ΠΑΙΔΕΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ

ΒΟΥΛΗ

Ξεκάθαρη η συμπαιγνία κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ

Την ώρα που έξω από τη Βουλή ξετυλιγόταν το πανό της διαδήλωσης ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16, μέσα στο κτίριο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σκιαμαχούσαν για τη διαδικασία

Τη συμπαιγνία κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ προκειμένου να αναβληθεί η προγραμματισμένη για χτες συζήτηση στη Βουλή της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, κατήγγειλε στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος ο εισηγητής του ΚΚΕ Α. Σκυλλάκος. Υπενθύμισε ότι η αλλαγή της ημερήσιας διάταξης έγινε με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, στην οποία συναίνεσε η ΝΔ σε μια περίοδο κατά την οποία αναπτύσσονται αγώνες και ένα από τα αιτήματα είναι η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 που κατοχυρώνει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ο βουλευτής τόνισε ότι το ΠΑΣΟΚ, που συμφωνεί με την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, έδωσε «χείρα βοηθείας» στη ΝΔ, η οποία ήθελε να αποφύγει τη συζήτηση ενόψει των κινητοποιήσεων. «Σε μία περίοδο αγώνων θα αποκαλυπτόταν ότι η θέση του ΠΑΣΟΚ είναι ταυτόσημη με αυτήν της ΝΔ» είπε ο Α. Σκυλλάκος, υπογραμμίζοντας ότι για την περίπτωση ισχύει η παροιμία το «ένα χέρι νίβει τ' άλλο».

Τη δικομματική συμπαιγνία επιβεβαίωσε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Β. Μαγγίνας, ο οποίος τόνισε ότι η αναβολή της συζήτησης για το Γενάρη προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ και «στην κυβερνητική πλευρά πρυτανεύει η λογική της συναίνεσης, αφού θέλουμε να προχωρήσει το έργο της Επιτροπής στο πλαίσιο συναινετικών διαδικασιών».

Στην προσπάθειά του να διαψεύσει την πραγματικότητα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Α. Λοβέρδος, που εισηγήθηκε την αναβολή, επικαλέστηκε διαδικαστικά ζητήματα και ισχυρίστηκε ότι η «αναστάτωση στο χώρο της εκπαίδευσης» δεν έχει καμία σχέση με την αναθεώρηση του άρθρου 16! Αποκρύβοντας την εκφρασμένη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ με την προτεινόμενη αναθεώρηση, είπε ότι η κυβέρνηση επιδίωξε αρχικά να συζητηθεί τώρα το άρθρο 16 για να θεωρηθεί από την κοινωνία ότι τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ είναι συνυπεύθυνα για αυτήν την εξέλιξη. Θέλησε, είπε, «να θεωρηθεί με έναν τρόπο έμμεσο πλην όμως σαφή ότι όλα αυτά γίνονται επειδή τα δύο μεγάλα κόμματα φταίνε, επειδή ο δικομματισμός φταίει, επειδή η θέση για την αλλαγή του Συντάγματος εμπλέκεται σε όλη αυτή την αναστάτωση και ένταση»!

Ο Α. Σκυλλάκος, σχολιάζοντας τα όσα είπε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, τόνισε ότι στην Παιδεία δεν έχουμε μια κατά το ΠΑΣΟΚ «αναστάτωση», αλλά συγκεκριμένους αγώνες και υπογράμμισε: «Δεν είναι μόνο οι μαθητές ή οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που έχουν σαν κύριο αίτημα το άρθρο 16. Στο χορό έχουν μπει οι φοιτητές και το εκπαιδευτικό προσωπικό των Πανεπιστημίων με καταλήψεις και ένα από τα πρώτα θέματα είναι ο νόμος - πλαίσιο και το άρθρο 16 και γι' αυτό ο χειρισμός του ζητήματος εξυπηρετεί και τα δύο κόμματα». «Εάν, κατέληξε, τα δύο κόμματα θεωρούν ότι δεν υπάρχει σκοπιμότητα σε αυτό που έκαναν τότε, ας συμφωνήσουν να συζητηθεί σε επόμενη συνεδρίαση το άρθρο 16 και όχι να πάει το Γενάρη».

