις του κεφαλαίου. Η εκτίμηση - τρία χρόνια πριν - ότι αυτοί δεν είναι απλοί εργατοπατέρες, δεν είναι απλά δούρειος ίππος, έστω πέμπτη φάλαγγα, αλλά συστατικό στοιχείο του μηχανισμού της άρχουσας τάξης για την απόλυτη υποταγή της εργατικής τάξης, σήμερα όχι μόνο επιβεβαιώνεται, αλλά ζητά και τη συμπλήρωσή της με τα νέα στοιχεία που προσκομίζει η ζωή: Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι λίγες μέρες πριν, στο Σύνταγμα, αυτός ο συρφετός δε βρήκε μια λέξη να πει ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αντίθετα έκλαψε γιατί ήθελε να πανηγυρίσει για τη διεύρυνση, αλλά η σφαγή στο Ιράκ του χάλασε τη φιέστα, είναι ένα από αυτά που πρέπει να έχουμε υπόψη μας, όταν αναφερόμαστε σε τίτλους όπως ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ, Φόρουμ κλπ. Οι άνθρωποι δεν έχουν ξεφύγει απλώς. Μάχονται και μάχονται δυναμικά για να επιβάλουν την αντίληψη του κεφαλαίου για το ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά της εργατικής τάξης στο καιρό του ιμπεριαλισμού. Αξιώνουν με τις προκηρύξεις και τις φιέστες τους από την εργατική τάξη να πανηγυρίσει για τις δυνατότητες του μεγάλου κεφαλαίου να έχει ακόμα πιο πολλούς εργάτες διαθέσιμους για σκληρή εκμετάλλευση.

Εξι εργάσιμες μέρες πριν τη μεγάλη απεργία, δέκα ημερολογιακές, δεν περισσεύει λεπτό! Εχουμε πολλά να κάνουμε. Κι είναι δικό μας - μόνο, χωρίς καμιά αυταπάτη- καθήκον να κινήσουμε γη κι ουρανό για να απεργήσει την 1η Μάη η εργατική τάξη της χώρας μας έτσι όπως αρμόζει σε εργατική τάξη.


Θ.Λ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