Το νομοσχέδιο «αποτελεί συνέχεια του πρόσφατου εκπαιδευτικού νόμου», τόνισε ο Γ. Δελής και ανέδειξε το περιεχόμενο του «εκσυγχρονισμού» της ιδιωτικής Εκπαίδευσης στον οποίο αναφέρεται το υπουργείο Παιδείας: «Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση με την οποία εισάγεται, το παρόν νομοσχέδιο αποσκοπεί στην επίλυση ζητημάτων που δυσχεραίνουν την εύρυθμη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, καθώς και στην ενίσχυση της ευελιξίας και της αυτονομίας τους. Οπως γράφεται παρακάτω στην αιτιολογική έκθεση, αυτό θα γίνει με την κατάργηση περιοριστικών ή αναχρονιστικών, ειδικών για τα ιδιωτικά σχολεία διατάξεων, που τα εμποδίζουν να καινοτομούν και παρακωλύουν τη διαχείριση του σχετικού επιχειρηματικού κινδύνου, και αφετέρου με τον εκσυγχρονισμό του ισχύοντος κανονιστικού πλαισίου.

Ποια είναι για την κυβέρνηση τα ζητήματα εκείνα τα οποία "δυσχεραίνουν" όπως λέει την εύρυθμη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, και ποιες είναι εκείνες οι "αναχρονιστικές" διατάξεις που τα εμποδίζουν έως τώρα;

Πρώτα πρώτα, τα λίγα εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει στους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων. Και γι' αυτό, με αυτό το νομοσχέδιο εξαφανίζεται ακόμα και η όποια ελάχιστη νομική προστασία είχαν οι εργαζόμενοι, εκτός από τη συλλογική τους πάλη - αυτή δεν μπορείτε να τους την αφαιρέσετε - για να αποκρούουν τους εκβιασμούς της εργοδοσίας, καθώς "απελευθερώνονται" και επιτρέπονται πλέον οι απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ακόμα και στο μέσον της σχολικής χρονιάς, αφού οι συμβάσεις τους θα υπάγονται πλέον στο κοινό Εργατικό Δίκαιο: Αυτή είναι όλη η ουσία μετατροπής των συμβάσεων. Ανά πάσα στιγμή ο εργοδότης θα μπορεί είτε να περικόπτει ώρες και αμοιβές από το ωράριο των εκπαιδευτικών, κατά το δοκούν, είτε να επιβάλλει εκβιαστικά υπερωριακή εργασία σε απογευματινές ώρες, ακόμα και σε αργίες.

Είναι χαρακτηριστικός - και επαναλήφθηκε από την κυρία υπουργό στην αρχική της τοποθέτηση - ο κυνισμός της αιτιολόγησης αυτών των αντεργατικών ρυθμίσεων, με το επιχείρημα "μα πώς κάνετε έτσι; Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και στον κλάδο της Υγείας, ένα παρεμφερές αγαθό με την Παιδεία. Γιατί να μην τα μεταφέρουμε αυτά και στην Παιδεία;"...

Επιπλέον, κάθε ιδιωτικό σχολείο θα μπορεί να έχει και το δικό του, ιδιαίτερο, ξεχωριστό σύστημα "αξιολόγησης" για τους εκπαιδευτικούς του, κατά την απόλυτη - φυσικά - κρίση του ιδιοκτήτη της σχολικής επιχείρησης. Αυτός θα το φτιάχνει αυτό το σύστημα "αξιολόγησης", σύμφωνα με τα δικά του γούστα και τα δικά του συμφέροντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πιέσεις και εκβιασμούς προς τους εκπαιδευτικούς. Μια κατάσταση που θα είναι αφόρητη, αν συνδυαστεί και με την προαναφερθείσα "απελευθέρωση" των απολύσεων.

Ολο αυτό παρουσιάζεται ως "ελευθερία στις σχολικές μονάδες", δηλαδή στους ιδιοκτήτες τους να εμβαθύνουν τις διαδικασίες "αξιολόγησης" ανάλογα με την "ιδιαίτερη φυσιογνωμία τους" λέει το κείμενο, δηλαδή ανάλογα με τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα.

Ελεύθερες απολύσεις, μειώσεις μισθών και υπερκμετάλλευση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών σε ένα ασφυκτικότατο εργασιακό περιβάλλον. Να τι εννοεί το νομοσχέδιο όταν μιλά για την ενίσχυση της δυνατότητας των ιδιωτικών σχολείων να διαχειρίζονται αποτελεσματικότερα το ανθρώπινο δυναμικό τους».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ ανέδειξε ότι «μέσα από τις διατάξεις του νομοσχεδίου παρέχεται η δυνατότητα στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων να λειτουργούν ένα κανονικότατο σούπερ μάρκετ εκπαιδευτικών προϊόντων. Δηλαδή να πουλούν πρόσθετες εκπαιδευτικές υπηρεσίες, να πουλούν πάσης φύσεως δραστηριότητες και δράσεις εκπαιδευτικού - μορφωτικού περιεχομένου, αθλητικές, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές, να λειτουργούν φροντιστηριακές ή και άλλες μορφές άτυπης εκπαίδευσης, και όλα αυτά μετά το πέρας του κανονικού ωραρίου του σχολείου, ακόμα και σε αργίες, διευρύνοντας το πελατολόγιό τους και προσελκύοντας μαθητές ακόμα και από δημόσια σχολεία κατά τις απογευματινές ώρες και σε ανταγωνισμό με τα φροντιστήρια της περιοχής, στο όνομα της αξιοποίησης των κτιριακών εγκαταστάσεων και της ευελιξίας».

