Αντικομμουνιστική εκστρατεία κηρύσσει η Εκκλησία της Ελλάδας, μέσω του τελευταίου τεύχους του περιοδικού "Εκκλησία",που, όπως αναφέρεται, αποτελεί"Επίσημον Δελτίον της Εκκλησίας της Ελλάδος". Σχετικά αποσπάσματα, όπως και άλλες πλευρές της δραστηριότητας της νέας ηγεσίας της Εκκλησίας, που σχετίζονται με τους δεσμούς της με ακροδεξιές οργανώσεις, δημοσιεύονται στο χτεσινό φύλλο της βδομαδιάτικης πολιτικής - σατιρικής εφημερίδας "Ποντίκι".

Στο εν λόγω τεύχος του περιοδικού της Εκκλησίας, φιλοξενείται άρθρο γραμμής, με το οποίο γίνεται επίθεση στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα και σε όσους άλλους τάσσονται υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους ή γενικά ασκούν κριτική στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.Ως χαρακτηριστικό δείγμα της "επίθεσης" κατά της Εκκλησίας της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρεται η θέση που έχει εκφράσει, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, ότι "ο ομφάλιος λώρος, που συνδέει την Εκκλησία με το Κράτος, είναι επιζήμιος".

Ειδικότερα, από το εκκλησιαστικό περιοδικό κηρύσσεται πολιτική εκστρατεία, υπό την ηγεσία του νέου αρχιεπισκόπου, ο οποίος "ανατάραξε ποικιλοτρόπως αρκετά λιμνάζοντα νερά" και "εξεδήλωσε την ετοιμότητα και αποφασιστικότητά του προς αντιμετώπισιν χωρίς αναβολήν μερικών "ακροβολισμών κρούσεως" εκείνων, οι οποίοι προπαγανδίζουν και επιδιώκουν την περιθωριοποίηση της εκκλησιαστικής ζωής και τον πλήρη χωρισμόν της Εκκλησίας από το Κράτος, ο οποίος για μερικούς εξ αυτών πρέπει να σημαίνη και τον χωρισμό της Εκκλησίας από το Εθνος και το Γένος". Τίθεται, έτσι, μέρος του πολιτικού κόσμου στο στόχαστρο των επιθέσεων της εκκλησιαστικής ηγεσίας, με προφανή επιδίωξη τη δημιουργία, σε πρώτη φάση, αναχωμάτων απέναντι σε απόψεις και πολιτικές που θα σταθούν εμπόδιο στη στρατηγική που έχει χαράξει ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και οι συν αυτώ.

Τα καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά των πρωτοβουλιών του Χριστόδουλου, που στοιχειοθετούν ένα είδος Ελληνοορθόδοξου Φονταμενταλισμού,διαφαίνονται και από τα εξής: "Ολοι αυτοί, αναφέρεται στο περιοδικό της Εκκλησίας, που θορυβήθηκαν από την εντυπωσιακή στροφή του Ελληνικού Λαού προς τη Μητέρα Εκκλησία - την οποία στροφή ενίσχυσε σημαντικώς η ακτινοβολία του Νέου Αρχιεπισκόπου, όπως αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις - διαπιστώνουν ορθώς ότι η αναζωογόνησις της Εκκλησίας γίνεται εμπόδιο στην επικράτηση της ιδεολογίας των και στην πραγματοποίηση των σχεδίων". Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει, άραγε, το ενδιαφέρον για τις δημοσκοπήσεις και η διαπίστωση ότι η Εκκλησία "γίνεται εμπόδιο στην επικράτηση της ιδεολογίας των";

Μάλιστα, η πολεμική που καλλιεργείται απέναντι σε όσους αμφισβητούν την ανάληψη πολιτικού ρόλου από την Εκκλησία αποκτά γενικευμένο χαρακτήρα. "Οι επιθέσεις τους αυτές, αναφέρεται στο έντυπο της Εκκλησίας, έχουν κατά κανόνα ως γενεσιουργόν αιτίαν τους την προφανή εχθρότητά τους προς αυτόν τον θεανθρώπινον θεσμόν της Εκκλησίας και προς την χριστιανικήν κοσμοθεωρία και βιοθεωρία".

