Ο Κ.Λ. στη συλλογή «FELIX CULPA» με κύριο άξονα τον άνθρωπο, αναφέρεται σε στιγμές οδυνηρές, αλλά και λυρικά εικονοπλαστικές, με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία γραφής. Ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο αναζητά την ποιητική του ισορροπία. Κάποτε ερωτικός: «Μη ρίχνεις ομίχλη στην αγάπη μου / μια πληγωμένη καρδιά δεν έχει αντοχές πολλές», και κάποτε κλεισμένος στον εαυτό του: «Μου είναι οικείο το σκοτάδι / στον εαυτό μου θ' αφηγούμαι / σύντομες ιστορίες / και θα 'ναι εντέλει ο εαυτός μου / το μόνο μου καταφύγιο».

Μέσα απ' αυτό το καταφύγιο εξομολογείται: «Αμετανόητος και ελεήμων, προσφέρομαι / σαν άνοιξη / στην ομορφιά της ν' αποκοιμηθούν / ευλογημένοι άσωτοι δραπέτες». Και αφού επιτελέσει τον ποιητικό κύκλο του στη μοναξιά επιστρέφει: «Τώρα καλύτερη η σιωπή. Είν' ώρα προσευχής / κι ύστερα θα μείνω παρέα με τις σκέψεις».

Με ένα λόγο στρωτό, χωρίς πλατειασμούς, ο Κ.Λ. χαρίζει στους αναγνώστες μια καθαρόαιμη ποίηση. (Εκδόσεις «Αρμός»).

Η κομψή συλλογή της Γ.Σ., φιλοτεχνημένη από τον Παναγιώτη Γράββαλο, διακρίνεται σαν μια ποίηση αφαιρετική, με λυρικά στοιχεία και μουσικότητα. Η Γ.Σ. γνωρίζει την ποιητική οικονομία.

Οι στίχοι της χτισμένοι με ανθρωπιά κι ευαισθησία, μέσα στη μοναξιά του σήμερα, οριοθετούν την ψυχοσύνθεσή της. Μια ψυχοσύνθεση πλούσια σε νοήματα και στοχασμό.

Η εκ βαθέων αντιμετώπιση του γίγνεσθαι, απασχολεί την ποιήτρια, που παίρνει μέρος στις διεργασίες, αλλά συγχρόνως απομονώνεται και δημιουργεί.

«Σιωπηλά / Βαδίζω ανάμεσα στους αιώνες. / Ολομόναχη. / Μ' αιωνόβιους πρίνους / και πέτρινα γεφύρια / αέναα δίπλα μου». (Εκδόσεις «Πατάκη»).