Για χιλιάδες οικογένειες, που τα παιδιά τους «πέρασαν» σε κάποια σχολή μακριά από τον τόπο κατοικίας, οι μέρες αυτές είναι ένας πραγματικός εφιάλτης, στην προσπάθεια να βρουν κάποιο σπίτι να νοικιάσουν. Τα απλησίαστα ενοίκια προκαλούν ακόμα και δεύτερες σκέψεις σε πολλούς φοιτητές, να εγκαταλείψουν την ιδέα των σπουδών μακριά από το σπίτι. Στην «καλύτερη» περίπτωση, μια λαϊκή οικογένεια θα χρειαστεί να ξηλωθεί για να τα καταφέρει, κόβοντας από άλλες επείγουσες ανάγκες. Παρ' όλα αυτά, όταν πριν από λίγες μέρες συζητιούνταν στη Βουλή ο νόμος για το άσυλο, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονταν για το ποιος είναι ο καλύτερος θεματοφύλακας της «δημόσιας και δωρεάν» Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, χωρίς βέβαια να λένε κουβέντα για την απουσία στοιχειώδους φοιτητικής μέριμνας, είτε μιλάμε για τη στέγαση, είτε για τη σίτιση, είτε για άλλες ανάγκες που απογειώνουν το κόστος των σπουδών για τα λαϊκά νοικοκυριά. Αντίθετα, ακόμα και αυτές οι λίγες εστίες που υπάρχουν (σε άθλια κατάσταση οι περισσότερες) ή οι φοιτητικές λέσχες είτε ιδιωτικοποιούνται, είτε προσφέρουν στέγη και σίτιση με απαγορευτικά κριτήρια και επί πληρωμή. Ακόμα όμως και αυτή η συζήτηση για τη φοιτητική στέγη εγκλωβίζεται σκόπιμα στο «πόσο επηρέασε τα νοίκια το Airbnb», από όλους όσοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το κόστος των σπουδών, αλλά θεωρούν δεδομένο ότι για να σπουδάσεις μακριά από το σπίτι θα πρέπει η οικογένειά σου να «ματώσει», αφού έτσι είναι οι «νόμοι της αγοράς». Κάνουν δηλαδή ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρυφτούν οι ευθύνες του κράτους και προπάντων η ανάγκη να δυναμώσει η πάλη εργαζομένων και φοιτητών για δημόσιες και δωρεάν υποδομές σίτισης και στέγασης, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.