Επίσης, το "Ποντίκι" αποκαλύπτει επίσημη αλληλογραφία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου με παρακρατικούς και χουντικούς, όπου ανταλλάσσουν συγχαρητήρια και ευχές για την επιτυχία των κοινών θεάρεστων στόχων τους.

Τα τελευταία χρόνια, κυρίως επί κυβέρνησης Σημίτη, έχει εισβάλει στην καθημερινή "επικοινωνία", κυρίως των ηγεσιών των κομμάτων εξουσίας αλλά και των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης (ΣΕΒ, κλπ.), πλήθος "νέων" όρων και λέξεων, δήθεν ουδέτερες και τεχνοκρατικές, αλλά όμως φορτισμένες με έντονο πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο.

Πρόκειται για έναν εκσυγχρονισμένο κώδικα ενδοσυνεννόησης μεταξύ των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, με τον οποίο ανταλλάσσουν και δημόσια κωδικοποιημένα μηνύματα, χωρίς να κινδυνεύουν να εκτεθούν σοβαρά στα αυτιά των ακροατών τους.

Είναι η ξύλινη γλώσσα των ατσαλάκωτων και καλοπληρωμένων διαχειριστών, των όψιμων ή όχι οπαδών του νεοφιλελευθερισμού, των αρχιερέων του νέου δόγματος της παγκοσμιοποίησης, που μεταξύ άλλων έχουν ως καθήκον τους να εισάγουν και στη χώρα μας την τελευταία λέξη των "ορθώς σκεπτόμενων" ομοϊδεατών τους. Αυτή η γλώσσα "επιβάλλεται" στη συνέχεια και στα ΜΜΕ που την αναπαράγουν και την "καθιερώνουν" ως γλώσσα κοινωνικής αποδοχής και συναίνεσης.

Δεν πρόκειται φυσικά για καινούρια μέθοδο. Πάντα η άρχουσα τάξη χρησιμοποιούσε τέτοιους κώδικες επικοινωνίας για να συγκαλύψει τον κυνισμό της και τις ωμές αξιώσεις της από τις λαϊκές μάζες. Σήμερα όμως αυτό γίνεται με μεγαλύτερη ένταση, ίσως, γιατί επιχειρείται να "υποκατασταθεί" έτσι η ιδεολογία τους, η οποία τάχα έχει καταργηθεί.

Ενα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κώδικα είναι η χρησιμοποίηση εύηχων και βαρύγδουπων όρων, όπως ευελιξία, διαρθρωτικές αλλαγές, ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, απασχολήσιμος κ. ά., που έχουν διπλή ανάγνωση: Αλλιώς τη διαβάζουν οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας και άλλο είναι το περιεχόμενο που μπορεί να δώσει ακούγοντάς τους η "κοινή γνώμη".

Πρόκειται για μελετημένη επιλογή που έχει στόχο εκτός των άλλων να μην σοκάρει τους πολλούς και αμύητους, να τους "αποκοιμίζει" και σε τελική ανάλυση να συμβάλει στην εξασφάλιση της κοινωνικής ανοχής ή συναίνεσης σε αυτές.

Οι χρήστες αυτού του κώδικα αυτοπροβάλλονται ως οι φορείς των "σύγχρονων ιδεών" που δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι αναχρονιστικές και αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες ιδέες, καθώς και βαθείς γνώστες των τελευταίων επιτευγμάτων της τεχνολογίας και της επιστήμης, ενώ οι γνώσεις τους εξαντλούνται στην ενημέρωση που τους προσφέρουν τα γνωστά ιδρύματα που ονομάζονται "δεξαμενές σκέψεως". Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουν υπεροπτικά και περιφρονητικά αυτούς που επιμένουν να χρησιμοποιούν παρωχημένους όρους όπως ταξική πάλη, εκμετάλλευση, αλλοτρίωση, ιμπεριαλισμός, μονοπώλια κλπ.. Δεν είναι χωρίς σημασία να σημειωθεί ότι ο κώδικας αυτός είναι κοινός για την πλειοψηφία των ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΝ, της ΠΟΛ.ΑΝ. κ. ά.

