Ευαίσθητες χορδές άγγιξε το τουρνουά παιδικών ομάδων που διοργάνωσε ο Φοίνικας Πολίχνης με τη συμμετοχή της ΕΠΣΜ για να τιμηθεί η μνήμη του επί σειρά ετών εφόρου παιδικών ομάδων Σάββα Αβραμίδη. Οι κακές καιρικές συνθήκες δεν εμπόδισαν δεκάδες μικρά παιδιά να πλημμυρίσουν το Δημοτικό Στάδιο Πολίχνης, συμμετέχοντας έτσι στο τελετουργικό, που ξεκίνησε με την απονομή τιμητικών πλακετών προς τη σύζυγο του εκλιπόντα, Σωτηρία, για την πολύχρονη και ανιδιοτελή του προσφορά προς το ποδόσφαιρο των μικρών ηλικιών. Τις τιμητικές διακρίσεις απένειμαν ο πρόεδρος του Φοίνικα Πολίχνης, Νίκος Καρλόπουλος, και ο γενικός γραμματέας της ΕΠΣΜ, Κώστας Λεβέντης. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο δήμαρχος Πολίχνης, Θόδωρος Παπαδόπουλος, ο νομαρχιακός σύμβουλος και πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ Κυριάκος Αλεξανδρίδης, που ήταν δημιούργημα του Αβραμίδη, και αρκετοί φίλαθλοι και προπονητές παιδικών ομάδων. Στο τουρνουά που ακολούθησε συμμετείχαν οι ακαδημίες Φοίνικα Πολίχνης και «Σάββας Αβραμίδης», η ΕΠΣΜ, ο Εθνικός Μετεώρων, ο Καρατασιακός, η Νεάπολη, οι Αμπελόκηποι και η Ελευθέρια. Σεβόμενοι την επιθυμία του αξέχαστου παράγοντα ότι στον αθλητισμό δεν έχουν σημασία τα αποτελέσματα και το σκορ, αλλά η συμμετοχή και η ευγενής άμιλλα, θεωρήθηκε σκόπιμο να μη δημοσιοποιηθούν οι νικητές και τα αποτελέσματα των συμμετεχουσών ομάδων.

Για τον πολύ κόσμο ήταν ένας άγνωστος. Ζούσε μέσα στην ανωνυμία με μοναδικά εφόδια τον πλούσιο εσωτερικό του κόσμο, την αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ευαισθησία του για τα παιδιά. Οσοι τον ήξεραν είχαν μόνο καλά λόγια να πουν για το χαρακτήρα και τις ιδέες του. Πριν από μερικούς μήνες πέρασε στην αιωνιότητα. Εφυγε από κοντά μας σε ηλικία 54 ετών, φτωχός αλλά γεμάτος υπερηφάνεια. Ο Σάββας Αβραμίδης ήταν ένας από τους πολλούς συνανθρώπους μας που ζούσαν και εξακολουθούν να ζουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όχι γιατί έτσι έπρεπε, αλλά γιατί οι ίδιοι επέλεξαν αυτόν τον δρόμο. Πραγματικός υπηρέτης του αθλητισμού, με γνήσιες καταβολές, διαποτισμένος από πραγματικά ιδεώδη, αφιέρωσε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στα παιδικά πρωταθλήματα. Αρχικά στα ανεπίσημα τουρνουά που διοργάνωσε ο ΠΑΟΚ και στη συνέχεια στον Φοίνικα Πολίχνης και στην ΕΠΣΜ. Είναι από τις σπάνιες φορές που ένας άγνωστος - για τον πολύ κόσμο - ερασιτέχνης ποδοσφαιρικός παράγων (ο ίδιος απέφευγε αυτόν τον χαρακτηρισμό) γίνεται αντικείμενο σχολιασμού και επαίνου. Και το κείμενο αυτό είναι πολύ φτωχό για να καταδείξει το μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρωπιστή (με όλη τη σημασία της λέξης), που αφιέρωσε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο ποδόσφαιρο, όχι με τη γενικότερη έννοια του όρου, αλλά με την πραγματική ανιδιοτελή προσφορά για τα μικρά παιδιά. Προσωπικά έζησα από τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής μου με το ποδόσφαιρο την ποδοσφαιρική κουλτούρα αυτού του ανθρώπου, που σου έδινε την εντύπωση ότι ζούσε σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Πραγματικός υπηρέτης ενός υγιούς αθλητισμού, με γνήσιες καταβολές, αλτρουιστής, με μεγάλη καρδιά, σε καθήλωνε με τις ιδέες του και τα οράματά του. Δεν πρόκειται να ξεχάσω την απορία του και παράλληλα τη μεγάλη αμηχανία του όταν πριν αρκετά χρόνια η ΕΠΣΜ επιβράβευσε την προσφορά του στα παιδικά πρωταθλήματα: «Τι έκανα και με βραβεύουν;», αναρωτήθηκε, θεωρώντας πως ό,τι έκανε ήταν αυτονόητη υποχρέωσή του. Οπως δεν πρόκειται να ξεχάσω τη συνήθειά του κάθε Κυριακή πρωί πρωί να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι να μαζέψει τους πιτσιρικάδες της εποχής, που επρόκειτο να συμμετάσχουν στα τουρνουά ανεπίσημων ομάδων του ΠΑΟΚ. Ηταν η καλή ποδοσφαιρική δεκαετία του '70. Η δραστηριότητά του δεν κάμφθηκε, συνεχίστηκε και μετά την καθιέρωση των τοπικών πρωταθλημάτων της ΕΠΣΜ. Γιατί ο Σάββας Αβραμίδης ήταν η πιο αυθεντική έκφραση ανιδιοτελούς προσφοράς στο ποδόσφαιρο. Και όλοι εμείς έχουμε να θυμηθούμε πολλά. Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν σταματά η ανάμνησή τους. Και ο Σάββας θα βρίσκεται για πάντα στις καρδιές μας.