Το περασμένο καλοκαίρι όλοι συγκλονιστήκαμε από τις πρωτόγνωρες απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές, περιουσίες και στο δασικό οικοσύστημα που προκάλεσαν οι καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν τόσα χρόνια. Παρά το γεγονός ότι ως πυροσβέστης για τρεις δεκαετίες προσπαθούσα να κάνω το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα, αντιμετωπίζοντας άπειρες αντιξοότητες από τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, μέσα και εξοπλισμό, ένιωσα πολύ άσχημα με εμένα τον ίδιο, που στήριξα με την ψήφο μου αυτούς που εφάρμοσαν αυτές τις καταστροφικές πολιτικές. Ενιωσα θυμό με τον εαυτό μου, γιατί τους έδωσα τη δυνατότητα να μετατρέψουν την ψήφο που τους εμπιστεύτηκα σε θηλιά στο λαιμό μου που έσφιγγε κάθε φορά που έπαιρναν και ένα αντεργατικό μέτρο, καταργώντας τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μου δικαιώματα, το οικογενειακό μου εισόδημα και με άφηναν να παλεύω απροστάτευτος με άπειρους επαγγελματικούς κινδύνους. Πιστεύω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά και ότι όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι, που πορευόμαστε στη ζωή με την τίμια εργασία μας και δεν ζούμε σε βάρος άλλων, έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας και στα παιδιά μας να καταδικάσουμε και με την ψήφο μας όλα τα κόμματα που μας έφεραν σ' αυτήν την τραγική κατάσταση. Παίρνοντας υπόψη μου ως ένα επιπλέον κριτήριο τις πολύ σωστές θέσεις και παρεμβάσεις του ΚΚΕ για τα εργασιακά δικαιώματα των πυροσβεστών και την οργάνωση της πυροπροστασίας της χώρας, είμαι πλέον απόλυτα πεπεισμένος για την επιλογή μου να το στηρίξω ολόπλευρα και καλώ όλους τους συναδέλφους μου να πράξουν το ίδιο.