Χρειάζεται μάλλον να αναφερθούν ορισμένα παραδείγματα για να γίνουν πιο συγκεκριμένα τα παραπάνω.

Διαρθρωτικές αλλαγές: Είναι ο πλέον προσφιλής και πολυχρησιμοποιημένος όρος. Ολες οι "τομές" και οι "μεταρρυθμίσεις" - άλλοι εύηχοι όσο και απατηλοί όροι - εννοείται νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα, συνοψίζονται σε αυτόν τον όρο. Σε αυτόν περιλαμβάνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, ο περιορισμός γενικότερα του κράτους σε κράτος νυχτοφύλακα, οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις - διάβαζε η κατεδάφισή τους - η ανατροπή των κατακτήσεων στο ασφαλιστικό, η κατακρεούργηση των κοινωνικών δαπανών κ.ο.κ.

Κράτος στρατηγείο: Πρόκειται για το νέο μοντέλο του κράτους που επιχειρούν να κάνουν πράξη. Χαρακτηριστικά του γνωρίσματα η εγκατάλειψη κάθε σοβαρού κοινωνικού του ρόλου, η παράδοση λειτουργιών και τμημάτων του στους ιδιώτες, η θεσμοθέτηση κανόνων για τον "ανταγωνισμό", η ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής για την αποτροπή των λαϊκών κινητοποιήσεων κ. ο.κ.

Απασχολήσιμος: Πρόκειται για τη διαρκή ικανότητα του εργαζόμενου να προσφέρει την εργατική του δύναμη όποτε και όπου του ζητηθεί και με τους όρους που βάζουν τα αφεντικά. Η κατάσταση αυτή (απασχολησιμότητα) χαρακτηρίζει όλο και περισσότερους εργαζόμενους ενισχύοντας την ανασφάλεια και παραλύοντας κάθε σκέψη για αντίδραση, αφού το κυνήγι της εργασίας γίνεται στόχος ζωής.

Κοινωνική συνοχή: Ορος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συναίνεση στις κυρίαρχες επιλογές. Είναι φόβητρο αλλά και προϋπόθεση για την επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων. Η επίκλησή του γίνεται πολλές φορές για να υπάρξουν κάποιες παραχωρήσεις, κυρίως στα πλέον εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα.

Υγιείς δυνάμεις της αγοράς: Πρόκειται για την κινητήριο δύναμη του συστήματος, στο όνομα των οποίων πίνουν νερό οι απολογητές του. Τα πάντα γίνονται γι' αυτούς, από αυτούς τα περιμένουν όλα. Κι όταν απογοητεύονται, π. χ. γιατί δεν κάνουν επενδύσεις, ακούραστα και αγόγγυστα σπρώχνουν στα ταμεία τους νέα κίνητρα. Ποτέ δεν κατονομάζονται από τους πολιτικούς εκφραστές τους, αλλά είναι ολοφάνερο ότι περιγράφονται τα πλέον ισχυρά τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας. Σε μια ευρύτερη ανάγνωση, σε αυτές τις δυνάμεις πρέπει να υποταχθούν οι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι για να μπορέσουν να προσφέρουν υπηρεσίες στο "έθνος", δηλαδή στην άρχουσα τάξη.

Εχοντες και κατέχοντες: Μια απλή ερμηνεία του πρωθυπουργικού όρου αρκεί για να καταδειχθεί ότι σε αυτούς περιλαμβάνονται οι έχοντες μια θέση εργασίας, οι κατέχοντες ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο. Αυτοί καλούνται να πληρώσουν στο όνομα ότι απολαμβάνουν τα αγαθά που τους προσφέρει πλουσιοπάροχα... το σύστημα. Φυσικά, οι πραγματικοί έχοντες και κατέχοντες πρέπει να πληρώνονται και από πάνω γιατί... μας ανέχονται!

