ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στον αστερισμό της Προεδρίας

Μπήκαμε ήδη για τα καλά στον αστερισμό των εξελίξεων για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Μία ματιά αν ρίξει κανείς στις κυριακάτικες εφημερίδες, που δίνουν τον τόνο, αλλά και διαμορφώνουν τις πολιτικές διεργασίες στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, μπορεί να το καταλάβει. Τα συγκροτήματα του Τύπου, λοιπόν, για εμφανείς, αλλά και γι' αφανείς λόγους, τάσσονται υπέρ της άποψης ότι η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας δεν πρέπει να οδηγήσει σε νέες εθνικές εκλογές. Από την άποψη αυτή, είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος του κυριακάτικου "Βήματος", που αναφέρει ότι "αυτή η Βουλή μπορεί να βγάλει Πρόεδρο". Ο τίτλος αυτός αποτελεί ευγενική όχληση και προειδοποίηση προς τις ηγεσίες των κομμάτων εκείνων (ΝΔ), που για διάφορους λόγους προβάλλουν ή δείχνουν να προβάλουν προσκόμματα στα συναινετικά σενάρια εκλογής "οικουμενικού" Προέδρου της Δημοκρατίας. Δε θα μας απασχολήσουν οι λόγοι για τους οποίους οι συγκροτηματάρχες δεν επιθυμούν τη διεξαγωγή πρόωρων εθνικών εκλογών. Προφανώς, τα έχουν βρει με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και έχουν μοιράσει την πίτα των έργων του πακέτου Ντελόρ. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλοι σοβαροί λόγοι, για τους οποίους τα συγκροτήματα του Τύπου και ισχυροί κύκλοι της ολιγαρχίας απεύχονται την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Θα θέλαμε μόνο να σχολιάσουμε τις απόψεις εκείνες, οι οποίες προβάλλονται κυρίως από τους οικονομικούς υπουργούς, ότι η προσφυγή σε εκλογές την άνοιξη ισοδυναμεί με "εθνική καταστροφή". Σύμφωνα με τις απόψεις αυτές, οι πρόωρες εκλογές θα οδηγήσουν σε υπονόμευση του προγράμματος "σύγκλισης", καθώς οι λεγόμενες και προεκλογικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού θα διογκωθούν, τα φορολογικά έσοδα θα παρουσιάσουν καθίζηση, κάτι που θα οδηγήσει σε αποτυχία του κρατικού προϋπολογισμού του 1995, θα διογκώσει περαιτέρω τα δημοσιονομικά ελλείμματα και θα υπάρξουν νέες πιέσεις στη δραχμή, με πιθανό ενδεχόμενο μία καινούρια νομισματική κρίση. Καταστροφή, λοιπόν, οι εθνικές εκλογές, οι οποίες πρέπει με κάθε θυσία να αποφευχθούν. Οι απόψεις αυτές, οι οποίες από μία πρώτη ματιά φαίνονται σωστές, απλώς εξηγούν τις συνέπειες και παρενέργειες του φαινομένου, χωρίς όμως να εξηγούν και τις αιτίες του. Δεν εξηγούν δηλαδή γιατί η προσφυγή σε εθνικές εκλογές, κάτι πολύ συνηθισμένο για τις δυτικές καπιταλιστικές δημοκρατίες, θα έχει τόσο κατακλυσμιαίες και παραλυτικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία. Γιατί, αν δεχτούμε ότι η άσκηση γενικά του εκλογικού δικαιώματος είναι κάτι το "εθνικά" κακό, που πρέπει να αποφεύγεται, τότε οδηγούμαστε σε πολύ επικίνδυνα συμπεράσματα.