Ξεδιάντροπη απόπειρα ποινικοποίησης του αγώνα

Απόπειρα να συκοφαντηθεί συνολικά το εκπαιδευτικό κίνημα και να χαρακτηριστεί η απεργία δασκάλων και καθηγητών παράνομη και καταχρηστική έγινε χτες, με προκάλυμμα έναν δήθεν «αγανακτισμένο» πατέρα μαθήτριας του 1ου Ενιαίου Λυκείου Πεύκης, ο οποίος άσκησε δίωξη κατά της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) και της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ), παρά το γεγονός ότι στο λύκειο όπου φοιτά η κόρη του κατάληψη κάνουν οι ίδιοι οι μαθητές και, βεβαίως, καμία σχέση με τα Λύκεια δεν έχει η ΔΟΕ που καλύπτει τα Δημοτικά. Παρά το αβάσιμο της αίτησης, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δέχτηκε να τη δικάσει και η απόφασή του αναμένεται να εκδοθεί σήμερα.

Ο «αγανακτισμένος» πατέρας, Στ. Τσίπας, και οι συνήγοροί του ισχυρίστηκαν ότι η μαθήτρια «έχει υποστεί ζημία», επειδή είναι τα σχολεία 6 βδομάδες κλειστά, παρά το γεγονός ότι η ΟΛΜΕ διεξάγει απεργία για μόλις δέκα μέρες. Αποδείχτηκαν δε «βασιλικότεροι του βασιλέως» και πολύ άξιοι «εκπρόσωποι της κυβέρνησης», καλλιεργώντας τον πανικό για τα μαθήματα που χάνονται και για το προβάδισμα που έχουν τα παιδιά που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία, ενώ εκφράστηκε η «απορία», πώς είναι δυνατόν οι εκπαιδευτικοί να έχουν τέτοια αιτήματα από τη στιγμή που «η οικονομία μας δεν αντέχει».

Καταθέτοντας ως μάρτυρας από την πλευρά της ΟΛΜΕ, ο Δ. Κωσταράκος, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας, ξεκαθάρισε, αφ' ενός ότι το δικαίωμα στην απεργία δεν αντιπαρατίθεται με κανένα άλλο δικαίωμα και αφ' ετέρου ότι οι καταλήψεις αποφασίζονται από τα συλλογικά όργανα των μαθητών. Πρόσθεσε ότι από το 1997 έχουν να κάνουν απεργία μεγάλης διάρκειας, ενώ και τότε είχαν τα ίδια αιτήματα τα οποία παραμένουν ανικανοποίητα. Είπε, ακόμα, ότι ο πρωθυπουργός δε δεσμεύτηκε για τίποτα, κι ότι αποτελεί όφελος για τους μαθητές να βλέπουν τους δασκάλους τους να αγωνίζονται για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου και ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.

Ο Π. Μπαμπούρας, γγ της ΔΟΕ, τόνισε ότι η πλειοψηφία των γονιών είναι στο πλάι των εκπαιδευτικών και πως ο αγώνας για αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας έχει αγκαλιαστεί από όλους τους εργαζόμενους.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ανοίγει τον «ασκό του Αιόλου» η αναθεώρηση του άρθρου 16

