Η υπόθεση Παπαντωνίου φαίνεται πως σηματοδοτεί την απαρχή ενός νέου κύκλου αντιπαράθεσης στο αστικό πολιτικό σύστημα, με επίκεντρο τη διαφθορά, για το ποιος την υπέθαλψε, ποιος την καλύπτει και ποιος είναι περισσότερο αποφασισμένος και ικανός να την «αντιμετωπίσει». Η κυβέρνηση, σαν έτοιμη από καιρό, αξιοποιεί υπαρκτές υποθέσεις σκανδάλων που διερευνά η Δικαιοσύνη για να χρεώσει σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τη διαφθορά και τη διαπλοκή των προηγούμενων χρόνων, εμφανίζοντας τον εαυτό της ως «τιμωρό». Επικεντρώνεται μάλιστα στο να πείσει ότι η ίδια εκπροσωπεί το «νέο» και «προοδευτικό», που μάχεται τάχα το «παλιό» και «συντηρητικό», θέλοντας να ντύσει και με ιδεολογικό μανδύα την αντιπαράθεση για τη διαφθορά, πέρα από το προεκλογικό «άρωμα» που ούτως ή άλλως έχει. Στο παρασκήνιο, βέβαια, όλο και πιο έντονα ακούγεται ότι ακολουθεί η υπόθεση «Novartis», όπου ελέγχονται στελέχη της ΝΔ για δοσοληψίες με την πολυεθνική.