Το πρόβλημα βέβαια για την ελληνική οικονομία, και γενικότερα για τον ελληνικό καπιταλισμό, δεν είναι οι όποιες αρρυθμίες του πολιτικού συστήματος, όσο και αν οι τελευταίες την τελευταία δεκαετία παρουσιάζουν έντονα εκφυλιστικά φαινόμενα. Το ουσιαστικό και αξεπέραστο μέχρι σήμερα πρόβλημα είναι ότι ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται σε συνεχή και παρατεταμένη κρίση, χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις άμεσης ή και μεσοπρόθεσμης διεξόδου. Και αυτό γιατί τα "υλικά" που την τροφοδοτούν έχουν στοιχεία ανθεκτικότητας και μονιμότητας. Το έστω και στρεβλό πρότυπο παραγωγικού μοντέλου, που είχε επιβληθεί στην οικονομία της Ελλάδας μεταπολεμικά, από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας του 1980, έδειξε τα όρια εξάντλησής του, κάτι που σήμερα είναι περισσότερο έντονο. Η είσοδος της Ελλάδας στη μεγάλη αγορά των 400 εκατ. καταναλωτών αποδείχτηκε τελικά η μεγάλη απάτη και παράλληλα παγίδα για τις εξαγωγικές δυνατότητες της χώρας. Αντίθετα, η εισαγωγική διείσδυση εμπορευμάτων, που παράγουν οι πολυεθνικές "ευρωπαϊκές" βιομηχανίες, έχει πάρει τεράστιες ήδη διαστάσεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών, η αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και η διόγκωση της ανεργίας, η οποία δεν μπορεί πλέον να βρει τις διόδους διαφυγής του παρελθόντος (μετανάστες κλπ.). Η επικράτηση των νεοφιλελεύθερων δογμάτων, που υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οδηγεί σε μία άνευ προηγούμενου εκποίηση της "δημόσιας" καπιταλιστικής περιουσίας, η οποία αποτελεί μόνιμη αιτία συγκρούσεων στην ηγεσία της αστικής τάξης, καθώς και μόνιμη πηγή πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων. Παράλληλα, το λεγόμενο κράτος πρόνοιας, η στρατηγική αυτή επιλογή της δυτικοευρωπαϊκής αστικής τάξης κατά τη μεταπολεμική περίοδο - άσχετα με τις επιδράσεις που άσκησε το εργατικό κίνημα στη διαμόρφωσή του - συρρικνώνεται επικίνδυνα, με προοπτική την εξαφάνισή του. Αποτέλεσμα; Μεγάλες κοινωνικές ομάδες περιθωριοποιούνται οικονομικά, αλλά και πολιτισμικά. Παράλληλα όμως καταρρίπτεται και το αμυντικό τοίχος, αλλά και η επίπλαστη εικόνα του καπιταλισμού της ευημερίας, που είχαν δημιουργήσει οι αστοί θεωρητικοί κατά την εικοσαετία 1960 - 1980. Σήμερα ο καπιταλισμός προβάλλει χωρίς τα φτιασιδώματα του παρελθόντος, με το πραγματικό του πρόσωπο. Ανηλεής, αδίστακτος και αιμοχαρής. Χωρίς όμως την ύπαρξη κράτους πρόνοιας να απορροφά τους κραδασμούς, που μοιραία δημιουργούνται από την οικονομική κρίση και την ταξική πάλη, η ιδεολογική και πολιτική υπεράσπιση του εκμεταλλευτικού συστήματος δυσκολεύει για τους υπερασπιστές του. Αν στα προηγούμενα, προσθέσουμε τις αλλαγές στους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας, ως αποτέλεσμα της ασφυκτικής κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην παραγωγή και την αγορά και την περιθωριοποίηση της Ελλάδας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί η οικονομική, πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική κρίση έχει μόνιμο και όχι παροδικό χαρακτήρα. Απλώς ορισμένοι θρέφουν την αυταπάτη ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να δείχνουν ότι "θα σωθούμε" με το να διακηρύσσουν το ασυμβίβαστο της "σταθεροποίησης" της ελληνικής οικονομίας και της προκήρυξης πρόωρων εκλογών.

Θ. Κ.

ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΕΛΑΙΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε λέει η κυβέρνηση

Συζητήθηκε χτες στη Βουλή επίκαιρη ερώτηση του ΚΚΕ

Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε ήταν η απάντηση της κυβέρνησης στην επίκαιρη ερώτηση του ΚΚΕ για τη στήριξη των ελαιοπαραγωγών που συζητήθηκε χτες στη Βουλή. Συγκεκριμένα, διά στόματος του υφυπουργού Γεωργίας Φλ. Κωνσταντίνου,η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι δεν έχει καμιά πρόθεση να στηρίξει τα δίκαια αιτήματα των ελαιοπαραγωγών και ένα προϊόν σαν το λάδι που η ίδια αναγνωρίζει ότι είναι σημαντικό για την οικονομία μας, αλλά αντίθετα αυτοϊκανοποιείται με την πολιτική που ακολουθεί. "Είναι μια ερώτηση - είπε για την ερώτηση του ΚΚΕ ο υφυπουργός Γεωργίας - που περιέχει στοιχεία επιθυμιών και παρεμβάσεων, όπου η κυβέρνηση νομίζω ότι δε θα έπρεπε να τις κάνει".Τι όμως ζητούσε το ΚΚΕ με την ερώτησή του που δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση;

Τι ζητούσε το ΚΚΕ

Το ΚΚΕ δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να φέρει στη Βουλή τα δίκαια αιτήματα των ελαιοπαραγωγών.Συγκεκριμένα:

- Να σταματήσει ο διαχωρισμός των παραγωγών σε μικρούς και μεγάλους όσον αφορά στην καταβολή της επιδότησης. Αυτή να καταβάλλεται με βάση την πραγματική παραγωγή.

- Εναρξη της εμπορικής περιόδου από 1η Νοέμβρη του έτους σοδειάς με ελάχιστη τιμή παρέμβασης τις 800 δρχ.

- Χαμηλότοκη χρηματοδότηση των συνεταιριστικών οργανώσεων.

- Ουσιαστική συμμετοχή του κράτους στη διαμόρφωση και εφαρμογή επιθετικής εξαγωγικής πολιτικής.

- Αυστηρός έλεγχος στην ποιότητα και διακίνηση του λαδιού και κατοχύρωση ποιοτικών λαδιών διαφόρων περιοχών της χώρας.

- Απόκρουση των προσπαθειών των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ για χειροτέρευση ή και κατάργηση των όρων στήριξης αυτού του προϊόντος. Εξαίρεσή του από τη Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου και να ισχύσει η κοινοτική προτίμηση.

- Ιδρυση εθνικού ινστιτούτου ελαιολάδου που θα παρέχει επιστημονική στήριξη στην παραγωγή, τυποποίηση και εμπορία του προϊόντος.

Αντί λοιπόν να πάρει θέση σαφή και συγκεκριμένη σ' αυτά, ο υφυπουργός τα απέρριψε με μια του πρόταση και αναλώθηκε σε ύμνους για την κυβερνητική πολιτική, λέγοντας ότι αυτή θα στηρίξει το μικρό παραγωγό, ότι οι συνεταιριστικές οργανώσεις ανεμπόδιστα χρηματοδοτούνται και φέτος δόθηκαν γι' αυτό το σκοπό 6,5 δισ., ότι η τιμή του λαδιού είναι καλή και κινείται γύρω στις 1.050 με 1.100 δρχ. κλπ.

Ο Στρ. Κόρακας

Συντριπτικά ήταν τα επιχειρήματα που κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, ανατρέποντας όλα όσα ισχυρίστηκε ο υφυπουργός υπερασπιζόμενος την κυβερνητική πολιτική. Σχετικά με τις τιμές ο κομμουνιστής βουλευτής τόνισε ότι είναι κάτω από πέρυσι.Οσον αφορά τις επιδοτήσεις, αυτές εξανεμίζονται με τη μείωση των τιμών και με την αλχημεία των μικρών και μεγάλων παραγωγών η χώρα και ο παραγωγός θα χάσουν δισεκατομμύρια.Επίσης, μεταξύ άλλων, ο Στρ. Κόρακας αναφέρθηκε και στην ανάγκη η κυβέρνηση να απαιτήσει την εφαρμογή της κοινοτικής προτίμησης και να σταματήσει την τακτική της Κοινότητας που αφήνει τα ελληνικά λάδια στην άκρη και εισάγει από τρίτες χώρες, ρίχνοντας επίσης στην αγορά 60.000 τόνους περσινό λάδι για να ρίξει τις τιμές.Αναφερόμενος στη συνέχεια στη χρηματοδότηση των παραγωγών από τράπεζες, ο βουλευτής του ΚΚΕ σημείωσε ότι με τους όρους που χρηματοδοτεί η ΑΤΕ είναι τοκογλύφος.Τέλος, χαρακτήρισε σταγόνα στον ωκεανό τα 6,5 δισ. που η κυβέρνηση διέθεσε για τη χρηματοδότηση των συνεταιριστικών οργανώσεων τη στιγμή που η παραγωγή είναι 340.000 τόνοι.

Ανησυχητικά σχέδια για τα οικονομικά των κομμάτων

Φειδωλός ήταν χτες στις δηλώσεις του για τα οικονομικά των κομμάτων ο υπουργός Εσωτερικών Κ. Σκανδαλίδης μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου. Ο υπουργός δήλωσε μόνο ότι ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για την πορεία των εργασιών της διακομματικής επιτροπής σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση των κομμάτων, για τις θέσεις όλων των κομμάτων και τους προβληματισμούς που υπάρχουν ανάμεσα στα μέλη της διυπουργικής επιτροπής θεσμών που θα εγκρίνει και το σχετικό νομοσχέδιο. Η εντολή του πρωθυπουργού, είπε, είναι να προχωρήσει γρήγορα αυτή η διαδικασία.

Υπενθυμίζεται πως απ' όσα έχουν διαρρεύσει από το κείμενο του υπουργείου Εσωτερικών που έχει δοθεί στους ενδιαφερόμενους ως βάση συζήτησης, έχει γίνει εμφανής μία διάθεση να τεθούν σοβαρά εμπόδια στην ίδια την εσωτερική λειτουργία και τη δράση των κομμάτων. Οι σχετικές προτάσεις, που καλύπτονται από τη γνωστή "εκσυγχρονιστική" ορολογία, παραπέμπουν σε μια ελεγχόμενη οικονομικά από την εκάστοτε κυβέρνηση λειτουργία κομμάτων και φτάνουν μέχρι του σημείου να θεωρείται στοιχείο νομιμοποίησης της δράσης ενός κόμματος η συμμόρφωσή του ή όχι με τους όρους που θα θέτει το σχετικό με τα οικονομικά των κομμάτων νομικό πλαίσιο.