«Δεν είναι καθόλου τυχαίο - άλλη μια εφαρμογή της "ελευθερίας" όπως την εννοεί η κυρίαρχη πολιτική - ότι εξαφανίζεται οποιαδήποτε έστω και υποψία ελέγχου από το υπουργείο Παιδείας για όλες αυτές τις ποικίλες δραστηριότητες των ιδιωτικών σχολείων μετά το πέρας του υποχρεωτικού τους προγράμματος, για τις οποίες δεν απαιτείται καν η σύμφωνη γνώμη του υπουργείου, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Αρκεί απλά μια γνωστοποίηση, μια κοινοποίηση δηλαδή, στην οικεία Διεύθυνση. Οπως χαλαρώνει και ο όποιος έλεγχος στο ίδιο το υποχρεωτικό πρόγραμμα του ιδιωτικού σχολείου».

«Παράλληλα δίνεται η δυνατότητα συστέγασης των ιδιωτικών σχολείων με κέντρα ξένων γλωσσών και φροντιστήρια - που ίσχυε βέβαια - ενώ επιτρέπεται πλέον και η συστέγαση με άλλα ιδιωτικά σχολεία, κέντρα διά βίου μάθησης, καθώς και με άλλους φορείς. Μεγαλώνουν δηλαδή, με λίγα λόγια, τα εκπαιδευτικά μαγαζιά».

«Μετά από όλα αυτά, δεν θα είναι καθόλου υπερβολικό να πει κανείς ότι η κυβέρνηση δίνει στους σχολάρχες όλα όσα ζήτησαν "στο πιάτο". Ικανοποιώντας βεβαίως την πιο μεγάλη από τις επιθυμίες τους: Να σαρωθεί ό,τι απέμεινε από τα εργασιακά δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, τα οποία εμποδίζουν - ακόμα και αυτά τα λίγα που έχουν απομείνει - την ένταση της εκμετάλλευσής τους, άρα και τα κέρδη των επιχειρηματιών της Εκπαίδευσης.

Γιατί, για όσους έχουν και μια μικρή έστω γνώση για το τι συμβαίνει στα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία, οι εργαζόμενοι εδώ και χρόνια ζουν σε καθεστώς έμμεσων και άμεσων απειλών, καθυστερήσεων στην καταβολή των μισθών τους, εξωφρενικών απαιτήσεων της εργοδοσίας για ακόμα περισσότερη εντατικοποίηση της εργασίας τους, που συχνά είναι και "μαύρη", ορισμένες φορές και απλήρωτη. Ακόμα και με το ισχύον όμως θεσμικό πλαίσιο, αυτό που τώρα έρχεται να σαρώσει αυτό το νομοσχέδιο, όλα αυτά ήταν καθημερινότητα για πάρα πολλούς εργαζόμενους στα ιδιωτικά σχολεία. Αυτό το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει δεν εμπόδισε τους σχολάρχες στις εργοδοτικές τους αυθαιρεσίες. Αυτό που γίνεται με το νομοσχέδιο δεν είναι παρά η τυπική άρση και των τελευταίων εμποδίων για την πλήρη κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος.

Φοβόμαστε ότι το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά σχολεία είναι προπομπός για συνολικές ανάλογες αλλαγές - και νομίζω ότι το υπονόησε και η τοποθέτηση της υπουργού - και στα φροντιστήρια, όπως και στο υπόλοιπο κομμάτι της Εκπαίδευσης, στο πλαίσιο πάντα της εξίσωσης με τον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα».

Κλείνοντας την παρέμβασή του, ο βουλευτής του ΚΚΕ σημείωσε πως πηγή αυτής της πολιτικής, που σκοπό εδώ έχει να θωρακίσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών της Εκπαίδευσης, είναι «η ίδια πηγή που δηλητηριάζει και ρημάζει τις ζωές των εργαζομένων παντού, σε όλους τους κλάδους, και στην Υγεία και στην Παιδεία και παντού. Παίρνοντας πίσω όσα κατέκτησαν με αγώνες και θυσίες τις προηγούμενες δεκαετίες, οδηγώντας τους στη φτώχεια και την ανασφάλεια για τα κέρδη μιας χούφτας μεγαλοεπιχειρηματιών. Είναι αυτή η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, η πολιτική της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, οργανισμών στους οποίους πιστά υπακούν όλες οι κυβερνήσεις και οι οποίοι χαράσσουν τη στρατηγική κατεύθυνση και των μέτρων για τη δημόσια και ιδιωτική Εκπαίδευση».