Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, παίρνοντας χθες τον λόγο στη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο για τη σχολική βία, στην ομιλία του αναφέρθηκε αναλυτικά στην τραγωδία στα Τέμπη και στις μεγαλειώδεις χθεσινές κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας (βλ. σελ. 11).

Στη συνέχεια μίλησε για το θέμα του νομοσχεδίου, σημειώνοντας:

«Αλήθεια, μήπως όλα τα παραπάνω είναι άσχετα με το θέμα του νομοσχεδίου για τη σχολική βία το οποίο συζητάμε σήμερα;

Νομίζουμε ότι κάθε άλλο παρά άσχετα είναι, γιατί ακριβώς μέσα στους αγώνες, στις διεκδικήσεις της νεολαίας, των μαθητών, των εκπαιδευτικών, μπορούν να αναπτύσσονται αξίες όπως η ομαδικότητα, η συλλογικότητα, η αλληλοβοήθεια, η αλληλεγγύη. Αυτές οι αξίες δηλαδή που πρέπει να αποτελέσουν και τα υλικά για να φτιάξουμε ένα καινούργιο σχολείο, το σχολείο του χαρούμενου μέλλοντος όλων των παιδιών.

Και να τελειώσουμε επιτέλους με το σημερινό σχολείο του ανταγωνισμού, του "ο θάνατός σου - η ζωή μου"!

Εκείνων των αξιών, δηλαδή, που έτσι κι αλλιώς αναβλύζουν από αυτό το σάπιο, το διεφθαρμένο σύστημα και αποτελούν το καλύτερο θερμοκήπιο για την καλλιέργεια κλίματος απειλής, στοχοποίησης του αδύναμου, του διαφορετικού, ακριβώς όλων αυτών των φαινομένων που συνοψίζονται με τον όρο "σχολική βία"!

Είναι, βέβαια, τουλάχιστον υποκρισία, μετά από όλα αυτά που έχουν προηγηθεί, να έρχεστε και να λέτε, να μιλάτε για σχολική βία. Και μάλιστα να την ορίζετε με έναν τέτοιο άθλιο τρόπο, που ανοίγετε τον δρόμο για ακόμα μεγαλύτερη καταστολή, για ακόμα μεγαλύτερη ποινικοποίηση μέσα στα σχολεία. Πού τον βρήκατε, αλήθεια, αυτόν τον ορισμό;

Πάντως, ούτε ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει ότι σχολική βία είναι η παρεμπόδιση του μαθήματος! Ελεος πια!

Και δεν ντρέπεστε να μιλάτε σήμερα για παρεμπόδιση! Ποιοι; Εσείς που κυβερνάτε, αλλά και οι πρώην σας! Και δεν λέτε ότι είστε εσείς που παρεμποδίζετε κυρίως το μάθημα. Πώς το παρεμποδίζετε;

- Οταν εκπαιδευτικοί λείπουν από τις τάξεις, αφού δεν τους διορίζετε.

- Οταν οι μαθητές κρυώνουν και έρχονται με κουβέρτες στην τάξη.

- Οταν πλημμυρίζουν σχολεία.

- Οταν πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια των μαθητών.

- Οταν σχολεία κρίνονται ακατάλληλα λόγω παλαιότητας ή λόγω σεισμών.

Εσείς είστε λοιπόν που παρεμποδίζετε να γίνει το μάθημα! Αλλά δεν θέλετε ψυχολόγο, σκούπα θέλετε! Εσείς, κύριοι της ΝΔ, αλλά και εσείς κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, που όταν μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς διεκδικούν τα δίκαια αιτήματά τους, τους λέτε "υπάρχουν δημοσιονομικοί περιορισμοί"!

Αλλά για να ταΐζετε τα λίγα μονοπώλια, τις μετοχικές εταιρείες, μας λέτε "λεφτά υπάρχουν"!

