Για δεύτερη μέρα άνθρωποι κάθε ηλικίας έσπευσαν στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης για να αποχαιρετήσουν τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, τον δικό τους, τον δικό μας Μίκη. Με ένα λουλούδι στο χέρι, με υψωμένη τη γροθιά, με ένα απαλό άγγιγμα, με ένα δάκρυ περνάνε από μπροστά του για το τελευταίο «αντίο». Να αποτίσουν τον δικό τους φόρο τιμής στον Μίκη, τον άνθρωπο, τον καλλιτέχνη που έκανε τραγούδι τις αγωνίες, τους πόθους, τις περιπέτειες, τα οράματα ενός ολόκληρου λαού. Ορμητικός, εμπνευσμένος και φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στον λαό, κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ού αιώνα στη χώρα μας. Αλλωστε, μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος....