Αισίως εισερχόμαστε στο δυο χιλιάδες τρία, ακολουθώντας σίγουρα αντίστροφη πορεία, μπροστά δεν πάμε, δηλαδή, αλλά ντουγρού προς πίσω κι ούτε που ξέρω ποια χρονιά φέτος να χαιρετήσω. Να πω το «καλωσόρισες» στο δυο χιλιάδες τρία; πλάνη νομίζω θα 'ναι αυτό και καθαρή μωρία, γιατί αν, φίλοι, είμαστε όντως σ' αυτό το έτος άλλες σκηνές θα έπρεπε να βλέπω, ανυπερθέτως... Δε θα 'βλεπα τριγύρω μου αφεντικά και δούλους, τους «ευγενείς» στη μια μεριά και από κει τους «μούλους», δε θα 'βλεπα τους «προύχοντες» να γδέρνουν τον εργάτη, να «τρων» τον πλούτο όλης της Γης εφτά οχτώ νομάτοι και να πεθαίνουνε παιδιά από λοιμούς ή πείνα, σ' έναν κόσμο με πληγές και ψεύτικη βιτρίνα. Δε θα 'πρεπε να έβλεπα...

1607 λέξεις, σελ.: 16

Ποιος δε θυμάται τις συγκλονιστικές εκείνες εικόνες στην Πάτρα, ένα χρόνο πριν, όταν ο 53χρονος Αλέξης Αντωνόπουλος βούτηξε στα μανιασμένα λασπόνερα του «Διακονιάρη», για να σώσει τη ζωή του μονάκριβου 9χρονου γιου του, για να χαθεί τελικά μαζί του; Ο «Διακονιάρης», ένα φτωχό και άκακο ρέμα, όπως λέει και η ίδια η λέξη, μετατράπηκε σε φονιά, πλημμυρίζοντας τις εργατικές, λαϊκές συνοικίες της Πάτρας. Η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά. Από το 1962 στις 17 Δεκέμβρη, οπότε σημειώθηκαν εκτεταμένες πλημμύρες, προμήνυμα για το τι θα επακολουθήσει, αν δε ληφθούν εγκαίρως τα αναγκαία μέτρα. 40 χρόνια μετά τίποτα, ουσιαστικά, δεν έχει γίνει για την αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης... Η ιστορία της...

756 λέξεις, σελ.: 22

Λιοσίων, πλατεία Βάθης, Κουμουνδούρου, σταθμός Λαρίσης, Μεταξουργείο, Πεδίον του Αρεως, Ομόνοια και σε όλους τους γύρω δρόμους. Τα πρόσωπα των ανθρώπων εδώ, κι είναι κάτι που εύκολα το νιώθει κανείς, είναι αλλιώτικα. Το βλέμμα τους καχύποπτο, σα να φοβούνται πως θα αρπάξεις ό,τι ελάχιστο τους έχει απομείνει. «Η πόλη μας», λέει ο Νίκος, «τα τελευταία τρία χρόνια έχει αλλάξει πολύ. Γέμισαν τα παγκάκια με ηλικιωμένους κι άνεργους νέους, κυρίως από την επαρχία. Οκτώ χρόνια ζω στους δρόμους, τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί!». Το κερασμένο τσιγάρο στα χέρια του κοντεύει να τελειώσει. Είναι ζήτημα εάν τράβηξε τρεις ρουφηξιές. Τα πόδια του με το ζόρι τον κρατούν όρθιο. Κάποιες στιγμές λυγίζουν και...

1042 λέξεις, σελ.: 23

Ανεργοι, μετανάστες, ναρκομανείς, ψυχικά άρρωστοι, ηλικιωμένοι και αποφυλακισμένοι είναι οι ομάδες «υψηλού κινδύνου», οι άνθρωποι που κινδυνεύουν περισσότερο απ' τους άλλους, να βρεθούν μια μέρα...

280 λέξεις, σελ.: 23

Τα ναρκωτικά έχουν παραβιάσει τις πύλες μας και βρίσκονται και μέσα από τις πόρτες μας, σε πόλεις και ως το μικρότερο χωριό. Το φρικαλέο είναι ότι οι έμποροι του θανάτου έχουν στήσει τα δίχτυα τους...

1250 λέξεις, σελ.: 21

186 λέξεις, σελ.: 22

64 λέξεις, σελ.: 22