Εμείς δεν κλείνουμε τα μάτια σε ένα υπαρκτό φαινόμενο, ένα φαινόμενο των καιρών. Γιατί - πώς να το κάνουμε; - όταν η κυρίαρχη τάξη σαπίζει, η σαπίλα κυριαρχεί παντού. Εσείς βομβαρδίζετε τους νέους με εικόνες βίας.

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει αυτό που πολλοί εκπαιδευτικοί σας λένε, ότι "κάποια παιδιά ζαλίζονται επειδή δεν έχουν φάει πρωινό"; Μιλάτε εσείς για βία, που στα λαϊκά σπίτια κυριαρχεί το άγχος της απληρωσιάς, της ανεργίας; Το άγχος αν θα βγει στο σφυρί το λαϊκό σπίτι; Αυτό είναι και το βασικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η βία.

Αλλά και μέσα στο σχολείο τι γίνεται; Εσείς της ΝΔ και εσείς του ΣΥΡΙΖΑ δεν είστε που φτιάξατε ένα σχολείο, ένα Λύκειο εξεταστική ανταγωνιστική αρένα;

Εσείς δεν βάλατε την περιβόητη επιχειρηματικότητα μέσα στο σχολείο από το νηπιαγωγείο ακόμα; Αυτή η επιχειρηματικότητα δεν βάζει το παιδί να σκέφτεται πώς θα φέρει χρήμα; Πώς θα φέρει χρήμα πιο πολύ από τον ανταγωνιστή του;

Ναι λοιπόν! Σχολική βία υφίσταται!

Και υπάρχουν και παιδιά που υιοθετούν τον ρόλο του ταραξία. Τα παιδιά του τελευταίου θρανίου. Γι' αυτά δεν μιλάτε! "Ξύλα απελέκητα" τα λέτε.

Κι ενώ μιλάτε για σχολική βία, κλείνετε τα μάτια σε φασιστικές ομάδες που δρουν με τη στήριξη και κάποιων διευθυντών! Να σας θυμίσω τη Θεσσαλονίκη; Αυτούς τους ανεχόσαστε. Αυτοί δρουν ανενόχλητοι και πήραν - αν πήραν - "τιμωρίες" νηπιαγωγείου!

Αφήστε λοιπόν τα σάπια.

Εχετε φτιάξει επιτροπές επί των επιτροπών για τη σχολική βία. Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, η ΝΔ το 2019. Για το θεαθήναι. Ούτε μια φορά ουσιαστικά δεν συνεδρίασαν αυτές οι επιτροπές.

Και αν θέλετε να μάθετε, εμείς λέμε - και το παλεύουμε στην πράξη - ότι σήμερα μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για να καταπολεμηθεί η σχολική βία. Στη θέση της καλλιέργειας κλίματος γενικής απειλής μαθητών από μαθητές, να μπαίνει το σύνθημα "Ενας για όλους και όλοι για έναν! Μαζί είμαστε πιο δυνατοί!". Με συζήτηση για την αντιμετώπιση του "σχολικού εκφοβισμού", αλλά και για τη στήριξη και αλληλεγγύη προς τους μαθητές, προς τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα: Οικονομικό πρόβλημα, πρόβλημα υγείας, άλλα προβλήματα.

Χρειάζεται να γίνει πρώτα και κύρια υπόθεση των συλλόγων, των σωματείων, των γονιών και φυσικά των ίδιων των μαθητών, των φοιτητών - σπουδαστών, μέσα από τα μαθητικά τους συμβούλια, μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους τους.

Απευθυνόμαστε και από αυτό εδώ το βήμα της Βουλής στους πολιτιστικούς, στους αθλητικούς φορείς και τους καλούμε: Μαζί. Ο καθένας με το δικό του μερίδιο ευθύνης, να κάνουμε έναν μεγάλο αγώνα που θα έχει στον νου του το παιδί!

