Με όση φροντίδα οι γονείς προσέχουν τη διατροφή των παιδιών τους, με τόση πρέπει να τους δίνουν και πνευματική τροφή. Ενα σημαντικό μέρος της βρίσκουμε στα βιβλία, όπου υπάρχει μεγάλη ποικιλία στο μύθο τους, που συνοδεύεται, συνήθως, με ανάλογη διακόσμηση. Ενα στοιχείο που συντελεί αποτελεσματικά στην ανάπτυξη των τρυφερών μας βλαστών είναι το γέλιο. Ενα παιδί που γελάει κουβαλάει τον ήλιο μες στο σπίτι κι ο «Κύριος Σωσίβιος Χαχαχά» της Ειρήνης Καμαράτου - Γιαλούση, με όμορφη εικονογράφηση από τους Χριστίνα και Αλέξανδρο Γαγγάδη, δίνει το έναυσμα για ένα αυθόρμητο και πλούσιο γέλιο.

Η ιστοριούλα χαριτωμένη. Κάποια παλιά αντικείμενα του οικιακού εξοπλισμού, η σκούπα, το φαράσι, η σφουγγαρίστρα, ο κουβάς, η σκάφη της μπουγάδας, δραπετεύουν από το αραχνιασμένο θεοσκότεινο υπόγειο του σπιτιού, όπου είχαν ριχτεί στη λησμονιά.

Οι περιπέτειές τους, ροβινσώνειες, τους οδηγούν σ' επικίνδυνα μονοπάτια. Θαλασσοπνιγμοί, αιχμαλωσία από ιθαγενείς. Σωτήρας τους ο κύριος Σωσίβιος Χαχαχά, με τ' αστεία του τους κάνει να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Με το μέσον αυτό υπερνικούν κάθε φόβο και κακοτοπιά και τελικά εξουδετερώνουν και ολόκληρο τύραννο - φύλαρχο: «Από τότε στον τόπο εκείνο κυβερνούσε το γέλιο και η χαρά, γιατί είχαν για αρχηγό τους τον κύριο Σωσίβιο Χαχαχά, που κάθε δυσκολία τούς έμαθε να την ξεπερνούν με γέλιο». Το επιμύθιο, ενδεικτικό.