Ευελιξία: Πρόκειται για την "αρχή" που πρέπει να διακρίνει, εκτός των άλλων, την ελευθερία που πρέπει να έχει το κεφάλαιο να αγοράζει όπως, όποτε και όσο θέλει την εργατική δύναμη. Δεν πρέπει, δηλαδή, να υπάρχουν νόμοι που να προστατεύουν τους εργαζόμενους από την "ελεύθερη αγορά".

Συνώνυμη είναι και η έννοια της ελαστικοποίησης της εργασίας,η οποία προϋποθέτει κατάργηση του 8ωρου, των συλλογικών συμβάσεων, του κατώτατου μισθού, την επέκταση της μερικής απασχόλησης κ.ο.κ. Με την ελαστικοποίηση της εργασίας οι άνθρωποι είναι εξίσου φτωχοί και όταν εργάζονται.

Πάντως, το ενθαρρυντικό είναι ότι η πολυχρησία έχει ως αποτέλεσμα όταν ακούγονται τέτοιοι όροι, οι εργαζόμενοι να κουμπώνονται, κατανοώντας μέσα από την εμπειρία τους ότι δεν προμηνύεται τίποτα καλό για τους ίδιους.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Πέθανε χτες σε ηλικία 69 χρόνων, η ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΙΔΗ από τη Ν. Λάμψακο της Εύβοιας, μητέρα του Λευτέρη Χατζηπαυλίδη, μέλους της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η κηδεία της θα γίνει σήμερα στις 10.30 το πρωί από τον Ιερό Ναό Αγ. Τρύφωνα στη Νέα Λάμψακο.

• Η Νομαρχιακή Επιτροπή Εύβοιας του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στον σύντροφο της ζωής της Στέλιο και στα παιδιά της, Λευτέρη και Κατίνα.
• Ο Δημήτρης Κουτσούμπας και η Τασία Κοντογιάννη, αντί για στεφάνι στον τάφο της Ζωής Χατζηπαυλίδη, προσφέρουν 5.000 δρχ. στο Κόμμα.

Ανησυχία για τον κίνδυνο πιθανής σύγκρουσης Ελλάδας - Τουρκίας εξέφρασε, μια ακόμα φορά προχτές, μιλώντας στο Συνέδριο των "Αχέπανς" στο Ορλάντο της Φλόριδας, ο Αμερικανός πρεσβευτής Ν. Μπερνς,καθώς, όπως είπε, "η Ελλάδα και η Τουρκία δεν έχουν καταφέρει να βρουν ένα δρόμο για να επιλύσουν τα προβλήματά τους και η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη" και προειδοποίησε με νόημα πως: "Ελληνες και Τούρκοι πρέπει να αντιμετωπίσουν την ανάγκη δύσκολων επιλογών". "Χωρίς μια τέτοια απόφαση, είπε ο Ν. Μπερνς, φοβάμαι ότι ο δρόμος για πιθανή σύγκρουση θα παραμείνει ανοιχτός και επικίνδυνος"...

Ο ομιλητής, ως γνήσιος πλασιέ των αμερικανικών συμφερόντων, πρόβαλε την πώληση από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα οπλικών συστημάτων και ειδικότερα των γνωστών πυραύλων "Πάτριοτ", τονίζοντας κυνικά πως, "εάν η Ελλάδα επιθυμεί να συσφίγξει τη στρατιωτική σχέση της με τις ΗΠΑ θα πρέπει οι αμερικανικές εταιρίες να έχουν μια δίκαιη αντιμετώπιση, όσον αφορά στην προσπάθειά τους να παρέχουν τα οπλικά συστήματα που ζητά η Ελλάδα"!

Κατά τα λοιπά: Δεν παρέλειψε να συγχαρεί την κυβέρνηση Σημίτη για τις προσπάθειες που κάνει για την ένταξη στην ΟΝΕ... Ενώ, επανερχόμενος στην "παρένθεση" της "έκρηξης" Πάγκαλου κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση... "να ξεπεράσουμε τον κυνισμό, την έλλειψη εμπιστοσύνης και τα κριτικά δημόσια σχόλια τα οποία τορπιλίζουν τη δημόσια συνδιαλλαγή μας".