Για «πόλεμο» ενάντια στα φροντιστήρια έσπευσε να κάνει λόγο το υπουργείο Παιδείας, με αφορμή την προσφυγή των ιδιοκτητών τους στο Συμβούλιο Διαφημιστικής Δεοντολογίας, ζητώντας να μην προβάλλεται η διαφήμιση των προγραμμάτων Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης.

Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, που η ίδια έφερε στο φως της δημοσιότητας το θέμα, επιδόθηκε χτες σε μία προσπάθεια να δημιουργήσει εντυπώσεις «σύγκρουσης» με την παραπαιδεία συνολικά και για δήθεν στήριξη από την πλευρά της κυβέρνησης του «κοινωνικού αγαθού της Παιδείας», «που δεν είναι εμπόρευμα». Και όλα αυτά λέγονται τη στιγμή που το υπουργείο φέρει ακέραια την ευθύνη για τις αυξημένες απαιτήσεις των ιδιοκτητών φροντιστηρίων, με την πολιτική που υποβάθμισε το ρόλο του δημόσιου σχολείου, τον «τεμάχισε» σε Λύκεια και ΤΕΕ, αύξησε τον ανταγωνισμό, κάνοντας το Λύκειο προθάλαμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στη συνέχεια επιχείρησε με φροντιστηριακού τύπου «λύσεις» (βλέπε «πρόσθετη διδακτική στήριξη») να αμβλύνει τις εντυπώσεις.

Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, κατά τη σχολική χρονιά 2001 - 2002 υπήρξε αύξηση της συμμετοχής των μαθητών στα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, με μέσο όρο το 26%, ενώ φέτος η αύξηση ήταν μεγαλύτερη. Στις 10 Οκτωβρίου, σύμφωνα πάντα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, ήταν ήδη εγγεγραμμένα 83.146 παιδιά με 13.600 καθηγητές, ενώ τέτοια τμήματα συγκροτούνται συνεχώς. Προβάλλοντας μάλιστα τα παραπάνω στοιχεία, το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να παρουσιάσει προσπάθεια διαρκούς βελτίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης, κάτι που η ίδια η ύπαρξη τέτοιων τμημάτων διαψεύδει, καθώς ο ίδιος ο χαρακτήρας του ενιαίου λυκείου που έφτιαξε η μεταρρύθμιση οδηγεί τους μαθητές στα φροντιστήρια.

Από την πλευρά τους οι φροντιστηριούχοι ζητούν κομμάτι από την «πίτα» των μπαλωμάτων της ενισχυτικής, ζητώντας να δοθούν τα χρήματα στους γονείς και αυτοί με τα παιδιά τους να επιλέξουν, που θα παρακολουθήσουν φροντιστήριο. Δηλαδή, σχολείο χωρίς φροντιστήριο δε νοείται ούτε φυσικά και ριζική αναβάθμιση αν οι μαθητές, οι γονείς, εργαζόμενοι και εκπαιδευτικοί δε συντονίσουν τον αγώνα τους για μια άλλη Παιδεία που θα δίνει ολοκληρωμένη μόρφωση και θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και όχι της αγοράς και του κεφαλαίου.