Πριν 113 χρόνια ο Φ. Ενγκελς αποτιμούσε το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1890, σαν την «Πρώτη διεθνή πράξη της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης». Σήμερα, μπροστά στην Πρωτομαγιά του 2003, σε μέρες που ο ανθρωποφάγος ιμπεριαλισμός δείχνει το πραγματικό του αποτρόπαιο πρόσωπο, που κάτω από το στρατιωτικό του άρμα τσαλαπατά, λαούς, χώρες και εργατικά δικαιώματα, η εργατική τάξη θα επιβεβαιώσει τις αγωνιστικές της παραδόσεις, βαδίζοντας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που τον στηρίζουν.

Δέκα χρόνια και πλέον -μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες- όλοι καταλαβαίνουν, ότι οι ιμπεριαλιστικοί, καταχτητικοί πόλεμοι δε θα είναι ένα διάλειμμα, αλλά ένας διαρκής κίνδυνος, για τους λαούς, για την εργατική τάξη σε όλες τις χώρες του κόσμου. Να γιατί αυτή η μόνιμη πλέον απειλή, που τρέφεται και γιγαντώνεται από την ίδια τη φύση του ιμπεριαλισμού, που πάει χέρι - χέρι με την επέκταση των πολυεθνικών, που τροφοδοτείται από τον οξυμένο ανταγωνισμό των μονοπωλίων για τον έλεγχο αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, δεν μπορεί να αποτραπεί, μόνο με πασιφιστικά συνθήματα.

Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο, για να έχει αποτελέσματα, πρέπει να αποκαλύπτει τις βαθύτερες αιτίες, αυτού που ορισμένοι αρέσκονται να χαρακτηρίζουν σαν «παραλογισμό». Πράγματι ο πόλεμος είναι παραλογισμός, για τους λαούς, όχι για το μεγάλο κεφάλαιο. Η πάλη κατά του πολέμου, πρέπει να σημαδεύει κατευθείαν στην καρδιά του θεριού, στο κεφάλαιο και στα μονοπώλια. Να βάζει στο στόχαστρο τις δυνάμεις εκείνες που κερδίζουν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αλλά και αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που τον προπαρασκευάζουν, τον στηρίζουν και τον πραγματοποιούν. Να γιατί ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς σημαίνει ανειρήνευτη πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστές -όλων των αποχρώσεων και όλων των πόλων. Ταξικός γιορτασμός δε νοείται χωρίς μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια, αμερικανικά - ευρωπαϊκά και κάθε είδους.

Αυτόν το δρόμο του αγώνα δείχνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο και μπροστά στην Πρωτομαγιά του 2003. Μαζί με το ΠΑΜΕ, η εργατική τάξη θα πορευτεί και φέτος με τις δικές της ταξικές διεκδικήσεις, για να μην πληρώσει για άλλη μια φορά τις συνέπειες του πολέμου και της καπιταλιστικής κρίσης. Η ιμπεριαλιστική επίθεση δε θα σταματήσει εδώ. Στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού μπαίνουν και νέες χώρες. Το Ιράκ, δεν είναι το τέλος. Η Διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι αποφάσεις των Βρυξελλών σηματοδοτούν την παραπέρα αντιδραστικοποίηση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Να γιατί μαζί με το ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να διεξάγουν πόλεμο και κατά εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που είναι φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, που βάζουν πλάτες για να αυγαταίνουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Σε αυτό τον αγώνα έχουν θέση όλοι οι εργαζόμενοι. Μαζί με το ΠΑΜΕ, μπροστά στην Πρωτομαγιά, πιο αποφασιστικά, να ισχυροποιηθεί ο πόλος της αντίστασης. Μπροστά στη μεγάλη αυτή γιορτή της εργατικής τάξης, να μετρήσουμε στις γραμμές του ΠΑΜΕ, νέους αγωνιστές και νέα συνδικάτα. Στις συνελεύσεις των σωματείων, στις εξορμήσεις των συνδικαλιστών, στις εκδηλώσεις και συζητήσεις για την Πρωτομαγιά, να σφυρηλατήσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης σε ταξική βάση. Να ενώσουμε τους εργάτες, πάνω στα ιδανικά και τις αξίες της τάξης τους και όχι στη γραμμή της συναίνεσης, του ραγιαδισμού και της ευρωπαϊκής υποταγής.

Η πλατιά εξόρμηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ που ήδη ξεκίνησε, η καθημερινή και προγραμματισμένη δουλιά, με την αφίσα, την προκήρυξη, την ανακοίνωση, δείχνει ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις το μήνυμα της ταξικής πρωτομαγιάς να προβληματίσει, να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει ευρύτερες μάζες εργαζομένων. Μπορεί και πρέπει να κατεβάσει στις πλατείες χιλιάδες και χιλιάδες μαζί με το ΠΑΜΕ.

Μπορεί και πρέπει, μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, να οικοδομείται το μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων, που πατώντας στις πραγματικές τους ανάγκες, θα αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων, θα στοχεύει στην ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και της μισθωτής σκλαβιάς.