Πολύς ντόρος έγινε το προηγούμενο διάστημα με αφορμή την πρωτοβουλία 83 πολυεκατομμυριούχων, που με κοινή τους επιστολή κάνουν έκκληση στο G20 να αυξήσει τη «φορολογία των πλουσίων», ώστε, όπως λένε, να συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας μετά την πανδημία του κορονοϊού. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τους πεινασμένους του πλανήτη δεν μπορούν να αθωώσουν την αστική τάξη, που ζει παρασιτικά από τον πλούτο που παράγει η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία. Στοχεύουν στον εξωραϊσμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αφού δεν αμφισβητούν το δικαίωμα των καπιταλιστών να πλουτίζουν ληστεύοντας καθημερινά την εργατική τάξη. Αλήθεια, τι εννοούν αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου, την ίδια ώρα που αυτό απολαμβάνει προνόμια, απαλλαγές, διευκολύνσεις; Προφανώς δεν εννοούν την κατάργηση όλων αυτών, ούτε βέβαια μιλάνε για φορολόγηση της πραγματικής κερδοφορίας και των εισοδημάτων τους. Μιλάνε για έναν «συμβολικό φόρο», σαν αυτούς που ήδη υπάρχουν, ο οποίος θα αξιοποιηθεί χωρίς κόστος για το κεφάλαιο, για να φτιάξουν ανθρώπινο προφίλ και να δώσουν την αίσθηση ότι όλοι πληρώνουν... Βέβαια, όλα αυτά δεν θα αλλάξουν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης δισεκατομμυρίων ανθρώπων, τα εκατομμύρια των απροστάτευτων από την πανδημία, τα εκατομμύρια ανέργων, που είναι το αποτέλεσμα ενός συστήματος που βασίζεται στην κυριαρχία των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου, στην ακόρεστη δίψα του για κέρδη, που δεν ικανοποιείται παρά μόνο μέσω της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αυτό όμως είναι που ακριβώς πρέπει να μπει στο στόχαστρο, το καπιταλιστικό σύστημα, η ίδια η λειτουργία του και η παρασιτική φύση του κεφαλαίου. Μόνη διέξοδος για το λαό είναι η ανατροπή του.