ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Πολύμορφες ετοιμασίες για τις 8 Μάρτη

Στην Αθήνα το συλλαλητήριο ΠΑΜΕ - ΟΓΕ θα γίνει στο Πεδίον του Αρεως, στις 6.30 μ.μ. Σήμερα το ΠΑΜΕ διοργανώνει σύσκεψη

ΠΑΜΕ και ΟΓΕ δυναμώνουν τον αγωνιστικό τους συντονισμό για την οργάνωση των εργαζόμενων γυναικών (φωτ. από την πρόσφατη απεργιακή συγκέντρωση στη Λάρισα)

Συνεχίζονται οι προετοιμασίες για τον επόμενο σταθμό μετά τη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση που έγινε την περασμένη Τετάρτη, δηλαδή για τα συλλαλητήρια που συνδιοργανώνουν το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας στις 8 Μάρτη, τιμώντας την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, αλλά και στέλνοντας μήνυμα άμεσης κλιμάκωσης και παλλαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στη λαίλαπα κεφαλαίου - ΕΕ - κυβέρνησης.

Στην Αθήνα, το κοινό συλλαλητήριο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος θα γίνει στις 6.30 μ.μ., στο Πεδίον του Αρεως.

Για την κλιμάκωση της πάλης και την προετοιμασία των κινητοποιήσεων, το ΠΑΜΕ διοργανώνει σήμερα, στις 9 π.μ., στα γραφεία του (πλατεία Μητροπόλεως 10) σύσκεψη συνδικαλιστών, προέδρων συνδικάτων, Ομοσπονδιών κτλ. Μεταξύ άλλων, η σύσκεψη θα εστιάσει σε ζητήματα Υγιεινής και Ασφάλειας των γυναικών, συνθηκών εργασίας κτλ.

Στη Λάρισα, η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και της Ενωσης Γυναικών θα γίνει στις 8 Μάρτη, στις 7 μ.μ., στην κεντρική πλατεία, ενώ για εκείνη τη μέρα το Εργατικό Κέντρο Λάρισας κήρυξε 2ωρη στάση εργασίας σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Το πρωί της ίδιας μέρας, θα γίνει εκδήλωση έξω από το εργοστάσιο «Μπετίνα», ενώ έχουν προγραμματιστεί περιοδείες και ομιλίες σε εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκει να δώσει νέα ώθηση στη δράση των ταξικών συνδικάτων για τις εργαζόμενες γυναίκες, να αυξηθούν οι πρωτοβουλίες μέσα στους τόπους δουλειάς, να ενισχυθεί η παρέμβαση ειδικά σε κλάδους και χώρους όπου πλειοψηφούν οι γυναίκες και γίνονται αντικείμενο πιο έντονων εκβιασμών κτλ.

Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που χτυπιέται ο κοινωνικός ρόλος της μητρότητας, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έχουν φτάσει στα ύψη, ενώ είναι πραγματικότητα και η εξίσωσή τους ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να προτάξουν μαζί με όλους τους εργαζόμενους τις σύγχρονες ανάγκες τους. Να προτάξουν σύγχρονα αιτήματα που είναι σήμερα ώριμα και αναγκαία να ικανοποιηθούν, επειδή υπηρετούν τις ανάγκες της κοινωνικής προόδου και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη.

Την ίδια στιγμή, τα συλλαλητήρια στις 8 Μάρτη αναλαμβάνουν ρόλο γενικού και εφ' όλης της ύλης συναγερμού για το λαό, καθώς η αντιλαϊκή έφοδος της κυβέρνησης δεν έχει σταματημό. Το Ασφαλιστικό, ο «Καλλικράτης», οι απαιτήσεις των βιομηχάνων για μηδενικές αυξήσεις, το νομοσχέδιο για το σμπαράλιασμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας έχουν κιόλας ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου, καθιστώντας επιτακτική την οργάνωση της λαϊκής πάλης χωρίς αναμονή.

Για την οργάνωση της απάντησης των εργαζομένων

Από τις 17 Δεκέμβρη έως τις 24 Φλεβάρη αποδεικνύεται πως όλο και μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης μπαίνουν στη διαδικασία της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η όξυνση αυτή της ταξικής πάλης χρειάζεται δυνάμεις καλά προετοιμασμένες και είναι ανάγκη τώρα χωρίς καθόλου καθυστέρηση να βγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα, ούτως ώστε το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων να αποκτήσει ουσιαστική μορφή και να αντιστοιχηθεί με τις μορφές αγώνα.

Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι δεν έχουμε μια συγκυριακή επίθεση αλλά μια επίθεση που αξιοποιεί τη συγκυρία, για να περάσουν όλα τα μέτρα που ήδη είχαν αποφασιστεί στην ΕΕ, με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων και κομμάτων του ευρωμονόδρομου τα προηγούμενα χρόνια (αποφάσεις Μάαστριχτ, Λισαβόνα, Συνθήκη Μπολκεστάιν κ.λπ.) που αφορούν μείωση εργατικού εισοδήματος, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις , αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Το δεύτερο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι στις εκλογές του Οκτώβρη του 2009 δεν είχαμε μια «αλλαγή», αλλά την υλοποίηση της επιθυμίας του κεφαλαίου να παραδοθεί η εξουσία από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε την ικανότητα μέσα από τον έλεγχο των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να περάσει αυτά τα μέτρα. Μέτρα τα οποία είχε περιγράψει και στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Με αυτήν την έννοια, τα καλέσματα του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ για μη εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων είναι στον αέρα και ουσιαστικά αθωώνουν την κυβερνητική πολιτική. Το τρίτο συμπέρασμα έχει να κάνει με την «αγωνιστική» στήριξη των μέτρων της κυβέρνησης από πλευράς της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι οποίες προσπαθούν με 24ωρες τουφεκιές που προγραμματικά βασίζονται στο ουτοπικό σύνθημα περί ανθρώπινου καπιταλισμού (οι άνθρωποι πάνω από τις αγορές) να εκτονώσουν την αγωνιστική διάθεση που προκαλεί η αγανάκτηση από την εφαρμοζόμενη πολιτική της κυβέρνησης. Αν υπήρχε η δυνατότητα να υπάρξει ανθρώπινος καπιταλισμός θα τον εφάρμοζαν οι ίδιοι καπιταλιστές χωρίς να περιμένουν τους φωστήρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Τα περί ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας και της εμπλοκής του κράτους στις επενδύσεις που προτείνει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ εκτός του ότι αποτελούν απόψεις και ενός κομματιού της αστικής τάξης (συνέντευξη Βγενόπουλου) ουσιαστικά στην πράξη έχει αποδειχτεί ότι ακόμα και στην περίοδο της ανάπτυξης και των δημοσίων επενδύσεων τίποτα δεν άλλαξε για τη ζωή των εργαζομένων. Σε αντίθεση, και το εισόδημα μειώθηκε και οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις επεκτάθηκαν και τα ασφαλιστικά δικαιώματα υπονομεύθηκαν (βλέπε περίοδο 2000 και μετά, Νόμοι Ρέππα, Πετραλιά, μερική απασχόληση, ΣΣΕ - ΓΣΕΕ 77λεπτά).

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω πρέπει οι εργαζόμενοι και ο προβληματισμός που αναπτύσσεται για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα να λάβει υπόψη του αυτά τα δεδομένα και να βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα, επιλέγοντας και τις δυνάμεις εκείνες για να δώσει τις αναγκαίες μάχες. Το ΠΑΜΕ πριν από τις εκλογές του Οκτώβρη προειδοποίησε ότι έρχεται θύελλα αντιλαϊκών μέτρων. Ορθωσε από τις πρώτες κιόλας μέρες της κυβέρνησης το ανάστημά του μπλοκάροντας το στημένο διάλογο για το Ασφαλιστικό, οργάνωσε την πρώτη μεγάλη απεργία στις 17 Δεκέμβρη και συνεχίζει να δίνει καθημερινή μάχη σε όλους τους χώρους δουλειάς, κόντρα στην κυβέρνηση, στο κεφάλαιο και τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, οι οποίοι εν χορώ επιτίθενται στο ΠΑΜΕ, θεωρώντας το ότι κινείται εκτός της νομιμότητάς τους. Ενα τέταρτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η νομιμότητα που θέλει να εμφανίσει η κυβέρνηση και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ουσιαστικά αποτελεί ένα φραγμό στη δράση των εργαζομένων, με στόχο να καναλιζαριστούν οι αντιδράσεις στα πλαίσια που αυτοί θέλουν. Το ΠΑΜΕ θεωρώντας ότι νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη και ότι οι αγώνες των εργαζομένων δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι αλλά δίκαιοι, θα συνεχίσει να απευθύνει κάλεσμα απειθαρχίας και ανυπακοής κόντρα σε όλους αυτούς που θέλουν να μετατρέψουν τη νομιμότητα σε άλλοθι.

Η εξαγγελία από την κυβέρνηση και νέων μέτρων θα πρέπει να γίνει αιτία ενός γενικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο κόσμος να βγει στους δρόμους να εκφράσει την αντίθεσή του χωρίς να περιμένει πότε και εάν θα υπάρξουν αποφάσεις από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Ετσι, λοιπόν, σε όλους τους χώρους δουλειάς πρέπει να ανοίξει ακόμα περισσότερο η συζήτηση της οργάνωσης του αγώνα, της κλιμάκωσής του και ο προσανατολισμός που αυτός πρέπει να έχει. Εχουμε την ικανότητα να ανατρέψουμε το πρόγραμμα σταθερότητας, υπάρχει πρόταση για την έξοδο από την κρίση, με βάση μια πολιτική που θα εξυπηρετεί τη λαϊκή οικογένεια και με προοπτική τη λαϊκή οικονομία και εξουσία, αρκεί οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στα κελεύσματα του κεφαλαίου και των πολιτικοσυνδικαλιστικών υπαλλήλων τους και να εμπιστευθούν τη δύναμή τους.

Βασίλης ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΩΝ

Μέχρι μεθαύριο οι εκλογές

Μέχρι και τη Δευτέρα 1η Μάρτη (γίνονται στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, Γ' Σεπτεμβρίου και Μάρνη, 5ος όροφος) παρατείνονται οι εκλογές στο Συνδικάτο Αποκλειστικών Νοσοκόμων. Η συνολική πρακτική της απερχόμενης διοίκησης καταδεικνύει πόσο αναγκαία ήταν η συγκρότηση της ΔΑΣ, καθώς, όπως επισημαίνει στη διακήρυξή της, «δεν υπηρετούσε πλέον τα συμφέροντα των συναδέλφων». Οι υποψήφιοι της ΔΑΣ για το ΔΣ της «Ενωσης Αλληλεγγύης» και το ΕΚΑ είναι: Γεωργίου Φρίντα («Σωτηρία»), Καρέλλου Τασία («Ευαγγελισμός»), Κούλη Γωγώ («Σωτηρία») και Παπαγεωργίου Ελένη (Λάρισα).