Να διεκδικήσουμε και να μπούμε στα σχολεία. Να μην αφήσουμε τα παιδιά του ελληνικού λαού να μολύνονται από τους διάφορους "νόμιμους" επιχειρηματικούς κύκλους που σουλατσάρουν μέσα στα σχολεία.

Αλλά και στην άλλη όψη του νομίσματος: Τους "στρατούς" που φτιάχνουν οι ίδιοι για να υπερασπίζονται τα ιδιοτελή συμφέροντά τους και να αλληλοσκοτώνεται η νεολαία.

Σήμερα, για να σωθούν πραγματικά τα παιδιά και οι νέοι, το ΚΚΕ προτείνει και αγωνίζεται για άμεσα μέτρα προστασίας, απέναντι στην κακοποίηση, απέναντι στη φτώχεια. Για μέτρα πρόληψης στο σχολείο, στους αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς. Για στήριξη της οικογένειας.

Ανοίγουμε τη συζήτηση. Διεκδικούμε όλα αυτά που έχασαν οι νέοι, τα παιδιά μέσα στην πανδημία και ποτέ δεν καλύφθηκαν. Και αυτά δεν είναι απλά τα μαθήματα που έχασαν στην καραντίνα.

Μιλάμε κυρίως για την ίδια την ψυχοσύνθεση του παιδιού, που μετά από καραντίνα έχει ανάγκη να βρει τους συμμαθητές, τους φίλους, τους συναθλητές. Εχει ανάγκη να προπονηθεί στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο, στο βόλεϊ, να βρεθεί ξανά σε μια αίθουσα χορού, σε ένα ωδείο.

Είναι αναγκαίες δηλαδή και οι δραστηριότητες εκείνες που θα καλύψουν την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, των νέων. Και είναι σημαντικό να παρέχονται αυτές για όλους τους νέους και για όλες τις νέες δωρεάν, αλλά δεν δίνονται.

Αρα, μπορεί να ανοίξει η συζήτηση και η διεκδίκηση ελεύθερων χώρων που σήμερα είτε μένουν αναξιοποίητοι, λόγω των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών, είτε αποτελούν και φιλέτα για την κερδοσκοπική αξιοποίησή τους από το μεγάλο κεφάλαιο.

Και ναι! Παλεύουμε για να γίνουν τα σημερινά σκοτάδια λάμψη!

Σε πολιτική, κάθετη σύγκρουση με τις φασιστικές - ρατσιστικές ομάδες, με το "τείχος" που υψώθηκε από συλλόγους και μαζικούς φορείς ενάντια στον ρατσισμό, ενάντια στην κακοποίηση και την πολύμορφη βία κατά των γυναικών.

Με τις πρωτοβουλίες για τα θέματα της καταστολής, της βίας δυνάμεων που έχουν φανερούς και αθέατους δεσμούς με το σύστημα και άλλους.

Οταν η δολοφονία του νεαρού Αλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη "τάραξε τα νερά" σχετικά με την οπαδική βία και γενικά τα νήματα που συνδέουν εγκληματικές πράξεις με μεγάλα οικονομικά επιχειρηματικά συμφέροντα, δεν ήταν η ΚΝΕ που μπήκε μπροστά για να πει η νεολαία "Ως εδώ";

Και με τη δράση μας, με τις ιδέες μας, στέλνουμε στις νέες και τους νέους μήνυμα: Για να αντέξεις στη σημερινή σκληρή κοινωνία πρέπει να είσαι και πολύ ευαίσθητος, αλλά και σκληρά διεκδικητικός. Να συμπονάς τον άλλον, να νιώθεις τον πόνο του άλλου και να τον βλέπεις σαν ίσο, όχι σαν "καημένο". Να κοντοστέκεσαι και να ερμηνεύεις, να προσπαθείς να μπεις στη θέση του, διεκδικώντας το δίκιο σου, όχι μόνο το δικό σου αλλά το δίκιο όλων.

