Σε πλήρη και ριζική διάσταση τα συνθήματα και τα αιτήματα των εκατό και πλέον χιλιάδων διαδηλωτών στις Βρυξέλλες, από τα όσα συζήτησε και αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λάακεν (14/15 Δεκέμβρη), στα αποκλεισμένα από τους διαδηλωτές βασιλικά ανάκτορα των Βρυξελλών, επιβεβαίωσε την αμερικανική κυριαρχία στην Ευρώπη στους βασικούς τομείς του ευρωστρατού και της ευρω-καταστολής. Αποτύπωσε τις διαφορετικές εκτιμήσεις όσον αφορά την αυταρχική πολιτική αναθεώρηση της Διακυβερνητικής Διάσκεψης του 2003. Προετοίμασε τη συνέχιση της άγριας πολιτικής λιτότητας ενόψει της μετάβασης στο ευρώ σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Αποκάλυψε τη βούληση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την άγρια εκμετάλλευση των υπό ένταξη χωρών της Κύπρου και της ΚΑ Ευρώπης. Και κατέδειξε, για άλλη μια φορά, τη «μικρότητα» των Ευρωπαίων κυβερνώντων, καθώς και τον ταξικό χαρακτήρα μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) όπου ξεχειλίζει η αδηφάγος κερδοφορία, ο άπληστος αμερικανισμός και η «φαστ-φουντάδικη» ψυχοτροπία. Η ΕΕ θυμίζει όλο και πιο πολύ υποκατάστημα των ΗΠΑ.

Η διακήρυξη της «επιχειρησιακής ετοιμότητας» της ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης (ΔΤΕ) για τη «διαχείριση κρίσεων» ως «ευρωπαϊκός βραχίονας» του ΝΑΤΟ, από το 2003, επιβεβαίωσε την αμερικανική κυριαρχία όπως είχε αποτυπωθεί και στη συμφωνία της Ουάσιγκτον (Απρίλης 1990). Η βρετανική «επιστροφή», όπως εκφράστηκε περίτρανα με την ανάληψη του ρόλου του Αμερικανού «λοχία» στην ΕΕ τόσο στο Κόσσοβο, όσο, κυρίως, στην επέμβαση στο Αφγανιστάν, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για το ποιος κρατά τα κλειδιά του πολέμου στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η άλλη πυρηνική υπερδύναμη η Γαλλία παραμερίζεται συνεχώς, η Γερμανία τελεί ακόμη υπό «κατοχικό» σύνδρομο και η Ιταλία θυμίζει περισσότερο την εποχή του Ντούτσε, παρά μια σύγχρονη υπερδύναμη. Το τουρκικό βέτο για εξαίρεση από τη δράση της ΔΤΕ των «ζωτικών συμφερόντων» της Αγκυρας και η τριμερής συμφωνία ΗΠΑ - Βρετανίας - Τουρκίας σημαίνει, ουσιαστικά, τον πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ στην «ενδιάμεση περιοχή» από το Δούναβη μέχρι τον Ευφράτη και των ενεργειακών ροών από την Κασπία μέχρι τα βάθη της Ασίας. Η Τουρκία, ως εντολοδόχος των ΗΠΑ, έχει πλήρη δικαιώματα στις οποιεσδήποτε αποφάσεις της ΕΕ και μπορεί πλέον να μεταφέρει αυτόματα όλα τα δυσχερή ζητήματα στο ΝΑΤΟ, όπου η Αγκυρα έχει βέτο και η Ουάσιγκτον δεσπόζει. Οπως δήλωσε ο Κ. Σημίτης, «ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι συνδεδεμένα. Οι επιχειρησιακές δυνατότητες της ΕΕ εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το ΝΑΤΟ και η σχέση αυτή είναι αναγκαία και θα συνεχιστεί». Οι ελληνικές ενστάσεις δεν ήταν επί της ουσίας, το κείμενο της συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης έχει πλέον επισυναφθεί στα κείμενα των αποφάσεων της ΕΕ και η ενεργοποίησή του είναι, απλά, ζήτημα χρόνου.

Εξαιτίας του Λάακεν ο «ευρωτρομονόμος» επιβάλλει άμεσα τη «συνεργασία» μυστικών υπηρεσιών και «αστυνομικών» στην «αντι-τρομοκρατική» τρομοκρατία των ευρωπαϊκών λαών, ενώ το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και έκδοσης» θα ισχύει από το 2004. Ενοποιούνται μια σειρά από μυστικούς θύλακες υπερεθνικής καταστολής που δεν ελέγχονται, δε λογοδοτούν σε κανένα δημοκρατικό θεσμό και παρακάμπτουν κάθε «εθνική εγγυητική αρχή» στο όνομα του νέου παγκόσμιου «κακού» που επιβλήθηκε μετά την 11/9/2001. Κάθε Ελληνας πολίτης είναι πλέον «ύποπτος τρομοκρατίας» μόνο και μόνο γιατί (...) «εκφοβίζει τον πληθυσμό» ή «απειλεί» να το πράξει (!!!) και γι' αυτό μπορεί να τον κατηγορήσει ο οποιοσδήποτε «Ευρω-μπάτσος» χωρίς το ελληνικό κράτος ή οι ελληνικές δικαστικές αρχές να μπορούν να τον «προστατέψουν». Η «τρομοκρατία» ποινικοποιείται ως «ευρω-έγκλημα». Μια μικροκλοπή μπορεί να χαρακτηρίζεται, αν χρειαστεί, ως νέα επίθεση κατά των «πύργων» του καθεστώτος. Είναι η χρονιά του Οργουελ.