Δέκα μέρες απομένουν για την κρίσιμη απεργιακή μάχη στις 28 Νοέμβρη και τα εκατοντάδες Συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που πρωτοστάτησαν εξαρχής στην οργάνωση πανεργατικής απεργιακής κινητοποίησης, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα που συσπειρώθηκαν γύρω από το σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες - Οχι τα κέρδη των λίγων», εντείνουν τις προσπάθειές τους για να δοθεί μαζική και αποφασιστική απάντηση των εργαζομένων απέναντι στο νέο γύρο επίθεσης εργοδοσίας και κυβέρνησης, για να απαντηθεί ο κυβερνητικός εμπαιγμός τού «δέκα σου παίρνω, ένα σου δίνω», προτάσσοντας τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού.

Ταυτόχρονα, η πανεργατική απεργία στις 28 Νοέμβρη είναι μια κινητοποίηση που πέρασε και περνά μέσα από τις συμπληγάδες της υπονόμευσης του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σε αγαστή συνεργασία με τη μεγαλοεργοδοσία και την κυβέρνηση, οι εργατοπατέρες έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για να επικρατήσουν οι κάλπικες προσδοκίες και η «σιγή νεκροταφείου», για να βάλουν εμπόδια στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων: Από την αρχική καταψήφιση της απεργίας - για την οποία, όπως έλεγαν, «δεν συντρέχει λόγος» - όταν πλέον τους προσπέρασε το απεργιακό μέτωπο πέρασαν στα άθλια «τσαλίμια» με τις ημερομηνίες της απεργίας, επιχειρώντας να σπείρουν σύγχυση στους εργαζόμενους και να εγκλωβίσουν τις ταξικές δυνάμεις σε μια τέτοια ανούσια αντιπαράθεση. Πλέον, αφότου αναγκάστηκαν να κηρύξουν την πανεργατική απεργία, ανεβάζουν το χιλιοπαιγμένο έργο του εργατοπατερισμού, με τίτλο... «Δεν κουνάω δαχτυλάκι για την απεργία, κάνω ό,τι μπορώ για να περάσει στα μουγγά και όπου με παίρνει την υπονομεύω ανοιχτά».

Ολοι οι μηχανισμοί του κεφαλαίου σε εγρήγορση, προσπαθούν να υπονομεύσουν το απεργιακό μέτωπο που συγκροτήθηκε «από τα κάτω», μέσα από τα σπλάχνα εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι μαζί με τον εμπαιγμό περί «δίκαιης ανάπτυξης», μαζί με την ανοιχτή υπονόμευση από την πλευρά των εργατοπατέρων, εντείνεται με ευθύνη της κυβέρνησης και η επιχείρηση τρομοκράτησης των εργαζομένων, αστυνόμευσης του εργατικού κινήματος, με «ανώνυμες καταγγελίες» να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για δικαστικές παρεμβάσεις σε αγωνιστικά συνδικάτα, με το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας να γνωρίζει νέες «δόξες», με ασφαλίτες να σουλατσάρουν σε συνέδρια συνδικαλιστικών οργανώσεων και να τραβούν όπλα σε συνδικαλιστές και απεργούς εργάτες...

Δεν θα τους περάσει όμως! Δεν κατάφεραν να «πνίξουν» την πανεργατική απεργία, δεν θα καταφέρουν και να την υπονομεύσουν. Η απεργία θα γίνει και θα είναι «ντάλα μεσημέρι», όπως ακριβώς τόνισαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έξω από τον χώρο όπου έγινε η τελευταία συνεδρίαση της ΓΣΕΕ, και θα γίνει με περιεχόμενο σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική.

Γι' αυτό, στις μέρες που απομένουν μέχρι τις 28 Νοέμβρη, τα συνδικάτα, οι διοικήσεις τους, οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι που παίρνουν τη δική τους θέση στην οργάνωση της απεργίας, πρέπει ακόμα πιο αποφασιστικά να δώσουν όλες τις δυνάμεις τους για την επιτυχία της. Τώρα είναι η ώρα η εργατική τάξη να βγει στο προσκήνιο, προβάλλοντας τις δικές της ανάγκες, τις δικές της διεκδικήσεις, χωρίς να χαθεί ούτε μια ώρα.

