Στις κάλπες καλούνται την ερχόμενη Πέμπτη, 12 Δεκέμβρη, εκατομμύρια Βρετανοί ψηφοφόροι, για να εκλέξουν νέα 650μελή Βουλή Κοινοτήτων και κυβέρνηση σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους της μεταπολεμικής Ιστορίας με φόντο τις σφοδρές ενδοαστικές αντιπαραθέσεις που προκαλεί το σχέδιο για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ.

Με δεδομένη τη νέα παράταση που έχει δοθεί για την έναρξη της διαδικασίας αποχώρησης στις 31 Γενάρη, στην πραγματικότητα το διακύβευμα - ψευτοδίλημμα που θέτουν στο βρετανικό λαό οι βασικές αστικές δυνάμεις είναι οι όροι για το Βrexit. Αλλωστε, έχουν ήδη περάσει τρία χρόνια από το δημοψήφισμα που διεξήχθη τον Ιούνη του 2016 και έχουν προκύψει μια σειρά από νέα δεδομένα στην οικονομία.

Οσον αφορά το Brexit, οι Συντηρητικοί του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον προωθούν τη διεκπεραίωσή του με ταχείς ρυθμούς, με παράλληλη διαπραγμάτευση μιας νέας εμπορικής συμφωνίας με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν προτείνουν τη διαπραγμάτευση μιας καλύτερης συμφωνίας αποχώρησης από την ΕΕ μέσα σε «τρεις μήνες», με την προοπτική να τη θέσουν σε δεύτερο δημοψήφισμα μαζί με ερώτημα για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ. Κατηγορηματικά υπέρ της παραμονής στην ΕΕ είναι βασικά το κόμμα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και οι Σκοτσέζοι εθνικιστές του κόμματος SNP. Το Κόμμα του Brexit του Νάιτζελ Φάρατζ είναι υπέρ της άμεσης αποχώρησης από την ΕΕ.

Οσον αφορά στην οικονομία και τη φορολογία, οι προτάσεις των δύο μεγάλων κομμάτων διαφέρουν μόνο ...στα λόγια. Οι Συντηρητικοί διαβεβαιώνουν ότι δεν θα αυξήσουν τη φορολογία εισοδήματος, τις κρατήσεις για την ασφάλιση και τον ΦΠΑ για μια 5ετία. Υπόσχονται ακόμη να κάνουν δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις σε νοσοκομεία και σχολεία. Οι Εργατικοί υπόσχονται αλλαγές «καλλωπισμού» του συστήματος, με στόχο, υποτίθεται, τη «μερική αναδιανομή» του πλούτου, την εθνικοποίηση (κρατικοποίηση) υποδομών σε σιδηροδρόμους, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές κ.α., ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας στην «πράσινη βιομηχανία» (πεδίο κερδοφορίας για τμήμα του κεφαλαίου).

Σε κάθε περίπτωση, τα διλήμματα στα οποία θέλουν τα αστικά κόμματα να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους, στο πλαίσιο πάντα της δεδομένης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δεν μπορούν να δώσουν λύσεις στις πραγματικές τους ανάγκες. Η έλλειψη προσιτής λαϊκής στέγης, που έχει ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια πολλές δεκάδες χιλιάδες αστέγους σε όλη τη χώρα (μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά), η αδυναμία πρόσβασης πολλών Βρετανών σε ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας και περίθαλψης, οι εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο», που «εξασφαλίζουν» κακουχίες, φτώχεια και εξάντληση ιδιαίτερα στους νεαρούς εργαζόμενους, είναι ορισμένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ανεξαρτήτως διαχειριστή. Μόνο η ρήξη με αυτόν το δρόμο μπορεί να αποτελέσει προοπτική, αλλά αυτό προϋποθέτει ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα και την πρωτοπορία του, Κομμουνιστικό Κόμμα με επαναστατική στρατηγική και απεγκλωβισμό από λογικές του δήθεν «μικρότερου κακού».