«Τι έγινε, η Θεσσαλονίκη θα πάρει όλο το χώρο;», «ε, καλά, δεν έχεις δει τίποτα ακόμα, κάτσε να 'ρθει η Αθήνα...». Και κάποτε, στις 5.40 μ.μ. για την ακρίβεια, ήρθε και η Αθήνα. Και τότε ο αχανής χώρος στη Βίγλα Πισοδερίου γέμισε σκηνές και χιλιάδες πρόσωπα, φωτεινά πρόσωπα, συνθήματα, γλέντι κι ίσως το πιο σπουδαίο, πρόσωπα που πατούσαν με προσοχή στη γη και κοίταζαν με μάτια διάπλατα τον γύρω χώρο αναζητώντας τα σημάδια που θα τους βεβαίωναν ότι «εκεί είναι η Βίγλα Λούτζερ, εκεί του Γκόγκου η Γκλάβα και εκεί βόρεια η Μπέλα Βόδα και να, κάτω εκεί το Πισοδέρι, εδώ από κάτω τ' Αλωνα, πιο πέρα το Μπούφι, πίσω από εκείνη τη ράχη οι Καρυές, ο Λευκώνας, το Πλατύ, ο Λαιμός, ο Αγ. Γερμανός, κι...