«Το φεγγάρι που ματώνει», στο «Τόπος αλλού» Πανάρχαιο θέμα η ανθρωποθυσία, η ανθρωποφαγία, η παιδοκτονία, ακόμα και η παιδοφαγία, με διάφορες μορφές και διαβαθμίσεις αγριότητας, συναντάται στην προφορική και γραπτή μυθολογική, παραμυθική και λογοτεχνική παράδοση όλων των πολιτισμών. Κάθε τέτοια τρομερή πράξη διαπράττεται είτε προς τιμήν κάποιου «θεού», είτε προς τιμωρία ανθρώπου για κάποια ανόσια πράξη. Οχι μόνο στην αρχαιοελληνική μυθολογία αλλά και στη δημοτική μας ποίηση απαντάται ακόμα και η θυσία βρέφους από τη μάνα του, που το σφάζει και το μαγειρεύει προς βρώση του γεννήτορά του, τιμωρώντας τον έτσι για μια πράξη του που «σκότωσε» το καλό μέσα της και γέννησε το κακό. Σε μια κοινωνία...