Η «επόμενη μέρα» που προπαγανδίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι μαύρη για τα όνειρα και τις ανάγκες των νέων. Παρά τα ευχολόγια που λένε και γράφουν καθημερινά οι εκπρόσωποί τους σε κανάλια, εκπομπές, εφημερίδες, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά είναι εντελώς διαφορετική.

Με το «καλημέρα»:

Οι φοιτητές ήρθαν αντιμέτωποι με τα κενά της στέγασης, τις παρατημένες και λιγοστές εστίες, τα ακριβά νοίκια.

Οι μαθητές ήρθαν αντιμέτωποι με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τις αλλαγές στο Λύκειο που το μετατρέπουν σε αρένα ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών, ενισχύουν το χαρακτήρα του σχολείου - εξεταστικού κέντρου, κάνουν τους φροντιστηριάρχες να τρίβουν τα χέρια τους, αφού κάθε μαθητής, από ακόμα μικρότερη τάξη, θα αναγκάζεται να καταφύγει στην παραπαιδεία για να μπορέσει να αντεπεξέλθει. Με το «πρώτο κουδούνι» οι ελλείψεις σε καθηγητές, υποδομές, βιβλία έγιναν φανερές.

Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αφήσει απείραχτο όλο το μνημονιακό πλαίσιο που υποθηκεύει τα δικαιώματα της νεολαίας για να στηριχθεί η ανάπτυξη για τους λίγους. Τάζει κάποια προεκλογικά ψίχουλα που θα δώσει «αν και εφόσον» πιαστούν οι στόχοι για τα ματωμένα πλεονάσματα και δεν φέρουν διαφωνία οι «εταίροι». Και αυτά τα ψίχουλα όμως θα εξανεμιστούν και με το παραπάνω με την εφαρμογή των μέτρων που ήδη έχει ψηφίσει. Αντίθετα, στο μεγάλο κεφάλαιο προσφέρει «εδώ και τώρα» φοροελαφρύνσεις, επιδοτήσεις κ.λπ. Ακόμα και η εξαγγελία για κατάργηση του απαράδεκτου υποκατώτατου μισθού, που διατηρεί εδώ και τριάμισι χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, πάει πακέτο με την κρατική επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους. Ουσιαστικά, δηλαδή, οι εργοδότες δεν θα πληρώσουν τίποτα παραπάνω και η όποια αύξηση δουν οι νέοι εργαζόμενοι στο μισθό τους θα καλυφθεί από τους ατελείωτους φόρους που πληρώνουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Στην ίδια κατεύθυνση και η ΝΔ, που υπόσχεται να τηρήσει κατά γράμμα τα έως τώρα συμφωνηθέντα με τους εταίρους. Μιλά για μείωση των κρατικών δαπανών, άρα και της χρηματοδότησης για την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλιση. Διαφημίζει την αποφασιστικότητά της να προχωρήσει πιο γρήγορα από τον ΣΥΡΙΖΑ τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά διαφημίζοντας τόσο τη δική του αποφασιστικότητα όσο και την ικανότητά του να εφαρμόζει τα μέτρα με λιγότερες αντιδράσεις.

Αλήθεια, πώς στέκονται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ απέναντι στις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για αντιμετώπιση της ανεργίας, για δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση;

Ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές που αφορούν τον τρόπο και τα μέσα υλοποίησης, οι κατευθύνσεις τους είναι ίδιες. Προσπαθούν να πείσουν τους νέους ότι η ανάκαμψη των κερδών θα φέρει ανάκαμψη και στις ζωές τους. Κάτι που βέβαια είναι απάτη, γιατί το τσάκισμα της ζωής, των αναγκών και των δικαιωμάτων της νεολαίας είναι όρος, προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών.

Υπάρχουν, βέβαια, και θέματα στα οποία δεν πρόκειται να ακούσουμε ποτέ τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ να τσακώνονται ούτε για το θεαθήναι. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο στρατηγικός στόχος της ελληνικής αστικής τάξης για αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή, μπλέκοντας τη νεολαία σε μεγάλους κινδύνους πιο γενικευμένης πολεμικής εμπλοκής. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει σημαιοφόρος των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών και μετατρέπει τη χώρα σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, η ΝΔ όχι μόνο δεν διαφωνεί (πώς θα μπορούσε άλλωστε;) αλλά ο Μητσοτάκης συναντιέται με τον Αμερικανό πρέσβη δυο φορές τη βδομάδα, προφανώς για να δώσει τα δικά του διαπιστευτήρια.

Μπορεί να έχουν διαφορετικό προφίλ, να χρησιμοποιούν διαφορετική φρασεολογία, βρίσκονται όμως και οι δύο απέναντι από τα σύγχρονα δικαιώματα της νεολαίας. Οταν τα διεκδικεί απαντούν ότι αυτά «δεν γίνονται» και ότι ο μόνος τρόπος για να περισσέψει κάτι και για τους νέους είναι να στηριχθούν τα κέρδη των εκμεταλλευτών.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν προτάσεις και παλεύουν για όλα τα ζητήματα που απασχολούν έναν νέο. Είναι οι κομμουνιστές σε κάθε χώρο που παλεύουν, για να αυξηθούν οι δαπάνες για την Παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό, για δωρεάν φοιτητική μέριμνα για όλους τους φοιτητές, για ένα σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους, για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για δωρεάν πρόσβαση στον αθλητισμό και τον πολιτισμό με διεκδίκηση αντίστοιχων χώρων κ.λπ. Το ΚΚΕ έχει θέσεις και προτάσεις για όλα τα παραπάνω ζητήματα, όπως η πρόταση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) που τόσο απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα η κυβέρνηση απέρριψε ως «αντισυνταγματική», λίγο πριν η ίδια κυβέρνηση πουλήσει το παραμύθι της δήθεν επαναφοράς των ΣΣΕ.

Ομως, η όποια ανακούφιση, οι όποιες κατακτήσεις θα είναι εφήμερες αν αυτό δεν συνδυαστεί και με αγώνα συνολικό, αγώνα ρήξης ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις κυβερνήσεις του. Γιατί η ανακούφιση για το λαό σημαίνει λιγότερο κέρδος για τα αφεντικά. Αρα χρειάζεται αγώνας διαρκής, που να βάζει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες. Οι κομμουνιστές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να οργανωθεί η αντεπίθεση. Μέσα από τους φοιτητικούς Συλλόγους, τα Σωματεία, τα Μαθητικά Συμβούλια οργανώνουν τον αγώνα για να πετύχουμε σήμερα και την παραμικρή ανακούφιση, για να κερδίσουμε περισσότερο κόσμο στον αγώνα για τη συνολική ανατροπή.

Σήμερα, γίνεται ακόμη πιο φανερό και πολύ περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η μαχητική στάση του ΚΚΕ ήταν πραγματική ασπίδα προστασίας για το κίνημα. Οπως λένε πολλοί από όσους συζητάμε «αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ δεν θα κουνιόταν φύλλο». Η νεολαία από την ίδια της την πείρα των τελευταίων τριάμισι χρόνων με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού δεν μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες. Γι' αυτό και κάθε νέος που αγωνιά για το μέλλον του δεν πρέπει να χάσει άλλο πολύτιμο χρόνο, σήμερα πρέπει να επιλέξει το δρόμο του οργανωμένου αγώνα, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.