Με αφορμή τον γιορτασμό της 75η επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης, στις 9 Μάη 1945 (στη Ρωσία φέτος λόγω της πανδημίας οι επίσημες εκδηλώσεις με τη στρατιωτική παρέλαση μετατέθηκαν για αύριο), ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, με εκτενές άρθρο του πριν από λίγες μέρες στο αμερικανικό περιοδικό «National Interest» (εθνικό συμφέρον), αναφέρεται στον σημαντικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης στην έκβαση του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει πολλές αλήθειες για το πώς όλες οι καπιταλιστικές δυνάμεις στήριξαν τη ναζιστική Γερμανία να επιτεθεί κατά της ΕΣΣΔ, θυμίζει τη Συνθήκη του Μονάχου, του 1938, για τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, τις αρνήσεις Βρετανίας, Γαλλίας για συνεργασία με την ΕΣΣΔ, το ρόλο της πολωνικής κυβέρνησης, καταρρίπτει τα περί συνεργασίας ναζιστικής Γερμανίας και Σοβιετικής Ενωσης λόγω του συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ (που έγινε για να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος για την προετοιμασία της σοβιετικής άμυνας). Σημειώνει επίσης ότι ο ηγέτης της χώρας Ι. Β. Στάλιν «δεν ντροπιάστηκε να συναντηθεί με τον Χίτλερ, όπως έκαναν άλλοι ηγέτες». Ολα αυτά τα πραγματικά δεδομένα δένονται με την τεράστια προσφορά των άνω των 20 εκατομμυρίων Σοβιετικών νεκρών, η οποία ανάγεται αποκλειστικά στην αγάπη τους για την πατρίδα. Αποσιωπά σκόπιμα ότι η πατρίδα αυτή ήταν το νέο εργατο-αγροτικό κράτος, η σοσιαλιστική κοινωνία που οικοδομούνταν. Οτι τα εκατομμύρια των νέων κομμουνιστών, ο «ανθός» της κοινωνίας, ήταν αυτοί που ρίχτηκαν πρώτοι στη μάχη υπεράσπισής της. Η επίκληση των δίκαιων συναισθημάτων υπερηφάνειας για τους προγόνους, η δικαιολογημένη αγανάκτηση και αντίθεση στη συστηματική προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας από τους «δυτικούς εταίρους» και στον εκθειασμό αποδεδειγμένων εγκληματιών - συνεργατών των ναζί σε Ουκρανία και Βαλτικές Χώρες εντάσσονται στους σημερινούς στόχους και συμφέροντα της ρωσικής αστικής τάξης, που με επιτυχία εκπροσωπεί εδώ και χρόνια ο Πούτιν, καταφέρνοντας να χειραγωγεί το λαό. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται η ανιστόρητη σύγκριση της ΕΣΣΔ με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, που δήθεν υπερασπίζεται «απελευθερωτικές αξίες» στη Συρία και αλλού, όπως ο Κόκκινος Στρατός που απελευθέρωσε το μεγαλύτερο τμήμα της κατεχόμενης Ευρώπης.

Επίσης, στο άρθρο δεν λείπει ο ραφιναρισμένος αντικομμουνισμός, του τύπου «ο Στάλιν και η κουστωδία του, πράγματι, αξίζουν πολλές νόμιμες κατηγορίες. Θυμόμαστε τα εγκλήματα που διέπραξε το καθεστώς εναντίον του λαού του και τη φρίκη των μαζικών καταστολών. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία οι Σοβιετικοί ηγέτες μπορούν να κατηγορηθούν, αλλά η κακή κατανόηση της φύσης των εξωτερικών απειλών δεν είναι μία από αυτές». Ακόμα γίνονται καλέσματα στους «εταίρους» όλοι μαζί να συμβάλουν με την ιστορική έρευνα και τα αρχεία σε μια «ισορροπημένη αξιολόγηση του τι συνέβη», σε μια «άχρωμη αλήθεια για τον πόλεμο».

Βέβαια, ένα τέτοιο στοχοπροσηλωμένο άρθρο, που επικαλείται και δηλώσεις ηγετών των ΗΠΑ και της Βρετανίας της εποχής του πολέμου, που αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με την ΕΣΣΔ ενάντια στον ναζιστικό άξονα, καταλήγει με προτάσεις στα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία) για να οικοδομηθεί ένας ...ειρηνικός αρμονικός κόσμος. Αυτό στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και της εξουσίας του κεφαλαίου, των αστικών τάξεων, των οποίων ο ανταγωνισμός είναι η αιτία και για τους σημερινούς πολέμους, που ρημάζουν χώρες και λαούς για τα συμφέροντά τους, για τα πετρέλαια, τις αγορές, τις σφαίρες επιρροής.