Το σχέδιο της επιτροπής διατρέχουν από την αρχή έως το τέλος όλοι οι «στρατηγικοί στόχοι» της αστικής τάξης, για το άνοιγμα των νέων πεδίων κερδοφορίας σε τομείς όπως η «πράσινη» ανάπτυξη, η «ψηφιακή» οικονομία κ.ο.κ.

Επιβεβαιώνοντας πως τα κονδύλια από το περιβόητο «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ, που θα κατευθυνθούν στα σεντούκια των επιχειρηματικών ομίλων, πάνε «πακέτο» με την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η έκθεση σημειώνει πως «οι πόροι που προγραμματίζεται να είναι διαθέσιμοι δημιουργούν σημαντικές ευκαιρίες για την υποστήριξη υποδομών και για την ολοκλήρωση δομικών αλλαγών που δεν ήταν δυνατό να ολοκληρωθούν αποτελεσματικά ή να αποδώσουν, λόγω των στενών δημοσιονομικών περιορισμών που είχε η χώρα...».

Με βάση αυτό, και «υπενθυμίζοντας» πως για τις λαϊκές ανάγκες «ασφαλώς, πρέπει να συνυπολογιστούν οι περιορισμοί που προκύπτουν από το υφιστάμενο και αναμενόμενο δημοσιονομικό πλαίσιο, που εξαρτάται και από το υψηλό δημόσιο χρέος και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα έναντι των εταίρων και πιστωτών. Αυτό συνεπάγεται συγκεκριμένους και αυστηρούς περιορισμούς στην ασκούμενη πολιτική...», μεταξύ άλλων ως βασικοί άξονες τίθενται:

-- Κίνητρα για συγχωνεύσεις και εξαγορές εταιρειών, με στόχο τη μεγέθυνση της μέσης ελληνικής επιχείρησης και τη διαμόρφωση οικονομιών κλίμακας, καθώς - όπως επισημαίνεται - το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων λειτουργεί ανασταλτικά στην παραγωγικότητα και στις εξαγωγές. Πρόκειται για πάγια κατεύθυνση που θέτει ο ΣΕΒ για το ξεπάστρεμα των αυτοαπασχολούμενων, ενώ αντίστοιχες διατυπώσεις υπάρχουν στις εκθέσεις «ενισχυμένης εποπτείας» των «θεσμών» για την ελληνική οικονομία.

-- Ανοδος των επενδύσεων και των εξαγωγών ως ποσοστού του ΑΕΠ, που επίσης αποτελεί ζήτημα αιχμής για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η εξέλιξη αυτή ισοδυναμεί με μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με άξονα την απόκτηση «ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων».

-- «Υποστήριξη εμβληματικών δράσεων πράσινης ανάπτυξης με έμφαση σε στροφή σε ΑΠΕ, άμβλυνση κόστους μετάβασης κατά τη διαδικασία απολιγνιτοποίησης»: Μέτρα που διευκολύνουν τις μπίζνες στη λεγόμενη πράσινη Ενέργεια, φέρνοντας ταυτόχρονα ανεργία στους εργαζόμενους του κλάδου, αυξήσεις στο ρεύμα για τις λαϊκές οικογένειες, ενεργειακή φτώχεια, αλλά και μεγάλους κινδύνους για το λαό από τους ανταγωνισμούς επιχειρηματικών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων.

-- Προβλέπεται ακόμη η «ανάπτυξη υποδομών μέσω δημόσιων επενδύσεων και κινητοποίησης ιδιωτικών» για τις «προτεραιότητες» της αστικής τάξης σε τομείς όπως «πράσινη ανάπτυξη», «διαχείριση αποβλήτων», «μεταφορές ώστε να ισχυροποιηθούν τα ελληνικά λιμάνια ως πηγή εισόδου εμπορευμάτων στην Ευρώπη και για να διευκολυνθούν οι εξαγωγές αγαθών από τη χώρα» και «αναβάθμιση υποδομών για τον εισερχόμενο τουρισμό».

Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το στόχο της αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε «κόμβο» από και προς την ΕΕ, σημειώνεται πως «η Ελλάδα μπορεί να ενισχύσει σημαντικά τη θέση της στις διεθνείς ροές εμπορίου αλλά και ανθρώπινου κεφαλαίου, εκμεταλλευόμενη πληρέστερα τη γεωγραφική θέση της, ευρισκόμενη σε ένα κομβικό σταυροδρόμι μεταξύ τριών ηπείρων. Για τον σκοπό αυτό, στρατηγική σημασία έχουν οι υποδομές και το ρυθμιστικό πλαίσιο στα λιμάνια της χώρας, ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου για μεταφορά εμπορευμάτων, των υποδομών αποθήκευσης και υπόλοιπων υποστηρικτικών στις μεταφορές υπηρεσιών (logistics) και η ανάπτυξη δικτύων μεταφοράς και υποδομών αποθήκευσης Ενέργειας». Ενώ σημειώνεται πως «στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της, η Ελλάδα έχει να επιδείξει και συγκριτικά πλεονεκτήματα από ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο που συναρτάται και με την πολυετή συμμετοχή της στους κόλπους της Ευρωπαϊκής και νομισματικής Ενωσης», από τη συμμετοχή της αστική τάξης στην ιμπεριαλιστική ένωση.