Το μήνυμά μας είναι ότι το προσωπικό μας αυτό "συναίσθημα", η αυτοεκτίμηση, εξυψώνεται παλεύοντας για τη ζωή όλων και όχι μειώνοντας και εξευτελίζοντας τους άλλους.

Οτι πραγματικός "μάγκας" είναι αυτός που μάχεται υπέρ όλων των αδύναμων και όχι αυτός που χτυπά τον αδύναμο, ή αυτός που κοροϊδεύει τη διαφορετικότητα.

Και ΝΑΙ, σας το λέμε ανοιχτά: Ο λαός μας, οι νέοι, οι νέες, όταν διεκδικούν το δίκιο τους, έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τις δικές τους μορφές πάλης. Μπορεί να μη σας αρέσουν. Τι να κάνουμε;

Λέμε, όμως, ότι αυτή η συνειδητοποιημένη οργή δεν έχει σχέση με τον βιασμό, με τη χρήση ναρκωτικών, με την ατομική βία και τρομοκρατία. Πώς μπορεί ο συνειδητοποιημένος θυμός να μην έχει γνήσια αγωνιστική μορφή;

Αλλωστε, γιατί να ονομάζουμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι και τις όχθες που τα περιορίζουν;

Μπορεί να σωθεί ένα μεγάλο κομμάτι των νέων που από την κούνια έχουν νιώσει στο πετσί τους τη βία αυτού του συστήματος. Μπορεί να σωθεί, αν συναντηθεί με τις ιδέες του ταξικού θυμού και της κοινωνικής δημιουργίας ενός νέου κόσμου:

Οπου κανένας πια δεν θα πεινά

Κανένας άλλον δεν θα φοβάται

Κανείς κανέναν δεν θα υποβαθμίζει

Κανείς ελπίδα δεν θα κλέβει κανενός».

Οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέδειξαν ότι το νομοσχέδιο όχι μόνο δεν απαντά ουσιαστικά σε καμία από τις αγωνίες και τις ανησυχίες γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών γι' αυτό το υπαρκτό πρόβλημα, το οποίο μάλιστα οξύνεται, ιδιαίτερα μετά την καραντίνα, αλλά αποφεύγει επιμελώς να ασχοληθεί με την ουσία του, δηλαδή με τις αιτίες που το γεννούν, στοχεύοντας απλώς σε μια διαχείριση.

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής ανέδειξε ότι στην πράξη το νομοσχέδιο αν δει κανείς το ιστορικό του προβλήματος «υπηρετεί βασικά προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης - τόσο παράταιρα, βέβαια, μετά την ανείπωτη τραγωδία από το έγκλημα των Τεμπών». Επιπρόσθετα ο ορισμός που δίνει η κυβέρνηση στη σχολική βία είναι «σούπα» και «φωτογραφίζονται ακόμα και οι μαθητικές κινητοποιήσεις, καθώς, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η παρεμπόδιση της ομαλής διεξαγωγής των μαθημάτων ταυτίζεται με τη σχολική βία».

«Πρόκειται - τόνισε - για την πρακτική μεταφορά και εφαρμογή στα σχολεία και πάνω στις πλάτες των μαθητών εκείνης της βασικής κατασταλτικής κατεύθυνσης της ΕΕ, που περιλαμβάνει όλη την αντιδραστική της πολιτική στο όνομα της καταπολέμησης του εξτρεμισμού και του ριζοσπαστισμού και στα σχολεία».

Επισήμανε ότι αυτός που «πραγματικά παρεμποδίζει την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων, είναι η ίδια η πολιτική σας», που μεταφράζεται με τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών από τα σχολεία, με τα σχολεία που εκδιώκονται από τα κτίριά τους, όπως το 9ο Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω, τα ακατάλληλα, παλιά, υποσυντηρημένα σχολεία, όπου όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία πέφτουν σοβάδες, ακόμη και ολόκληρες οροφές, όπως έγινε στην Πυλαία της Θεσσαλονίκης πέρσι, ενώ είναι «τόσο νωπές ακόμη οι μνήμες από εκείνο το τραγικό δυστύχημα του μικρού Βασίλη στο σχολείο στις Σέρρες τον περασμένο Δεκέμβρη». Και από πάνω όταν οι μαθητές διεκδικούν ασφαλή σχολεία, η κυβέρνηση τους τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί και τους κατηγορεί για σχολική βία με το νομοσχέδιο.

