Το 1610, όταν ο Ιταλός αστρονόμος Γαλιλαίος έστρεψε το τηλεσκόπιό του προς τον Δία, ανακάλυψε τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια του γίγαντα πλανήτη - την Ιώ, την Ευρώπη, τον Γανυμήδη και την Καλλιστώ. Την ίδια χρονιά, ο Γαλιλαίος ανακάλυψε ένα παράξενο οβάλ σχήμα που περιέβαλλε τον Κρόνο, που από μετέπειτα αστρονομικές παρατηρήσεις διευκρινίστηκε ότι είναι οι περίφημοι δακτύλιοί του. Δεκατρία χρόνια αργότερα, το 1623, οι δύο γιγάντιοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος βρέθηκαν να ταξιδεύουν σχεδόν μαζί στον ουρανό. Ο Δίας «πρόφτασε» τον Κρόνο, στο πλαίσιο του αστρονομικού φαινομένου, που είναι γνωστό ως η «Μεγάλη Σύνοδος».

Μπορεί κανείς να φανταστεί το ηλιακό σύστημα ως ένα μεγάλο στάδιο στίβου, όπου ο κάθε πλανήτης τρέχει στον δικό του διάδρομο. Η Γη βρίσκεται στον τρίτο διάδρομο από την εσωτερική πλευρά του στίβου και από αυτήν τη θέση παρατήρησης μπορούμε τον φετινό Δεκέμβρη να δούμε τον Δία να πλησιάζει συνεχώς τον Κρόνο και τελικά να τον προφταίνει στις 21 Δεκέμβρη, προσπερνώντας τον στη συνέχεια. Ο Δίας κινείται έναν διάδρομο πιο εσωτερικά από τον Κρόνο και κάνει μια περιφορά κάθε 11,9 χρόνια, ενώ ο Κρόνος κάθε 29,5 χρόνια, γι' αυτό και φαίνεται ο πρώτος να προσπερνά τον δεύτερο.

Οι δύο πλανήτες εμφανίζονται αρκετά συχνά να προσπερνούν ο ένας τον άλλο, με τη θέση τους στον ουρανό να ευθυγραμμίζεται περίπου κάθε 20 χρόνια. Εκείνο που κάνει την επικείμενη εκδήλωση του φαινομένου τόσο σπάνια είναι ότι έχουν περάσει σχεδόν 400 χρόνια από την τελευταία φορά που Δίας και Κρόνος βρέθηκαν τόσο κοντά στον ουρανό (δηλαδή από το 1623) και 800 χρόνια από τότε, που αυτό έγινε κατά τη διάρκεια της νύχτας, όπως θα γίνει και φέτος, επιτρέποντας σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους πάνω στη Γη να δουν τη «Μεγάλη Σύνοδο».

Κατά την ευθυγράμμιση των δύο πλανητών θα βρεθούν να απέχουν στον ουρανό μόλις ένα δέκατο της μοίρας και αυτό θα διαρκέσει για μερικές μέρες. Στις 21 Δεκέμβρη η απόσταση μεταξύ τους στον ουρανό θα είναι όση καλύπτει το μικρό δάχτυλο όταν ο βραχίονας είναι απλωμένος. Οι δύο γίγαντες θα είναι ορατοί με γυμνό μάτι νοτιοδυτικά όχι πολύ πιο πάνω από τον ορίζοντα, αμέσως μετά τη δύση του ήλιου. Κυρίως ο Δίας, αλλά και ο Κρόνος είναι αρκετά λαμπροί, ώστε να φαίνονται ακόμη και μέσα από τη φωτορρύπανση των πόλεων. Γι' αυτό αρκεί να βρει κανείς ένα σημείο με ορατότητα προς τον νοτιοδυτικό ορίζοντα, χωρίς κτίρια ή ψηλά δέντρα να του κρύβουν τη θέα, ώστε μια ώρα μετά τη δύση του ήλιου να παρατηρήσει τον λαμπρότατο Δία να προσπερνά τον Κρόνο, που αρχικά θα βρίσκεται λίγο πάνω και αριστερά του.

Μπορεί από τη θέση παρατήρησης πάνω στη Γη ο Δίας και ο Κρόνος να φανούν πολύ κοντά, στην πραγματικότητα όμως θα παραμένουν εκατοντάδες εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλο στο Διάστημα. Το γεγονός ότι η «Μεγάλη Σύνοδος» θα συμβεί ακριβώς τη μέρα του χειμερινού ηλιοστάσιου (μεγαλύτερης διάρκειας νύχτα του έτους), είναι απλώς σύμπτωση, που σχετίζεται με τις τροχιές τους και την κλίση του άξονα της Γης. Σύνοδοι σαν αυτές μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε μέρα του έτους ανάλογα με το πού βρίσκονται στην τροχιά τους ο Δίας και ο Κρόνος, ενώ το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει κάθε χρόνο στις 21 Δεκέμβρη, λόγω της κλίσης του άξονα περιστροφής της Γης ως προς το επίπεδο της τροχιάς της γύρω από τον Ηλιο.