Να πάρει απάντηση η ύπουλη προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει το νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου ως... «ενίσχυση της θέσης των εργαζομένων» και «πορεία αποκατάστασης των αδικιών και των απωλειών».

Να στραπατσαριστεί η απάτη της κυβέρνησης, η οποία τα λίγα ψίχουλα, βγαλμένα και αυτά από τα ματωμένα πλεονάσματα που διαφημίζει, τα δίνει για να μονιμοποιηθούν και ενισχυθούν η λεηλασία των μισθών, η φτωχοποίηση των συνταξιούχων, για να συνεχίσει ο άνεργος να λιμοκτονεί, για να ισχυροποιηθεί παραπέρα η ασυδοσία της εργοδοσίας μέσα στους χώρους δουλειάς, να γενικευθούν η «ευελιξία», η δουλειά - λάστιχο χωρίς δικαιώματα, οι περικοπές σε Υγεία - Πρόνοια, Παιδεία, να προχωρήσουν ακόμα παραπέρα οι ιδιωτικοποιήσεις, η πολιτική που ενισχύει τους επιχειρηματικούς ομίλους σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και στην ύπαιθρο, η «εξυγίανση» των τραπεζικών ισολογισμών σε βάρος των χρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών κ.ο.κ.

Με τη μαζική τους συμμετοχή στην απεργία, οι εργάτες και οι εργάτριες πρέπει να δώσουν απάντηση στην άθλια κυβερνητική προπαγάνδα περί δήθεν «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων» και «αυξήσεων στον κατώτατο μισθό», την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βάζει σε εφαρμογή τον μνημονιακό νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, με βάση τον οποίο ο κατώτατος μισθός μπαίνει σε μόνιμη πρέσα, αφού θα καθορίζεται με υπουργική απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, σε αντίθεση με την κυβερνητική προπαγάνδα και το δόλωμα μιας αύξησης ελάχιστων ευρώ το 2018, η εφαρμογή του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου καταργεί στο διηνεκές τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, τον μονιμοποιεί γύρω από τα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, κρατάει παγωμένες τις τριετίες στα επίπεδα του 2012...

Αντίθετα με τους σχεδιασμούς κυβέρνησης - κεφαλαίου, η μάχη της απεργίας έχει στην προμετωπίδα της την πάλη για κατάργηση αυτού του άθλιου μνημονιακού νόμου, τον αγώνα για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ για όλους, την πάλη για υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων με δικαιώματα και αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα.

Αλλωστε, παρά το μπόλικο μελάνι εξαπάτησης που σαν τη σουπιά καθημερινά αμολάει η προπαγάνδα της κυβέρνησης και άλλων επιτελείων του συστήματος, η θέση των μισθωτών όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει, σε συνθήκες μάλιστα που καταγράφεται ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΕΦΚΑ επιβεβαιώνουν τη συνεχή συμπίεση των μισθών, τη γενίκευση της «ευελιξίας» και της υποαπασχόλησης, πάνω στο έδαφος του αντιλαϊκού πλαισίου που έχουν διασφαλίσει για το κεφάλαιο η σημερινή κυβέρνηση και οι προκάτοχοί της.

Χαρακτηριστικά, ο μέσος μισθός τον περασμένο Μάη για το σύνολο των μισθωτών διαμορφώθηκε μόλις στα 913 ευρώ μεικτά (ο καθαρός μισθός είναι ακόμα μικρότερος, καθώς από αυτό το ποσό αφαιρούνται οι ασφαλιστικές εισφορές του μισθωτού, ύψους περίπου 16%, και ο φόρος που αναλογεί), καταγράφοντας νέα μείωση κατά 14,21 ευρώ ή 1,53% σε σχέση με το Μάη του 2017. Ταυτόχρονα, αυξάνεται συνεχώς το ήδη μεγάλο κομμάτι των μισθωτών που εργάζονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης: Τον περασμένο Μάη, ο αριθμός μισθωτών που εργάστηκαν με μερική απασχόληση έφτασε στους 675.975 και αντιστοιχούσε στο 29,22% του συνόλου, με μέσο μισθό μόλις στα 379,93 ευρώ μεικτά, από 389,65 το Μάη του 2017.

Γι' αυτό η πάλη για πραγματικές αυξήσεις και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων για όλους τους εργαζόμενους, η πάλη για την κατάργηση των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης, είναι σήμερα ζήτημα επιβίωσης για το σύνολο της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα για τους νέους εργαζόμενους, που δοκιμάζονται σκληρά από την ένταση της εκμετάλλευσης.

Η πανεργατική απεργία βάζει επίσης στο επίκεντρό της την κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που πετσοκόβουν τις συντάξεις και χαρατσώνουν τους ασφαλισμένους.

Απέναντι στα κυβερνητικά πανηγύρια που ζητούν από τους συνταξιούχους να πουν και «ευχαριστώ» γιατί μετά τις πάνω από 20 περικοπές στις συντάξεις τους από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, προωθείται η αναβολή της περικοπής της «προσωπικής διαφοράς» (με το επιχείρημα μάλιστα της υπέρβασης των στόχων για τα «ματωμένα» πλεονάσματα!), η επιτυχία της απεργίας θα στείλει ισχυρό μήνυμα ενίσχυσης της πάλης για να επιστραφούν όλες οι περικοπές των προηγούμενων ετών, για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Ασφάλιση, με κατώτερη σύνταξη 600 ευρώ, στο 80% του κατώτατου μισθού, με αυξήσεις στις συντάξεις.

Η απεργία στις 28 Νοέμβρη μπορεί να γίνει ένα βήμα αποφασιστικής ενίσχυσης του αγώνα για όλα τα λαϊκά στρώματα και τις μαζικές οργανώσεις τους, για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή φοροληστεία, στα κάθε είδους χαράτσια, στον ΕΝΦΙΑ, στον αυξημένο ΦΠΑ κ.ο.κ., με την «απογείωση» των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων και των εκβιασμών σε βάρος της κατοικίας και της περιουσίας των χρεωμένων εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, με τη νέα μείωση του αφορολόγητου που θα οδηγήσει σε παραπέρα μαζική αφαίμαξη του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, αφαιρώντας μόνο τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του, το 2020, το τεράστιο ποσό των 1,92 δισ. ευρώ!

Μέσα από την πανεργατική απεργία ισχυροποιείται η πάλη για να δημιουργηθούν εδώ και τώρα υποδομές που θα εξασφαλίζουν αντισεισμική, αντιπλημμυρική και αντιπυρική θωράκιση, για να μην πνίγονται τα λαϊκά νοικοκυριά στην πρώτη βροχή και να μην καίγονται από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι.

Απέναντι στην ενιαία αντιλαϊκή πολιτική για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που εντείνει την εκμετάλλευση στο εσωτερικό και βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, η απεργία στις 28 Νοέμβρη, σε συνέχεια πολλών άλλων πρωτοβουλιών του ταξικού εργατικού κινήματος, στέλνει ισχυρό μήνυμα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης που με τη συμφωνία των άλλων αστικών κομμάτων διεκδικεί ρόλο σημαιοφόρου στους επικίνδυνους σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, ενάντια στην πολιτική που μετατρέπει όλη τη χώρα σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και σε «μαγνήτη» για τους εντεινόμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Αυτό το πλαίσιο πάλης που προβάλλουν οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, το πλαίσιο πάλης που απαντά στην επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας, στις ανάγκες των εργαζομένων, πρέπει τις μέρες που απομένουν μέχρι την απεργία ακόμα πιο αποφασιστικά να ακουμπήσει σε κάθε χώρο δουλειάς, να συζητηθεί πλατιά, να δεθεί με την πάλη ενάντια στις ιδιαίτερες εκφράσεις αυτής της ενιαίας επίθεσης του κεφαλαίου σε κάθε κλάδο, σε κάθε επιχείρηση.

Είναι αυτό το περιεχόμενο που απαντά στην επιχείρηση υπονόμευσης από την πλευρά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην εικονική πραγματικότητα της «δίκαιης ανάπτυξης» που καλλιεργεί η κυβέρνηση: Είναι αυτό που φωτίζει το γιατί πρέπει να απεργήσουμε, γιατί η επιτυχία της απεργίας πρέπει να γίνεται υπόθεση ολοένα και περισσότερων εργαζομένων.