Ολοι οι μαθητές έχουν δικαίωμα στη Γενική Παιδεία | ΝΕΟΛΑΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)

ΝΕΟΛΑΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)

Ολοι οι μαθητές έχουν δικαίωμα στη Γενική Παιδεία

Με μπαράζ δηλώσεων και συνεντεύξεων, ο υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου επιχειρεί αυτές τις μέρες να υπερασπιστεί και να διαφημίσει το εφιαλτικό σχέδιο για το Λύκειο, που ουσιαστικά μειώνει κατά ένα χρόνο τα σχολικά χρόνια, ακυρώνοντας τη Γ' Λυκείου ως τάξη και μετατρέποντάς την σε ένα έτος προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις, οι οποίες διπλασιάζονται.

Στην προσπάθειά του να απαντήσει στις σφοδρές επικρίσεις που δέχεται για το σταμάτημα της Γενικής Παιδείας στη Β' Λυκείου, ο υπουργός ισχυρίζεται ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και σημειώνει: «Γενική Παιδεία είναι να μαθαίνεις Γλώσσα, Νεοελληνική Λογοτεχνία, Ιστορία κ.τ.λ. Είναι μέρος της Γενικής μας Παιδείας αλλά, ταυτοχρόνως, προετοιμάζεσαι και για το Πανεπιστήμιο». Τι κρύβει αυτός ο ισχυρισμός; Οτι μπορεί η Νεοελληνική Γλώσσα (στην προκειμένη περίπτωση συγχωνευμένη με τη Λογοτεχνία!) να είναι μάθημα Γενικής Παιδείας, αλλά είναι και το μοναδικό που θα διδάσκονται όλοι οι μαθητές. Η Ιστορία, όπως και η Φυσική, τα Μαθηματικά, η Βιολογία κ.ο.κ. μπορεί να χαρακτηριστούν μαθήματα Γενικής Παιδείας, όμως δεν θα τα διδάσκονται όλοι. Θα τα διδάσκονται μόνο όσοι επιλέγουν να εξεταστούν σε αυτά, ανάλογα με την ομάδα προσανατολισμού τους ή, αντίστροφα, με τη λογική του υπουργείου αν κάποιος θέλει να ακολουθήσει σπουδές Υγείας ή Οικονομίας, δεν χρειάζεται να διδάσκεται π.χ. Ιστορία. Κάθε μαθητής θα διδάσκεται στη Γ' Λυκείου μόλις τέσσερα - πέντε μαθήματα (συν Γυμναστική και Θρησκευτικά) και ανεξάρτητα από το ποια θα είναι αυτά τα μαθήματα, το μοντέλο αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί Γενική Παιδεία. Εξάλλου, και το ίδιο το σημείωμα του υπουργείου, για το ίδιο θέμα, κάνει την κυνική παραδοχή ότι «με πέντε χρόνια δευτεροβάθμιας που έχουν προηγηθεί, ο μαθητής έχει αποκτήσει τη γνώση που χρειάζεται ως μελλοντικός πολίτης, κοινωνός κοινωνίας»...

Στον αντίποδα αυτού του εφιαλτικού σεναρίου, που θέλει να κάνει πραγματικότητα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται η πρόταση του ΚΚΕ για ένα σχολείο πραγματικά Γενικής Παιδείας, όπου θα μορφώνονται απρόσκοπτα όλοι οι μαθητές μέχρι τα 18 τους χρόνια. Ενα σχολείο που θα δουλεύει σταθερά με όλα - και για όλα - τα παιδιά, αναπτύσσοντας όλες τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα, τα ταλέντα, που θα καλλιεργεί τη δίψα για μόρφωση και θα δίνει διέξοδο στις νεανικές ανησυχίες.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που περιγράφει αυτό το σχολείο η Μαθητική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, στην εκλαϊκευτική μπροσούρα της για την πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών:

«Το σχολείο που διεκδικούμε ανοίγει τους ορίζοντές μας και μας βοηθάει να αναπτύσσουμε ολόπλευρα την προσωπικότητά μας. Μας βοηθά να οργανώνουμε τη σκέψη και τη ζωή μας, τη συλλογική μας δραστηριότητα μέσα κι έξω από το σχολείο, σύμφωνα με τις ανάγκες της ηλικίας μας. Συμβάλλει στη σφαιρική ανάπτυξη του συνόλου των ικανοτήτων μας και καλλιεργεί, δίνει ώθηση στις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά μας, στην πρωτοβουλία και την εφευρετικότητά μας.

Γι' αυτό αναγνωρίζει:

Τη σημασία της Αισθητικής Αγωγής στη διαμόρφωση αισθητικού κριτηρίου, στην καλλιέργεια δημιουργικής διάθεσης, στην αρμονική ανάπτυξη των ικανοτήτων και της φαντασίας μας.

Την αναντικατάστατη αξία της Φυσικής Αγωγής για τη σωματική και ψυχική υγεία των μαθητών. Μας μαθαίνει να εκφραζόμαστε και μέσα από το σώμα μας.

Απορρίπτει τη λογική που λέει: "Γιατί να κάνεις χορό αν δεν θέλεις να γίνεις χορευτής;", "Γιατί να ασχοληθείς με τις τέχνες αφού δεν πρόκειται να γίνεις καλλιτέχνης;", "Γιατί να γυμναστείς αν δεν θέλεις να ασχοληθείς με τον πρωταθλητισμό;".

Αυτό το σχολείο "φωνάζει" πως: Ολοι εμείς οι μαθητές έχουμε χέρια για να γράφουμε αλλά και για να ζωγραφίζουμε, να κάνουμε γλυπτική, να ασχολούμαστε με απλές και σύγχρονες μηχανές! Εχουμε στόμα για να λέμε το μάθημα, αλλά και για να τραγουδάμε, να παίζουμε θέατρο! Εχουμε πόδια για να πηγαινοερχόμαστε σχολείο, αλλά και για να χορεύουμε, να τρέχουμε, να στεκόμαστε σε αυτά και να βρίσκουμε το δικό μας βήμα στον κόσμο... Εχουμε μάτια για να βλέπουμε στον πίνακα, να διαβάζουμε, αλλά και να απολαμβάνουμε το θέατρο, το σινεμά, τα αστέρια και τη θάλασσα... Τέλος, έχουμε μυαλό όχι για να αποθηκεύουμε πληροφορίες, αλλά για να σκεφτόμαστε, να φανταζόμαστε, να ονειρευόμαστε»...

Γ. Σ.