Ευκαιρία για προπαγάνδιση των σχεδίων του για την «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και του εκπαιδευτικού» βρήκε το υπουργείο Παιδείας μέσα από την ανακοίνωση αποτελεσμάτων έρευνας του Προγράμματος για τη Διεθνή Αξιολόγηση των Μαθητών (Pisa 2000) του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), από το οποίο προκύπτει ότι οι Ελληνες μαθητές βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις σε ό,τι αφορά τις γνωστικές περιοχές του αναγνωστικού, μαθηματικού και επιστημονικού αλφαβητισμού.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στις 32 χώρες του ΟΟΣΑ και στην Ελλάδα έγινε με ευθύνη του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας (ΚΕΕ) σε μαθητές 15 ετών με βάση κάποια γραπτά καθήκοντα που δόθηκαν στους μαθητές στο χώρο του σχολείου τους.

Ωστόσο, με αφορμή την έρευνα αυτή, το υπουργείο Παιδείας για άλλη μια φορά διατύπωσε τη γνωστή του θέση ότι οποιαδήποτε διαδικασία βελτίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος στηρίζεται στην «αξιολόγηση» του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών. Ετσι το αναμενόμενο σχετικό νομοσχέδιο εμφανίζεται ως πανάκεια για την επίλυση των προβλημάτων, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποστρέψει το βλέμμα από την πολιτική υποχρηματοδότησης και πολύμορφης υποβάθμισης της εκπαίδευσης.

Στόχος του προγράμματος Pisa είναι, όπως περιγράφεται από τον ΟΟΣΑ, η αποτίμηση του βαθμού στον οποίο οι μαθητές στο τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης «έχουν τις γνώσεις και τις δεξιότητες για την πλήρη συμμετοχή στην κοινωνία» και με δεδομένο το ρόλο και τα «οράματα» του ΟΟΣΑ αυτό σημαίνει έλεγχος του κατά πόσο το εκπαιδευτικό σύστημα δημιουργεί τους μελλοντικούς εργαζόμενους που θέλουν οι πολυεθνικές.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, όσο μεγαλύτερες είναι οι δαπάνες ανά μαθητή, τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα, ενώ σε χώρες που παρουσιάζεται μεγάλη διαφοροποίηση των επιδόσεων ανάμεσα στις διάφορες περιοχές, αυτές τείνουν να σχετίζονται με την οικονομικοκοινωνική σύνθεση των σχολείων.