Πολλοί θεωρούν - εσφαλμένα - ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος - ένα από τα πολλά σημεία ταύτισης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - απλά και μόνο θα ανοίξει το δρόμο στην ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, στο πλάι των ήδη υπαρχόντων δημοσίων. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο οδυνηρή για την εργατική λαϊκή οικογένεια και το δικαίωμα των παιδιών της στη μόρφωση. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα υποχρεώσει ολόκληρο το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης σε λειτουργία σύμφωνη με τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Το άρθρο 16 του Συντάγματος είναι κατά κάποιο τρόπο ένα τελευταίο «οχυρό». Μια δημοκρατική κατάκτηση - στα πλαίσια ενός αστικού συντάγματος - που σε άλλες εποχές ήταν αναγκαία και για την αστική τάξη. Εναντίον του σήμερα συσπειρώνονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικοί εκφραστές του μονοπωλιακού κεφαλαίου γιατί η πτώση του θα σημάνει ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων ή αναγνώριση όσων ήδη λειτουργούν σαν τέτοια, απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες αγοράς που θα εξαναγκάσουν τα δημόσια πανεπιστήμια να λειτουργήσουν όπως τα ιδιωτικά, «με ενότητα και ομοιογένεια» όπως λέει και το ΠΑΣΟΚ.

Τι σημαίνει αυτό:

Μείωση της ήδη ισχνής κρατικής χρηματοδότησης. Καθώς στο πλαίσιο του «υγιούς (σ.σ. για τις τσέπες των κεφαλαιοκρατών που θα σπεύσουν να επενδύσουν) ανταγωνισμού» τα ποσά που σήμερα κατευθύνονται στη δημόσια εκπαίδευση θα μοιράζονται εξίσου σε όλα τα ανώτατα ιδρύματα, δημόσια και ιδιωτικά. Αν, δε, επικρατήσει και το ευρωενωσιακό κριτήριο της μοιρασιάς με βάση την ισχύ κάθε ιδρύματος, τότε είναι εύκολα κατανοητό ότι η μερίδα του λέοντος θα κατευθύνεται στα ιδιωτικά.
Αύξηση του κόστους των ανώτατων σπουδών για τη λαϊκή οικογένεια, που ήδη αιμορραγεί οικονομικά, με επιβολή διδάκτρων, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, της όποιας φοιτητικής μέριμνας κλπ.
Υποβάθμιση των ανώτατων σπουδών, καθώς τα δημόσια Πανεπιστήμια υπό το άγρυπνο βλέμμα των «μάνατζερ», που θα αναλάβουν τη διαχείρισή τους, θα υποχρεωθούν σε αντικατάσταση της βασικής ακαδημαϊκής αρχής για όμοια κατά επιστημονικό αντικείμενο προγράμματα σπουδών, με τη σύγχρονη επιχειρηματική κατεύθυνση για ευέλικτη και διαφοροποιημένη «παραγωγή» πτυχίων και αποφοίτων μιας χρήσης.
Δραματική συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών για τους πτυχιούχους που πλέον θα... αφθονούν. Αντίστοιχη επιδείνωση και για τις εργασιακές σχέσεις του διδακτικού προσωπικού των κατ' όνομα πλέον δημόσιων πανεπιστημίων.

Το σοβαρότερο: Μια τέτοια εξέλιξη θα επιφέρει την ολοσχερή αναίρεση του κοινωνικού ρόλου των πανεπιστημίων και της επιστήμης, καθώς η επιβίωσή τους θα εξαρτάται από την προσέλκυση χορηγών και με τη σειρά της η έρευνα, η διδασκαλία θα εξαρτάται από τα συμφέροντα αυτών, θα υπηρετεί τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι του λαού.

Κατανοητό ότι δεν είναι μακριά η μέρα - αν ο λαός επιτρέψει να περάσουν αυτά τα σχέδια - που αυτό το μοντέλο λειτουργίας θα αγγίξει και το δημόσιο σχολείο. Χρέος απαράγραπτο ο λαός να μην επιτρέψει αυτόν τον εφιάλτη να γίνει πραγματικότητα. Να συμπαραταχτεί στον αγώνα μέχρι τέλους για ενιαία, δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση που θα υπηρετεί τις δικές του ανάγκες κι όχι του κεφαλαίου.

Θ. Β.