Οι ταξικές δημοσιοϋπαλληλικές δυνάμεις όλο το προηγούμενο διάστημα έδρασαν με βάση την παραδοχή ότι ο εργαζόμενος ως δημιουργός των πάντων, δικαιούται να απαιτεί και να διεκδικεί την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του και όσον αφορά στο βιοτικό του επίπεδο και όσον αφορά στις εργασιακές σχέσεις, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Παιδεία, τον Πολιτισμό.

Στα πλαίσια αυτά, αντιπαρατέθηκαν και συγκρούστηκαν με τις λογικές του κοινωνικο-εταιρικού συνδικαλισμού της ενσωμάτωσης και συνενοχής. Αποκάλυψαν έγκαιρα τον αντιδραστικό χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων. Ανέπτυξαν πλούσια δράση για τη δημιουργία των πολιτικο-οικονομικών προϋποθέσεων μιας άλλης φιλολαϊκής Δημόσιας Διοίκησης και προς τον πολίτη - εργαζόμενο και προς το δημόσιο υπάλληλο. Στην προοπτική μιας άλλης, ριζικά αντίθετης από τη σημερινή, κατάστασης, όπου ο λαός θα ορίζει τις τύχες του, αυτές οι δυνάμεις εναντιώθηκαν δυναμικά στις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, πάλεψαν και για το σήμερα, για αυξήσεις στους μισθούς, και στις συντάξεις και για διατήρηση και διεύρυνση των εργασιακών, κοινωνικο - ασφαλιστικών πολιτιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, σύμφωνα με τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες τους.

Μέσα στο Συνέδριο, και κύρια μετά το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, μέσα στους εργασιακούς χώρους, αυτές οι ταξικές δυνάμεις ενισχυμένες και ποσοστιαία και σε έδρες - έκφραση του αυξημένου κύρους τους στους εργαζόμενους στο Δημόσιο - επιφορτίζονται αυξημένα καθήκοντα που απορρέουν από την κρισιμότητα των σημερινών περιστάσεων.

Εχουν πρώτα και κύρια το καθήκον της οργάνωσης της ενεργού συμμετοχής των δημοσίων υπαλλήλων στο αντιπολεμικό κίνημα για να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, για να μην αξιοποιηθεί για την περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών και για να απεμπλακεί η χώρα μας από αυτόν.

Πάνω από όλα όμως, στις σημερινές συνθήκες πρωτοφανούς επέλασης του κεφαλαίου με τις κυβερνήσεις, με την Ευρωπαϊκή Ενωση και με τους άλλους οργανισμούς του, αλλά και με τις ενσωματωμένες στην αντεργατική στρατηγική του ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-Αυτόνομης Παρέμβασης, μπαίνει επιτακτικά η αναγκαιότητα στις ταξικές δυνάμεις να οργανώσουν και να προσανατολίσουν ταξικά τους εργαζόμενους και στο Δημόσιο, σε μέτωπο με το ταξικό εργατικό κίνημα. Ετσι μόνο μπορεί να δημιουργηθεί το αναγκαίο όπλο στα χέρια των εργαζόμενων που θα έρχεται σε σύγκρουση και ρήξη για την ανατροπή της ακραίας αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου.

Με όπλο ένα τέτοιο κίνημα, που θα συμπορεύεται με το ΠΑΜΕ, το εργατικό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, θα μπορέσουν να κάνουν «εφικτό» το «ανέφικτο». Θα μπορέσουν όχι μόνο να αποκαλύψουν τους αντεργατικούς, αντι-δημοσιο-υπαλληλικούς σχεδιασμούς του μετώπου Κυβέρνησης-Κεφαλαίου-ΕΕ αλλά θα καταφέρουν και να απαντήσουν θετικά, από τη σκοπιά των συμφερόντων τους, στα κρίσιμα ερωτήματα: Κράτος και Δημόσια Διοίκηση για ποιον; Αλλαγές, ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, αποτελεσματικότητα για ποιον; Ετσι, θα καταφέρουν να συνδέουν και τις ανάγκες του σήμερα στην προοπτική του αύριο.

Ετσι μόνο και οι επερχόμενοι αγώνες για την Κοινωνική Ασφάλιση, για το εισόδημα και τα εργασιακά δικαιώματά μας, θα μπολιάζονται και θα δικαιώνονται μέσα στον αναγκαίο και αποτελεσματικό ταξικό προσανατολισμό. Ετσι, σε αντιστοιχία με τις σύγχρονες ανάγκες μας, θα δυναμώσουμε τον αγώνα για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των εργασιακών, ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων μας. Ετσι θα κατανοείται όλο και περισσότερο, από περισσότερους, πως αυτή η άσχημη για τους εργαζόμενους κατάσταση, δεν «μπαλώνεται» αλλά ανατρέπεται, με συγκρούσεις και ρήξεις.