«Πρόκειται για μια χυδαία εμπορευματική λογική, η οποία διαποτίζει όλο το νομοσχέδιο και οδηγεί σε βεβήλωση των αρχαιολογικών χώρων! Εκάς οι βέβηλοι στη σκύλευση του αρχαιολογικού πλούτου της χώρας και στην προσβολή των αισθημάτων του λαού μας για την αρχαία του και τη συνολική του πολιτιστική κληρονομιά», ανέφερε ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, δίνοντας με δύο φράσεις το στίγμα του νομοσχεδίου.

Η «καρδιά» του κυβερνητικού νομοθετήματος είναι το μέρος που προβλέπει τη μετεξέλιξη του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων σε Οργανισμό Διαχείρισης και Αξιοποίησης Πολιτιστικής Περιουσίας (ΟΔΑΠΠ), ο οποίος θα δραστηριοποιείται στην αγορά πολύμορφα, είτε απευθείας ως έμπορος ο ίδιος, είτε ως εταίρος επιχειρηματικών ομίλων, είτε ως μισθωτής πολιτιστικών μνημείων, χώρων και αγαθών. Για τη βέλτιστη διαχείριση των πολιτιστικών μνημείων και τη σύνδεση της πολιτιστικής κληρονομιάς με τις πολιτιστικές βιομηχανίες ο ΟΔΑΠΠ έχει τη δυνατότητα να συστήσει ΝΠΙΔ.

Απαράδεκτες είναι οι διατάξεις του άρθρου 48 που κατατέθηκε αρχικά με μορφή τροπολογίας από την υπουργό Πολιτισμού, Λ. Μενδώνη, και προβλέπει την τροποποίηση του αρχαιολογικού νόμου ώστε να διευκολύνεται η μετατροπή πολλών μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, ακόμα και σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, δηλαδή σε μικρούς ΟΔΑΠΠ. Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται η εξαγωγή μουσειακών συλλογών του Ελληνικού Δημοσίου για «25 συν 25 χρόνια».

Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια ήταν εντυπωσιακό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαλε «κιχ» για το κύριο μέρος του νομοσχεδίου που ήταν οι διατάξεις για τον ΟΔΑΠΠ. Σχολιάζοντας τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ ανέφερε στην ομιλία του: «Η επιχειρηματικότητα στην πολιτιστική μας κληρονομιά τώρα ξεκινά; Οχι βέβαια. Το σχέδιο αυτό το υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις και τελευταίος μάλιστα με ιδιαίτερη επιμέλεια ο ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική η σημερινή αφωνία του, αφού η κεντρική εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε σήμερα να πει ούτε μία λέξη για το πρώτο κομμάτι του νομοσχεδίου, για τα πρώτα 45 δηλαδή άρθρα που αποτελούν και την "καρδιά" αυτού του νομοσχεδίου για την επιχειρηματικότητα και την εμπορευματοποίηση του Πολιτισμού».

Οσον αφορά τον ΟΔΑΠΠ ο Γ. Δελής επισήμανε ότι «αφορά στη συγκρότηση ενός αμιγώς επιχειρηματικού οργανισμού, ο οποίος προορίζεται να διευρύνει την εμπορευματοποίηση και να ανοίξει νέα πεδία επιχειρηματικότητας στην πολιτιστική κληρονομιά της πατρίδας μας, στο πλαίσιο βεβαίως της γνωστής πολιτικής της λεγόμενης εξωστρέφειας. Ολα αυτά δείχνουν ότι τα πολιτιστικά μνημεία θα είναι απαγορευμένα για τις λαϊκές οικογένειες, ενώ δεν αποκλείεται ακόμα και τα σχολεία να πληρώνουν εισιτήριο. Το χρήμα που θα συγκεντρώνεται, θα διοχετεύεται με τη σειρά του από το υπουργείο Πολιτισμού στους επιχειρηματικούς ομίλους της λεγόμενης "πολιτιστικής βιομηχανίας" και "δημιουργικής οικονομίας", ενώ οι άνθρωποι που μοχθούν για την Τέχνη και τον Πολιτισμό θα περιορίζονται στα πενιχρότατα ποσά του κρατικού προϋπολογισμού, που δεν ξεπερνούν το συμβολικό 0,04% και μάλιστα με μια τάση συνεχώς καθοδική. Η πολιτιστική κληρονομιά γίνεται επενδυτικό πεδίο επιχειρηματικών συμφερόντων», τόνισε.

Χαρακτήρισε απαράδεκτες τις ρυθμίσεις του άρθρου 48, ενώ αναφερόμενος ειδικά στην εξαγωγή των μουσειακών συλλογών σημείωσε ότι επεκτείνει το υπάρχον καθεστώς καθώς «ήδη με το Μουσείο Μπενάκη, όπου για την ίδρυση παραρτήματός του στη Μελβούρνη βρίσκονται εκεί συλλογές του ήδη για μία πενταετία και έχει ζητηθεί παράταση για άλλη μία. Μιλάμε για συλλογές, όμως, που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο».