Ο Λ. Λιαρόπουλος σκιαγραφεί με ευαισθησία τη μάχη των Ελλήνων μεταναστών μεταλλωρύχων. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη μεταναστευτική αποστολή Ελλήνων εργατών στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, ο σκηνοθέτης βλέπει από μια ιδιαίτερη προσωπική σκοπιά τη θέση και τα προβλήματα αυτών των εργατών. «Τα βράδια στα καφενεία του Boulevard Bertrand οι Ελληνες ανθρακωρύχοι καρφώνουν αφηρημένα το βλέμμα τους στις έγχρωμες τηλεοράσεις του ΕΟΤ που κρέμονται στους τοίχους. Απ' το τζουκ-μποξ τραγούδια του Τσιτσάνη, του Τσαουσάκη, της Καίτης Γκρέυ, συμπληρώνουν την ψευδαίσθηση φυγής από έναν τόπο για έναν άλλο... την Πατρίδα τους. Γι' αυτούς τους Ελληνες έγινε το "Γράμμα από το Σαρλερουά". Είναι ο ελάχιστος φόρος ευγνωμοσύνης μου, για όσα με έμαθαν, για όσα με έκαναν να αισθανθώ τις μέρες που έζησα κοντά τους, προετοιμάζοντας και γυρίζοντας την ταινία μου».

Ο Λ. Λιαρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936, από γονείς δασκάλους. Ο πατέρας του ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός στην Αλβανία, στέλεχος του ΕΑΜ και στον εμφύλιο εκτοπίστηκε στη Μακρόνησο, στο Α' ΕΤΟ. Ο Λ. Λιαρόπουλος σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1958) και κινηματογράφο στο Παρίσι, όπου και εργάστηκε στη Γαλλική Ταινιοθήκη ως βοηθός του Ανρί Λανγκλουά. Το 1965 σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Γράμμα από το Σαρλερουά». Γύρισε πολλές εκπομπές για τη γαλλική τηλεόραση. Το 1973 οργάνωσε τις συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη στη Λατινική Αμερική. Το 1976 γύρισε την βραβευμένη ταινία «Το άλλο γράμμα», ενώ την ίδια χρονιά οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και γενικός γραμματέας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σκηνοθετών (FERA). Πέθανε το 1983, στα 47 του χρόνια.