Μπροστά στον διαρκή εμπαιγμό της κυβέρνησης, η οποία με διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα προωθεί με συνέπεια τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου για τη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, σε βάρος της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία ξεκινούν αυτήν τη βδομάδα νέο γύρο κινητοποιήσεων.

Αιτήματα αιχμής είναι: Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων. Μονιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις των περίπου 14.000 εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις που δουλεύουν σήμερα στις δημόσιες μονάδες Υγείας - Πρόνοιας. Ενταξη στα ΒΑΕ όλων όσοι εργάζονται σε επικίνδυνες κι ανθυγιεινές συνθήκες, με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Πρόνοια με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης.

Πρώτος σταθμός των κινητοποιήσεων είναι η Τρίτη 2 Οκτώβρη, όπου σωματεία εργαζομένων σε δημόσιες μονάδες Υγείας προχωρούν σε παράσταση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία του ΟΑΕΔ στον Αλιμο, στις 3 μ.μ., με τη συμμετοχή συμβασιούχων του ΟΑΕΔ, διεκδικώντας τη μονιμοποίησή τους με πλήρη εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οι εργαζόμενοι μέσω ΟΑΕΔ είναι σχεδόν 4.000, αποτελούν δηλαδή ένα μεγάλο τμήμα των ελαστικά εργαζομένων στις δημόσιες μονάδες Υγείας. Από αυτούς, περίπου 2.800 κινδυνεύουν με απόλυση από το Φλεβάρη του 2019 και έπονται οι υπόλοιποι.

Η απόλυσή τους θα αφήσει πίσω τους τεράστια κενά, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων.

Την ίδια στιγμή που οι συμβασιούχοι μέσω ΟΑΕΔ, εργαζόμενοι που έζησαν τον εφιάλτη της μακροχρόνιας ανεργίας και πληρώνονται από τα προγράμματα του Οργανισμού, δηλαδή από τις εισφορές των εργαζομένων, θα βρεθούν ξανά χωρίς δουλειά, η κυβέρνηση διαφημίζει τη διετή ομηρία τους ως «εργασιακή ευκαιρία» και «κοινωνικό έργο»...

Ο «Ριζοσπάστης» συζητάει σήμερα με δύο συμβασιούχους μέσω ΟΑΕΔ. Μέσα από όσα περιγράφουν, επιβεβαιώνουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης που είναι πλήρως εναρμονισμένη με την προώθηση της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων Υγείας ως «αυτοτελών επιχειρηματικών μονάδων», με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που θα καλύπτουν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του κόστους λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας, από την «πώληση» υπηρεσιών Υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία.

«Ημουν άνεργος 5 χρόνια. Επί 25 χρόνια δούλευα ως σερβιτόρος. Για άλλα 5 ξεφόρτωνα βαλίτσες, 20 - 30 τόνους την ημέρα. Σ' ένα λεπτό, τον Μάρτη του 2017, έγινα τραυματιοφορέας!», μας λέει ο Κώστας.

«Με χειρουργημένη μέση και μηνίσκο στα πόδια από το σερβιτοριλίκι και το χαμαλίκι, βρέθηκα να κουβαλάω φορεία στα 56 μου. Τι να κάνω; Πήγα. Επιασα δουλειά στο νοσοκομείο, χωρίς καμία εκπαίδευση. Με έβαλαν μαζί με έναν "παλιό" για ένα μήνα. Μου έκαναν και 2 μαθήματα του τύπου ότι "πρέπει να φοράς γάντια για τις λοιμώξεις" και "να μεταφέρεις έτσι το σεντόνι με τον ασθενή" κι αυτό ήταν. Εμεινα μόνος να βάζω οξυγόνο σε ασθενείς κ.ο.κ. Στην πράξη τα έμαθα. Δύσκολη δουλειά. Να σπρώχνεις φορεία, καροτσάκια, βαριά πράγματα σε ανηφόρες, από κτίριο σε κτίριο, για ώρες. Να "διπλώνεσαι" από τους πόνους και να σφίγγεις τα δόντια γιατί πρέπει να βγάλεις το μεροκάματο και να βοηθήσεις έναν άρρωστο άνθρωπο. Ακόμη κι όσοι δεν είχαν δουλειές σαν τις προηγούμενές μου και δουλεύουν πολλά χρόνια στα νοσοκομεία, απέκτησαν κι αυτοί προβλήματα. Θερίζουν τα μυοσκελετικά στο νοσηλευτικό προσωπικό».

Ο Δημήτρης δουλεύει εδώ και 18 μήνες σε καρδιοχειρουργική κλινική ως νοσηλευτής.

«Δεν είχα δουλέψει ποτέ σε νοσοκομείο», μας λέει, «δεν είχα καμία εμπειρία. Με το που μπήκα στη δουλειά, λόγω έλλειψης προσωπικού και τόσο μεγάλου όγκου ασθενών, δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπαιδευτώ κι απλά άρχισα να τρέχω μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου. Θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον μια στοιχειώδης εκπαίδευση για όλους εμάς. Με τον καιρό τα κατάφερα, έμαθα πολλά, όμως στις αρχές δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ».

