Με σκληρές φραστικές καταγγελίες των «ακραίων πρακτικών» της κυβέρνησης, επιχειρεί ο Κ. Καραμανλής να εμφανιστεί ως «θανάσιμος αντίπαλός» της, ενώ την ίδια στιγμή συμπλέει απόλυτα με την αντιλαϊκή πολιτική της.

Τη μέθοδο αυτή, που στόχο έχει να θολώσει τα νερά και να παραπλανήσει για την πολιτική του, ακολούθησε και στη χτεσινοβραδινή ομιλία του στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης. Από τη μια καυτηρίασε την «προσπάθεια παλινόρθωσης του φανατισμού και της οξύτητας» από την κυβέρνηση, αλλά όταν αναφέρθηκε ειδικά στο πρόβλημα της ανεργίας και της «ασφάλειας του πολίτη» φάνηκε πεντακάθαρα η ταύτισή του με την εφαρμοζόμενη πολιτική.

«Ποντάρουν και στο μαύρο της προπαγάνδας και στο κόκκινο του φανατισμού. Καταφεύγουν στα άκρα και μεθοδεύουν ακρότητες. Διαστρεβλώνουν τις θέσεις μας», είπε κατηγορώντας επίσης την κυβέρνηση για «ιδεολογική τρομοκρατία», απαντώντας στον ισχυρισμό της ότι η αλλαγή κυβέρνησης θα σημαίνει ρεβανσισμό.

Δε δίστασε να παρουσιαστεί ως αυτόκλητος προστάτης της Αριστεράς, σε μια προσπάθεια να μην υστερήσει στη σχετική κυβερνητική επιχείρηση διεμβολισμού. «Περιφρονούν την Αριστερά. Προσπαθούν να την αλώσουν. Προσβάλλουν τον κόσμο της με δολώματα μετεγγραφών. Επιδίδονται σε πολιτικούς καιροσκοπισμούς, με προτάσεις εκλογικού νόμου, που, τη μία εκθειάζουν, την άλλη ανακαλούν και, την επόμενη, ανακατασκευάζουν. Τελικά, δεν πείθουν κανέναν. Ούτε τους αναποφάσιστους. Ούτε τους ψηφοφόρους της Αριστεράς», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενος στο πρόβλημα της ανεργίας, που είναι ιδιαίτερα οξυμένο στις συνοικίες της δυτικής Θεσσαλονίκης, έμμεσα πλην σαφώς, υπέδειξε «να γίνουμε Βουλγαρία» στους μισθούς! Είπε επί λέξει: «Υπολογίζεται ότι μόνο στη γειτονική Βουλγαρία λειτουργούν σήμερα περίπου 400 ελληνικές εταιρίες κοπής και ραφής ρούχων (φασόν) που απασχολούν πάνω από 30.000 εργαζόμενους. Εκεί δημιουργήθηκαν ουσιαστικές προϋποθέσεις για άνθηση της επιχειρηματικότητας(!)». «Εδώ τι γίνεται; Στην Ελλάδα τι κάνουμε;», αναρωτήθηκε για να δώσει τη δική του πρόταση: «Ουσιαστική και βαθιά αναδιάρθρωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Είναι καιρός να αναλογιστούμε ότι το ουσιαστικό ερώτημα δεν είναι μόνο γιατί φεύγουν οι επιχειρήσεις μας, αλλά και γιατί δεν έρχονται άλλες»... Οσο για το «μεγάλο θέμα της ασφάλειας των πολιτών», επικεντρώθηκε στο «καθημερινό μικροέγκλημα» επικαλούμενος τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, αντιγράφοντας ταυτόχρονα και τις κυβερνητικές προτάσεις (διεύρυνση του θεσμού του «αξιωματικού της γειτονιάς», πύκνωση περιπολιών, καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή...).

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκης, σε δήλωση που κατέθεσε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, στα πλαίσια συζήτησης για την πορεία της Διακυβερνητικής Διάσκεψης, ανέφερε τα εξής:

«Οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν έκρυψαν την ανησυχία τους για τις αντιθέσεις που έχουν εμφανιστεί στη Διακυβερνητική Διάσκεψη, στα πλαίσια της συζήτησης για τη νέα "Συνταγματική Συνθήκη" της ΕΕ.

Εν τούτοις οι αντιθέσεις είναι σε άκρως δευτερεύοντα ζητήματα, που δεν αλλάζουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα του κειμένου. Τους απασχολεί ο ρόλος του υπουργού Εξωτερικών, χωρίς κανείς τους να αμφισβητεί τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και τη σύμφυσή της με το ΝΑΤΟ. Δεν ανησυχεί κανείς για την παραπέρα παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, αλλά για το πώς ακριβώς θα γίνει η ανακατανομή της εξουσίας. Ούτε λέξη κατά της θεοποίησης της "οικονομίας της αγοράς", ούτε κατά της ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών, ενώ το Ευρωκοινοβούλιο ανησυχεί μόνο για το ρόλο που του επιφυλάσσεται. Με άλλα λόγια, ο καβγάς είναι για το πάπλωμα.

Εκφράζεται πάντως κάποια ανησυχία για την έκβαση των δημοψηφισμάτων (όπου αυτά γίνουν), πράγμα που δείχνει την ανησυχία τους για την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, παρά την παραπλανητική προπαγάνδα και τα αποτελέσματα των μέχρι τώρα δημοσκοπήσεων.

Οι λαοί δε χρειάζονται ούτε "Ευρωσύνταγμα", ούτε καν Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρέπει να δυναμώσουν την πάλη τους για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών τους, για να γκρεμίσουν το οικοδόμημα που φτιάχνουν οι εκμεταλλευτές, για να αλλάξουν τελικά την κοινωνία».

Την πολιτική της ΕΕ που εμπορευματοποιεί την έρευνα και ξεθεμελιώνει αξίες που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες εκατονταετίες, κατήγγειλε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσσανδράκης, μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα πλαίσια της σχετικής συζήτησης. Ο Κ. Αλυσσανδράκης τόνισε τα εξής:

«Υπάρχουν αρκετά σημεία στην έκθεση τα οποία με βρίσκουν σύμφωνο, ανάμεσα σε αυτά και η αναγνώριση του ρόλου της έρευνας και των ερευνητών, η επισήμανση της ανάγκης αύξησης των δαπανών, η απόδοση στη βασική έρευνα της σημασίας που της αξίζει.

Από την άλλη μεριά, υπάρχουν σημεία άκρως επικίνδυνα, σύμφωνα όμως με τη γενικότερη πολιτική εμπορευματοποίησης των πάντων που ακολουθεί η ΕΕ. Ανάμεσα σ' αυτά, η αναφορά σε έρευνα προσανατολισμένη στον ανταγωνισμό, η προσέγγιση στα πνευματικά δικαιώματα από τη σκοπιά των εμπορικών συμφερόντων των ιδιωτικών επιχειρήσεων, η ανάγκη έρευνας προσανατολισμένης στην αγορά από δημόσιους πόρους και η συμμόρφωση της χρηματοδότησης με τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ. Εχουμε ακόμα πρόταση για φορολογικά κίνητρα για ιδιωτικές ερευνητικές προσπάθειες, ενώ η διεθνής συνεργασία που μας ενδιαφέρει είναι αυτή σε επίπεδο επιχειρήσεων. Το πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι το κριτήριο επιτυχίας, κάθε ερευνητικής προσπάθειας αναγορεύεται το αν θα έχει θετικό ερευνητικό αποτέλεσμα, ενώ προτείνεται η καθιέρωση αντίστοιχου συστήματος αξιολόγησης.

Οι παραπάνω προτάσεις, αλλά και η καθημερινή πολιτική πρακτική στην Ερευνα και την Ανώτατη Εκπαίδευση, κάνουν τις θετικές επισημάνσεις της έκθεσης να ηχούν ως απλό ευχολόγιο. Η έκθεση όπως τελικά διαμορφώθηκε, έχει ένα συνολικό προσανατολισμό που με βρίσκει ριζικά αντίθετο. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την κατεδάφιση του συστήματος, αξιών που αναπτύχθηκαν τις προηγούμενες εκατονταετίες και την ανέγερση ενός νέου οικοδομήματος, ταγμένου στην εμπορευματοποίηση και το επιχειρηματικό κέρδος».