Ο Γ. Δελής αναφέρθηκε στη διάταξη για τη λειτουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας καταγγελιών, ανώνυμων και επώνυμων. Οπως σημείωσε, είναι ένα μέτρο που μπορεί να βοηθήσει, ωστόσο εξέφρασε προβληματισμούς και ανησυχίες, όπως για τη διασφάλιση της αλήθειας του προσώπου, για την πιθανή ανάπτυξη ανθρωποφαγίας και κλίματος καχυποψίας και υπονόμευσης κλίματος εμπιστοσύνης στην τάξη.

Υπογράμμισε ότι στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει λέξη για στελέχωση σχολικών μονάδων με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς και έτσι εξαντλείται η πολυδιαφημισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης.

Ανέδειξε ότι η ρίζα του προβλήματος είναι η κοινωνία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βίας, που στηρίζεται από όλες τις αστικές κυβερνήσεις.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος τόνισε ότι αυτό που απουσιάζει από το νομοσχέδιο είναι οι κοινωνικές αιτίες της βίας. Απαντώντας στην υφυπουργό Παιδείας Ζ. Μακρή, που λίγο πριν είχε αναφέρει ότι η σχολική βία «είναι ζήτημα πολιτισμού», ο Ν. Καραθανασόπουλος τόνισε ότι «η βία έχει κοινωνικές αιτίες. Και αυτές βρίσκονται στα τρομακτικά οικονομικά αδιέξοδα τα οποία βιώνει η λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών. Είναι η τραγωδία και η επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης αυτών των λαϊκών οικογενειών και τα κατεστραμμένα όνειρα των νέων ανθρώπων για το αύριο. Δεν έχουν ελπίδα για το αύριο με αυτήν τη ζωή που έχετε ετοιμάσει για τα νέα παιδιά».

Πρόσθεσε πως «οι αιτίες της βίας βρίσκονται στις ίδιες τις συνθήκες των σχολείων, που επί της ουσίας είναι ένα σχολείο που απωθεί, γιατί είναι ένα απέραντο εξεταστήριο. Το δεύτερο είναι ότι καλλιεργεί τον μαθητικό ανταγωνισμό, ο ένας να «βγάλει το μάτι του άλλου». Και τρίτον, έχει τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, χωρίς σύγχρονα κτίρια, ελλείψεις παντού.

Οπως επισήμανε, «από τη στιγμή που οι κοινωνικές αιτίες παραμένουν και είναι άμεσα συνδεδεμένες με το σύστημα της εκμετάλλευσης το οποίο υπηρετείτε, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσετε αυτές τις συνθήκες».

Επισήμανε ακόμα ότι «βεβαίως υπάρχει η δράση κυκλωμάτων, από τους χουλιγκανισμούς μέχρι τα ναρκωτικά, που προσπαθούν να αξιοποιήσουν αυτή τη βία για δικό τους σκοπό».

«Γι' αυτό - κατέληξε - ακριβώς εμείς λέμε ότι η οργή της νέας γενιάς, των μαθητών, απέναντι σε αυτό το μέλλον, αυτό το σήμερα και το αύριο που της έχετε ετοιμάσει, πρέπει να πάρει οργανωμένα χαρακτηριστικά, που να στοχεύει στον πραγματικό εχθρό, τον πραγματικό αντίπαλο, και να οδηγήσει στην ανατροπή των βασικών αυτών αιτιών που την έχουν οδηγήσει στις σημερινές συνθήκες διαβίωσής της».