Σε επόμενο Γιούρογκρουπ οι αποφάσεις για το πρόγραμμα της επαναγοράς χρέους και τη δόση
Η ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και η διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη, βρίσκονται στη βάση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων και συμβιβασμών
Στη νέα συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, στις 13 Δεκέμβρη, παρέπεμψαν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης την τελική εκτίμηση για το πρόγραμμα επαναγοράς χρέους της Ελλάδας.
Στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με την Ευρωζώνη για τον επιμερισμό της ζημιάς από την ελεγχόμενη ελληνική χρεοκοπία, το ΔΝΤ έχει θέσει σαν προϋπόθεση για την εκταμίευση της δόσης των 34,4 δισ. ευρώ να πετύχει η επαναγορά και το χρέος να προσαρμοστεί στα επίπεδα που συμφώνησε το προηγούμενο Γιούρογκρουπ (124% του ΑΕΠ το 2020).
Το απόγευμα της Δευτέρας, ο Γ. Στουρνάρας παρουσίασε στους ομολόγους του το σχέδιο που δημοσιοποίησε λίγες ώρες νωρίτερα ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Σε δηλώσεις του, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ προσπάθησε να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι το πρόγραμμα θα πετύχει.
Με στόχο να διαφημίσει το πρόγραμμα και για να κλείσει τη συμφωνία, το οικονομικό επιτελείο αναμένεται να έχει την Πέμπτη και την Παρασκευή νέες συναντήσεις με το IFF και την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών.
Σύμφωνα με διαρροές, η κυβέρνηση περιμένει να δει πώς θα εξελιχθεί η συμμετοχή στο πρόγραμμα από τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, πριν αποφασίσει τι θα κάνει με τα ήδη «κουρεμένα» και λεηλατημένα αποθεματικά των Ταμείων, για τα οποία υποκριτικά διαβεβαιώνει τώρα ότι δε θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα της επαναγοράς χρέους.
Οι Γάλλοι θέλουν «κούρεμα»
Στο μεταξύ, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι αυτή δε θα είναι η τελευταία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και πως στο άμεσο μέλλον θα προκύψει ανάγκη για νέο ενδοϊμπεριαλιστικό συμβιβασμό, προκειμένου να συνεχιστεί ελεγχόμενα η χρεοκοπία στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης.
Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της γαλλικής «Le Monde», η οποία επιχαίρει για το γεγονός ότι «η Γερμανίδα καγκελάριος έσπασε ένα ταμπού μιλώντας στην εφημερίδα ''Bild'' καθώς για πρώτη φορά άφησε να εννοηθεί ότι η διαγραφή του ελληνικού χρέους δεν αποτελεί πλέον απλώς μια υπόθεση».
Σύμφωνα με την εφημερίδα, που αντανακλά τις ανησυχίες και τις προσδοκίες ισχυρών μερίδων της γαλλικής αστικής τάξης, η στάση της Μέρκελ είναι ένα «θετικό βήμα προς την ολοκλήρωση της Ευρωζώνης». Η εφημερίδα προσθέτει ότι «η μόνη διευθέτηση που μπορεί να σώσει το ευρώ και κατ' επέκταση το ευρωπαϊκό σχέδιο είναι η απορρόφηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του χρέους που δε θέλουν να απορροφήσουν οι αγορές».
Δηλαδή, «κούρεμα» του χρέους που κατακρατά ο «επίσημος τομέας». Ανάμεσα σε άλλα ενδεχόμενα, η εφημερίδα δεν αποκλείει το επόμενο διάστημα ακόμα και «μια γενικευμένη πολιτική ανατροπή λόγω του φάσματος της φτώχειας και της δυστυχίας».
Στο Μηχανισμό η Ισπανία
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η Ισπανία υπέβαλλε τη Δευτέρα επίσημο αίτημα στήριξης των τραπεζών της, ζητώντας ευρωπαϊκά κεφάλαια ύψους 39,5 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα.
