Ο Στ. Μικρούτσικος παραλαμβάνει το τιμητικό βραβείο για τον πατέρα του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Στο πλαίσιο της φετινής εκδήλωσης τιμήθηκαν προσωπικότητες οι οποίες υπηρέτησαν με το έργο τους τις Τέχνες και την Επιστήμη. Πιο συγκεκριμένα: Ο αστροφυσικός και ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής για την προσφορά του στην παγκόσμια κοινότητα, ο ηθοποιός Νικήτας Τσακίρογλου για το ήθος του και τη συνολική προσφορά του και ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος για τη συνολική προσφορά του στη μουσική.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Ακόμα παραβρέθηκε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τις τιμητικές διακρίσεις επέδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Για την έκδοση μίλησαν ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο διευθυντής Τάκης Βλαστός και ο αρχισυντάκτης Γιάννης Ν. Μπασκόζος.

Για τον Στ. Κριμιζή μίλησε ο καθηγητής Αστροφυσικής του ΕΚΠΑ Κανάρης Τσίγκανος, ο οποίος αναφέρθηκε στη μακρά και ευδόκιμη επιστημονική του διαδρομή, φέρνοντας ως παράδειγμα διάφορα όργανα που έχει σχεδιάσει και έχουν βοηθήσει στην εξερεύνηση του πλανητικού μας συστήματος. Ο Στ. Κριμιζής αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη θετική απήχηση που συναντά από μαθητές σε διαλέξεις που δίνει, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι έχουν ταλέντο και θέληση για γνώση, διψούν για έμπνευση και πρότυπα.

Ο καθηγητής, κριτικός του θεάτρου και λογοτέχνης Κώστας Γεωργουσόπουλος ευχήθηκε ο Ν. Τσακίρογλου να συνεχίσει να μας χαρίζει την πείρα, την ευαισθησία και την τιμιότητα του επαγγέλματος του ηθοποιού. Σημείωσε ότι αισθάνεται χαρά και συγκίνηση «να τιμάς έναν συνοδοιπόρο. Ξεκινήσαμε τους παράλληλους δρόμους μας, εκείνος πάνω στη σκηνή, εγώ στην αίθουσα». Αναφέρθηκε στους δεκάδες μεγάλους ρόλους που είχε την ευκαιρία να ενσαρκώσει, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι πολλές μεταφράσεις του βρήκαν τη «φωνή» τους μέσα από την υποκριτική του Ν. Τσακίρογλου. Ο μεγάλος μας ηθοποιός συγκινημένος αναφέρθηκε στα 60 χρόνια συνεχούς προσφοράς μέσα από το χώρο της θεατρικής τέχνης.

Ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης μίλησε για το τι σημαίνει ο Θάνος Μικρούτσικος για τον ίδιο. «Νέος, όταν τον πρωτογνώρισα, ρουφούσα τη μουσική του με όλες μου τις αισθήσεις. Προσπαθούσα να κατανοήσω αυτόν τον καινούριο για εμένα "ηχητικό κήπο".

Η Τέχνη μου στηρίζεται στην προσπάθεια που κάνει κάποιος, όταν ξεκολλάει τις λέξεις από ένα τυπωμένο χαρτί, θέλοντας να τους δώσει ζωή, να τους δώσει ήχο. Η προέλευση του δικού μου ήχου βρίσκεται στην "Καντάτα για τη Μακρόνησο" και στη "Σπουδή για ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη". Είναι κάτι σαν προσωπικός μου μετρονόμος».

Στη συνέχεια, ανέφερε όλα αυτά που του έχει μάθει ο φίλος του και σημείωσε χαρακτηριστικά: «Ετσι θα ήθελα να είναι και η δική μου Τέχνη, σαν τη μουσική του Θάνου. Μια μουσική σε διαρκή, εμπόλεμη κατάσταση ενάντια στον εφησυχασμό».

Ολοκλήρωσε τον χαιρετισμό του με λόγια από καρδιάς: «Και από εδώ αυτό που θέλω να σου υποσχεθώ, ως κάποιος που περπάτησε κι αυτός μαζί σου, είναι πως το καλοκαίρι θα πάμε μαζί στα Καπετανιανά της Κρήτης, θα κοιτάμε παρέα για τους αετούς που πετούν στο ίδιο ύψος με εμάς, θα κοιτάμε το Λιβυκό Πέλαγος, όπου πάνω στα κύματα καθισμένος στο φτερό ενός καρχαρία ο Νόπφλερ θα μας τραγουδά "way on down south" και θα θαυμάζουμε με τις ώρες τον ορίζοντα της ουτοπίας. Γιατί, εμείς ξέρουμε πως ο ορίζοντας είναι σαν την ουτοπία. Γι' αυτό και πιστεύουμε πως αν δεν σκέφτεσαι ουτοπικά ζεις δυστοπικά. Και θα γελάμε και θα μου λες για τα παλιά. Γιατί εσύ ανήκεις στη γενιά των "πραγματικών" ανθρώπων, όπως έγραφε και ο Γιώργος, μιας γενιάς που έχει δικαίωμα να μιλά για τα παλιά πράγματα, μιας γενιάς που χρησιμοποίησε ανάλγητα τον ίδιο της τον εαυτό, για να καταλάβει. Αυτή είναι η αιτία που μπορώ κι εγώ, μιας και σε ακολουθώ συνεχώς, να σου δηλώσω πως ναι "είμαστε ρεαλιστές, ας κατακτήσουμε το αδύνατο". Είμαστε ρεαλιστές, γι' αυτό και μπορούμε να ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία, στην οποία ο άνθρωπος θα αυτοπραγματωθεί. Στο υπόσχομαι φίλε».

Ο Θ. Μικρούτσικος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας. Εκ μέρους του, το βραβείο παρέλαβε ο γιος του Στέργιος, ο οποίος διάβασε και ένα χαιρετισμό του συνθέτη, στον οποίο σημειώνει ανάμεσα σε άλλα:

«Επιτρέψτε μου να σας πω ότι παρότι πορεύομαι με την πλάτη στον τοίχο, είμαι ένας απόλυτα ευτυχισμένος άνθρωπος.

Είναι αφενός η μουσική μου και κυρίως ο κόσμος που με αγκάλιασε με τέτοια αγάπη, τέτοιο πάθος και μου αναπτερώνει κάθε λεπτό το ηθικό, αλλά είναι και οι πέντε δικοί μου άνθρωποι.

Με τη σημερινή ευκαιρία θέλω να πω σε όλους τους φίλους που είναι σήμερα εδώ:

Μην αφήσετε καμιά στιγμή στη ζωή σας να πάει χαμένη. Ρουφήξτε κάθε δευτερόλεπτο. Ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα. Διευρύνετε τις γνώσεις σας μέχρι τέλους. Συνεχώς να ονειρεύεστε. Κυνηγήστε την ουτοπία, όπως σας διαβεβαιώνω το έκανα εγώ και θα συνεχίσω, μέχρι τέλους.

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς».

Και το χειροκρότημα όλων έγινε ακόμα πιο θερμό και παρατεταμένο και όλοι σιγοτραγούδησαν μαζί με τον Κώστα Θωμαΐδη δυο τραγούδια του συνθέτη.