Εξι όλες κι όλες εργάσιμες μέρες έμειναν ως την ώρα που θα αρχίσει η μεγάλη απεργία της εργατικής τάξης, η Πρωτομαγιάτικη. Το γεγονός σημαίνει συναγερμό: Να συνεδριάσουν έγκαιρα οι διοικήσεις των σωματείων, να οργανωθούν και να γίνουν έγκαιρα οι αναγκαίες περιοδείες στους χώρους δουλιάς, να κυκλοφορήσουν οι προκηρύξεις, να γίνουν συζητήσεις, να παρθούν αποφάσεις στους ίδιους τους χώρους δουλιάς, να εκλεγούν απεργιακές επιτροπές όπου αυτό χρειάζεται, δεκάδες τα καθήκοντα που προκύπτουν από και μόνη την προοπτική μιας απεργίας πόσο μάλλον της μεγάλης απεργίας. Μιας απεργίας που σημαίνει και ετήσια επιθεώρηση των μάχιμων δυνάμεων της εργατικής τάξης, όλων αυτών που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παίρνουν μέρος στην ταξική αντιπαράθεση όχι μόνο ως παραγωγοί πλούτου στους χώρους δουλιάς, αλλά και ως διεκδικητές αυτού του πλούτου για λογαριασμό της τάξης που τον παράγει.

Οι παλιότεροι θυμούνται πως οι εργατοπατέρες εκείνης της εποχής κρατούσαν κάποια προσχήματα. Οι σημερινοί κανένα! Αντανακλά αυτό τις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου. Μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης, στον καιρό της επέλασης του κεφαλαίου και στρατιωτικά, οι ενσωματωμένες στο στρατό του κεφαλαίου ηγεσίες αυτών των συνδικάτων δεν μπορούν παρά να βρίσκονται και να δρουν εκεί και έτσι όπως δρουν και οι μάχιμες δυνάμεις του κεφαλαίου. Η εκτίμηση - τρία χρόνια πριν - ότι αυτοί δεν είναι απλοί εργατοπατέρες, δεν είναι απλά δούρειος ίππος, έστω πέμπτη φάλαγγα, αλλά συστατικό στοιχείο του μηχανισμού της άρχουσας τάξης για την απόλυτη υποταγή της εργατικής τάξης, σήμερα όχι μόνο επιβεβαιώνεται, αλλά ζητά και τη συμπλήρωσή της με τα νέα στοιχεία που προσκομίζει η ζωή: Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι λίγες μέρες πριν, στο Σύνταγμα, αυτός ο συρφετός δε βρήκε μια λέξη να πει ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αντίθετα έκλαψε γιατί ήθελε να πανηγυρίσει για τη διεύρυνση, αλλά η σφαγή στο Ιράκ του χάλασε τη φιέστα, είναι ένα από αυτά που πρέπει να έχουμε υπόψη μας, όταν αναφερόμαστε σε τίτλους όπως ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ, Φόρουμ κλπ. Οι άνθρωποι δεν έχουν ξεφύγει απλώς. Μάχονται και μάχονται δυναμικά για να επιβάλουν την αντίληψη του κεφαλαίου για το ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά της εργατικής τάξης στο καιρό του ιμπεριαλισμού. Αξιώνουν με τις προκηρύξεις και τις φιέστες τους από την εργατική τάξη να πανηγυρίσει για τις δυνατότητες του μεγάλου κεφαλαίου να έχει ακόμα πιο πολλούς εργάτες διαθέσιμους για σκληρή εκμετάλλευση.

Εξι εργάσιμες μέρες πριν τη μεγάλη απεργία, δέκα ημερολογιακές, δεν περισσεύει λεπτό! Εχουμε πολλά να κάνουμε. Κι είναι δικό μας - μόνο, χωρίς καμιά αυταπάτη- καθήκον να κινήσουμε γη κι ουρανό για να απεργήσει την 1η Μάη η εργατική τάξη της χώρας μας έτσι όπως αρμόζει σε εργατική τάξη.