Το κυβερνητικό σχέδιο για ένα μεγάλο πακέτο κρατικών επενδύσεων στις υποδομές των ΗΠΑ, ύψους 2,3 τρισ. δολαρίων, με ορίζοντα 8ετίας, παρουσίασε μεσοβδόμαδα ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν. Στόχος και αυτού του σχεδίου είναι η στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας των ΗΠΑ σε συνθήκες νέας διεθνούς οικονομικής κρίσης, συνολικότερα η συγκέντρωση και προετοιμασία δυνάμεων για την όξυνση της σύγκρουσης με την Κίνα και άλλα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Καθόλου τυχαία, από την αρχή της παρουσίασης του πακέτου, υπογράμμισε ότι στόχος είναι «να φέρουμε τις ΗΠΑ σε θέση να ξεπεράσουν στον ανταγωνισμό την Κίνα».

Στο φόντο της τεράστιας υπερσυσσώρρευσης κεφαλαίου, αλλά και της υστέρησης σε κρίσιμους τομείς για την καπιταλιστική κερδοφορία και τον διεθνή ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό - χαρακτηριστική η αναφορά Μπάιντεν ότι «οι ΗΠΑ είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, αλλά είμαστε 13οι σε ό,τι αφορά την ποιότητα των υποδομών μας» - το προωθούμενο πακέτο τρισεκατομμυρίων για τις υποδομές αφορά ένα πολύ ευρύ πεδίο: Μεταξύ άλλων, αφορά τις Μεταφορές (εκσυγχρονισμός οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων, αεροδρομίων, λιμανιών), την Ενέργεια και την Υδρευση (με εκτεταμένη αντικατάσταση των συστημάτων ηλεκτρισμού, υδροδότησης και αποχέτευσης, παραπέρα προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας κ.ά.), την εγκατάσταση τηλεπικοινωνιακών δικτύων πέμπτης γενιάς (5G), άλλους τομείς των Κατασκευών (ανέγερση δημόσιων κτιρίων, κατοικιών), την ηλεκτροκίνηση (προβλέπονται 500.000 σταθμοί επαναφόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, αντικατάσταση του 20% του στόλου των σχολικών λεωφορείων κ.ά.), την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και ανάπτυξης (R&D), τον εκσυγχρονισμό της μεταποίησης κ.ά.

Στόχος του σχεδίου είναι να υπηρετήσει τα συνολικά στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης των ΗΠΑ στον διεθνή ανταγωνισμό, χωρίς ωστόσο αυτό να αναιρεί τις έντονες ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό τους, οι οποίες βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια, αναφορικά με τη μοιρασιά ενός τέτοιου μεγάλου πακέτου αλλά και με το φορολογικό μείγμα για τη χρηματοδότησή του. Με γνώμονα το συνολικότερο... «εθνικό συμφέρον» της αμερικανικής αστικής τάξης, η κυβέρνηση Μπάιντεν προτείνει ο εταιρικός φόρος να αυξηθεί από το 21% στο 28%, διατηρώντας τη μισή από τη μεγάλη μείωση που είχε κάνει η κυβέρνηση Τραμπ από το 35% στο 21%, σε μια προσπάθεια επαναπατρισμού κεφαλαίων αμερικανικών μονοπωλίων που δρουν στην Κίνα και αλλού.

Παρά τις διαφοροποιήσεις σε πλευρές του μείγματος, ο στρατηγικός στόχος των αμερικανικών κυβερνήσεων παραμένει ο ίδιος: Κατά το «Make America Great Again» («Κάνουμε ξανά μεγάλη την Αμερική») του Ντ. Τραμπ, η κυβέρνηση Μπάιντεν λανσάρει το επίμαχο πακέτο και το φορολογικό σχέδιο με το σύνθημα «Made in America», με στόχο, όπως λέει, «αγαθά και υλικά που θα φτιάχνονται στην Αμερική και θα αποστέλλονται με πλοία αμερικανικής σημαίας, με αμερικανικό πλήρωμα»...

Ολα τα παραπάνω ντύνονται με «φιλεργατικό» περιτύλιγμα: Το ίδιο το κυβερνητικό σχέδιο ονομάστηκε ψευδεπίγραφα «Αμερικανικό Σχέδιο Θέσεων Εργασίας» (American Jobs Plan) και όλη η παρουσίασή του ήταν γεμάτη με τις γνωστές υποσχέσεις για «εκατομμύρια καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας», για δικαίωμα στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις... Την ίδια ώρα που με το «καλημέρα» η κυβέρνηση Μπάιντεν έβαλε ήδη στον πάγο ακόμα και τις προεκλογικές υποσχέσεις για ορισμένες ελάχιστες και σταδιακές αυξήσεις στο καθηλωμένο για χρόνια κατώτατο ωρομίσθιο, είναι εμφανής η προσπάθεια ενσωμάτωσης των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου, η προσπάθεια να τους βάλουν να περιμένουν για κάποια «ψίχουλα» από το πάρτι τρισεκατομμυρίων που στήνεται για τα μονοπώλια, για σχέδια που έτσι κι αλλιώς θα κληθούν να πληρώσουν αργά ή γρήγορα, με μέτρα για την αποπληρωμή του αυξημένου κρατικού χρέους, με ακριβότερες «εκσυγχρονισμένες» υποδομές και υπηρεσίες κ.ο.κ.