Και προσθέτει: «Εχουμε πολλά και δύσκολα περιστατικά. Με το που δώσουμε ένα εξιτήριο και ξεστρώσουμε ένα κρεβάτι, αμέσως μετά το ξαναστρώνουμε για νέα εισαγωγή. Η αντιστοιχία στην απογευματινή βάρδια είναι δύο νοσηλευτές για 40 - 49 ασθενείς, που έχουν κάνει βαριά χειρουργεία καρδιάς. Εχουμε αντίληψη της ιδιαιτερότητας και της δυσκολίας του έργου μας. Μετά από τόσο κόπο, κούραση και προσπάθεια κι αφού πλέον έχουμε εκπαιδευτεί, θα μας απολύσουν. Για να προσλάβουν άλλους που θα περάσουν τα ίδια και άντε πάλι απ' την αρχή. Να εναλλασσόμαστε στις λίστες της ανεργίας».

«Οσο για τα δικαιώματά μας», συνεχίζει ο Δημήτρης, «ειλικρινά δεν ξέρουμε ποια είναι ακριβώς. Αλλα λέει το ένα κατάστημα ΟΑΕΔ και άλλα το άλλο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μονίμως σύγχυση και μεταξύ μας. Για παράδειγμα, δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα με τους μόνιμους συναδέλφους στις ειδικές άδειες, στις γονικές, κ.ά. Ασάφεια υπάρχει με τις αναρρωτικές. Επίσης, μας πληρώνουν μέχρι τέσσερις νύχτες και 2 αργίες. Δημιουργήθηκε σοβαρό ζήτημα με τα απογεύματα, αφού ο ΟΑΕΔ δεν πληρώνει την ώρα 10 - 11 μ.μ., προκαλώντας αλυσιδωτά προβλήματα και στις υπόλοιπες βάρδιες».

Ο Κώστας συμπληρώνει: «Δεν ξέρουμε ούτε πόσο πληρωνόμαστε τις εφημερίες, τα νυχτερινά. Οι ασάφειες στον κανονισμό του ΟΑΕΔ που ρυθμίζει τις συμβάσεις μας επιτρέπουν να γίνονται διάφορα... τερτίπια με τον υπολογισμό των νυχτερινών ωρών και των αργιών. Πηγαίνεις από τον ένα στον άλλο και απάντηση συγκεκριμένη δεν παίρνεις. Μετά έρχεται η διοίκηση του νοσοκομείου και ζητάει να πηγαίνουμε και μέσα στα ασθενοφόρα. Ευτυχώς μπήκε μπροστά το Σωματείο Εργαζομένων του "Ευαγγελισμού", ανέδειξε την ανάγκη εξειδικευμένης εκπαίδευσης και της επικινδυνότητας μιας τέτοιας απόφασης κι έτσι δεν υλοποιήθηκε κάτι τέτοιο».

«Χρειάστηκε να κάνω επειγόντως μια επέμβαση», προσθέτει ο Κώστας, «και στην αναρρωτική άδεια που μου έγραψε ο γιατρός, δεν πληρώθηκα, επειδή όπως μου είπαν δεν είχα συμπληρώσει το 9μηνο στη δουλειά. Μετά μου είπαν ότι έγινε λάθος...».

Και μετά τις επικείμενες απολύσεις; «Η δουλειά είναι ασύλληπτη. Σε κάνουν λάστιχο», επισημαίνει ο Κώστας, «είμαστε 17 οι τραυματιοφορείς μέσω ΟΑΕΔ, όταν φύγουμε τι θα γίνει; Εδώ τώρα και δεν βγαίνει η δουλειά, σου λένε π.χ. κάτσε ένα 24ωρο (ρεπό) να κάνεις μετά 3 βάρδιες (πρωί - νύχτα - απόγευμα) για να βγει το πρόγραμμα...».

«Με τη σύμβαση», λέει ο Δημήτρης, «αισθανόμαστε όμηροι, ειδικά οι νεότεροι που θα ήθελαν να φτιάξουν οικογένεια, που δεν ξέρουμε τι μέλλει γενέσθαι με τις ζωές μας. Υπάρχουν αρκετοί νέοι συνάδελφοι συμβασιούχοι του ΟΑΕΔ που βρέθηκαν σε μεγάλη χιλιομετρική απόσταση με τις οικογένειές τους και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Εμείς οι 4.000 του ΟΑΕΔ καλύπτουμε ένα μικρό μέρος των αναγκών των νοσοκομείων, αλλά και πάλι σε σχέση με τα κενά που υπάρχουν είμαστε μια μικρή ανάσα. Τώρα που το είδαμε από τα μέσα με τα μάτια μας, τα νοσοκομεία πραγματικά ασφυκτιούν!».