Δεν είναι τυχαίο ότι στο επίκεντρο της συζήτησης για τις αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» που θα στηρίξουν το σχέδιο ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας περιλαμβάνεται σταθερά η «εξυγίανση» του τραπεζικού συστήματος, με την προώθηση της νομοθεσίας για τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια, που εκθέτει σε μεγάλο κίνδυνο το «κεραμίδι» και την όποια περιουσία έχει απομείνει σε φτωχά λαϊκά νοικοκυριά. Τι ακριβώς θα κάνει όμως το «εξυγιασμένο» τραπεζικό σύστημα και ποιον ρόλο θα παίξει; Σίγουρα όχι αυτόν της στήριξης των εκατοντάδων χιλιάδων βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ, που στενάζουν από τα χρέη και δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τον νέο γύρο δανείων και διευκολύνσεων που θα σηματοδοτήσει η απαλλαγή των τραπεζικών ομίλων από τα «κόκκινα» δάνεια. Οπως προκύπτει άλλωστε από τα στατιστικά των τραπεζών, μόλις το 30% των επιχειρήσεων που κάνουν αίτηση για δανειοδότηση από τις τράπεζες κατορθώνουν να ανταποκριθούν στις προϋποθέσεις δανειοδότησης. Είναι βέβαιο ότι αυτό το ποσοστό αφορά ένα μέρος των πολύ μεγάλων ομίλων, την ίδια ώρα που οι τράπεζες σφίγγουν τη θηλιά στη «μαρίδα» να πληρώσει απ' αυτά που δεν έχει. Με άλλα λόγια, το «ξεκαθάρισμα» των τραπεζών θα ενισχύσει το ξεσκαρτάρισμα και στους άλλους κλάδους της οικονομίας, δίνοντας ώθηση στη συγκέντρωση και διαμορφώνοντας ακόμα χειρότερους όρους επιβίωσης για τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, που δεν έχουν τίποτα να προσδοκούν από τα «αναπτυξιακά εργαλεία» της κυβέρνησης.