Το ποσό, που ενδέχεται να καταβληθεί μέχρι τις 12 Δεκέμβρη, επιμερίζεται σε 37 δισ. ευρώ για τις τέσσερις εθνικοποιημένες τράπεζες (Bankia, Catalunya Banc, NCG Banco και Banco de Valencia) και σε 2,5 δισ. ευρώ για τη λεγόμενη «κακή τράπεζα», την Sareb, που δημιουργήθηκε για να συγκεντρωθούν τα «τοξικά» στοιχεία ενεργητικού των υπολοίπων ισπανικών τραπεζών, ιδίως στεγαστικά δάνεια που δεν εξυπηρετούνται.
Στο μεταξύ, σημάδι της έντασης που μεγαλώνει ανάμεσα στη Μ. Βρετανία και την ΕΕ, είναι η δήλωση του διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας, ο οποίος είπε ότι «δεν είναι λογικό» να επιτρέπεται στη Βρετανία να είναι ο οφσόρ οικονομικός κόμβος της ζώνης του ευρώ και ότι «τα θέματα του ευρώ θα πρέπει να διευθετούνται εντός της Ευρωζώνης. Είναι κάτι που συνδέεται άμεσα με την ικανότητα της Κεντρικής Τράπεζας για την παροχή ρευστότητας και την εξασφάλιση της εποπτείας του δικού της νομίσματος».
Σύμφωνα, τέλος, με ανακοίνωση της γερμανικής ομοσπονδιακής στατιστικής υπηρεσίας, οι εξαγωγές της Γερμανίας προς τρίτες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Κίνας, σημείωσαν άνοδο 9,9% (στα 122,3 δισ. ευρώ), δίνοντας ανάσες στη γερμανική οικονομία.
Η εξέλιξη αυτή αντιστάθμισε εν μέρει τη μείωση κατά 3% που σημείωσαν οι εξαγωγές προς χώρες - μέλη της Ευρωζώνης. Για παράδειγμα, οι γερμανικές εξαγωγές προς την Ισπανία παρουσίασαν κάμψη 13,2%, προς την Ιταλία 12,9% και προς την Ελλάδα 6,9%.
Γίνεται «ανταγωνιστικότητα» με λαϊκή ευημερία;
-- Μπορεί η οικονομία να γίνει ανταγωνιστική και ο λαός να ευημερεί, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Μιλώντας χτες στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε, μεταξύ άλλων: «Το σπιράλ της φτηνής εργασίας, για τη δήθεν ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, είναι πάντα ανοιχτό προς τα κάτω. Γιατί, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, πάντα θα υπάρχει φτηνότερη εργασία κάπου αλλού. Γι' αυτό, τη διετία του Μνημονίου, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος καταβαραθρώθηκε μαζί με τη θέση της χώρας μας στη διεθνή κατάταξη της ανταγωνιστικότητας. Σύμφωνα με το σχετικό δείκτη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα από την 67η θέση το 2007 και την 90ή πέρσι, βρέθηκε στην 96η θέση, ανάμεσα σε 144 χώρες, φέτος». Ο ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας και ζητάει αλλαγή πολιτικής, δηλαδή διαχείρισης, για να τη βελτιώσει. Προσπαθεί ταυτόχρονα να κοροϊδέψει το λαό ότι στον καπιταλισμό μπορεί να συνυπάρχει η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου με τη λαϊκή ευημερία και πως η μείωση των μισθών δεν είναι ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας. Γι' αυτό υπόσχεται αποκατάσταση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, έστω κι αν λέει ότι θα το κάνει σε βάθος χρόνου, για να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό.
Τι δε λέει; Οτι η ανταγωνιστικότητα του καπιταλιστή εξαρτάται από το βαθμό εκμετάλλευσης του εργαζόμενου και αυτός πράγματι δεν αποτυπώνεται μόνο στο μισθό. Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ενός ιμπεριαλιστικού Οργανισμού που εδώ και χρόνια συστήνει στην Ελλάδα να επισπεύσει τις αντιλαϊκές ανατροπές, για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της. Αφού, όμως, διαμορφώνει αντίληψη με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, είναι επόμενο ότι αναγνωρίζει και τα κριτήρια που αξιοποιούν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί στη μέτρηση της ανταγωνιστικότητας κάθε καπιταλιστικής οικονομίας. Ενας από αυτούς είναι και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, μέλος του οποίου είναι ο ΣΕΒ και υπολογίζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κάθε χώρας, βάσει των επιδόσεων σε 12 δείκτες. Λέει, για παράδειγμα, ότι για να είναι ανταγωνιστική μια οικονομία, πρέπει να υπάρχει «μακροοικονομική σταθερότητα». Δηλαδή, μικρά ελλείμματα και χρέη.
Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει το αστικό κράτος να περικόψει από τις κοινωνικές δαπάνες, τις συντάξεις και άλλες παροχές και να μετακυλίσει το κόστος της Υγείας, της Ασφάλισης, της Παιδείας, της Πρόνοιας στο λαό. Ακόμα, να αποποιηθεί της ευθύνης του στην κατασκευή υποδομών που είναι αναγκαίες για την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών (αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα, κ.ά.), τα οποία οι εργαζόμενοι και ο λαός θα πληρώνουν από την τσέπη τους, είτε με μεγαλύτερη φορολογία, είτε ανταποδοτικά στους ιδιώτες. Δηλαδή, αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος. Και το χρήμα από τα κρατικά ταμεία να δίνεται στους καπιταλιστές για επενδύσεις, είτε σαν άμεση επιδότηση, είτε σαν συμμετοχή του κράτους στην ιδιωτική επένδυση με την κατασκευή υποδομών. Αλλος δείκτης, είναι η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας. Ευελιξία, όμως, σημαίνει κατάργηση κάθε έννοιας σταθερής και μόνιμης εργασίας, πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές (όπως τα λεγόμενα «μίνι τζομπς» της Γερμανίας), εναλλαγή της εργασίας με μεγάλα διαστήματα ανεργίας. Δηλαδή, απασχόληση με όρους που αντικειμενικά κάνουν φτηνότερο τον εργαζόμενο για τον εργοδότη και βαθαίνουν την εργασιακή εκμετάλλευση.
Η φορολογία είναι ένας ακόμα δείκτης, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι θα την αυξήσει για τους πλούσιους. Τι εννοεί μ' αυτό δεν το ξεκαθαρίζει. Για το κεφάλαιο δε λέει κουβέντα. Και πώς να πει που αν φορολογηθεί το κεφάλαιο δεν κάνει επενδύσεις, ενώ ψάχνει κράτη - «φορολογικούς παραδείσους» για να δρα. Αυτονόητα, όμως, όσο μικρότερη είναι η φορολογία του κεφαλαίου, τόσο μεγαλύτερα είναι τα ελλείμματα του κράτους, τα οποία φορτώνονται στους εργαζόμενους και το λαό. Αντίστροφα, κλάδοι όπου η φορολογία είναι εξόφθαλμα ευνοϊκή για τους εργοδότες, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητά τους, δε σημαίνει ότι παρέχουν και καλύτερες συγκριτικά συνθήκες εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ναυτιλία. Ο ελληνόκτητος στόλος είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο, με μηδενική σχεδόν φορολόγηση, αλλά τα πληρώματα παραμένουν από τα πλέον κακοπληρωμένα (χιλιάδες άνεργοι ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα και ταυτόχρονα χιλιάδες αλλοδαποί ναυτικοί στα καράβια, χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση και χωρίς δικαιώματα). Αλλο παράδειγμα είναι η Ιρλανδία, η οποία εξαιτίας της χαμηλής φορολογίας στις επιχειρήσεις προσέλκυσε αμερικανικά κεφάλαια, γεγονός όμως που δεν εμπόδισε (αντίθετα επιτάχυνε) την κρίση και το δανεισμό από την τρόικα, όπως και η καπιταλιστική Ελλάδα.
Απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα της «ανταγωνιστικότητας», καταλήγει πάντα στην ίδια άκρη: Οτι στον καπιταλισμό, σε ανάπτυξη και κρίση, χαμένοι βγαίνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Είτε με τη μείωση των εισοδημάτων τους, είτε με άλλα μέτρα, που βελτιώνουν την καπιταλιστική «ανταγωνιστικότητα», επιδεινώνοντας τους όρους δουλειάς και ζωής της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου χωρίς φτηνή εργατική δύναμη, χρήμα και υποδομές για το κεφάλαιο, ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας, δε γίνεται να υπάρξει. Διέξοδο απ' αυτόν το φαύλο κύκλο δεν μπορεί να δώσει η μια ή η άλλη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, αλλά η ανατροπή του και ο άλλος δρόμος ανάπτυξης που προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ.
Feeds
