Στον πταισματοδίκη Λάρισας καλούνται για ανάκριση, την ερχόμενη Δευτέρα 28 Γενάρη, οι δυο γιοι του Αντώνη Σκυλλάκου, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ, επειδή συμμετείχαν σε ειρηνική πορεία μαθητών στις 8 Δεκέμβρη του 1999! Η κατηγορία σε βάρος των δυο αδελφών - του Ηλία και του Χρήστου - αναφέρεται σε «παρακώλυση συγκοινωνιών» και αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που κατηγορείται κάποιος που συμμετείχε σε μια ειρηνική πορεία - δεν είχε αποκλεισμούς δρόμων, ούτε είχαν δημιουργηθεί «έκτροπα» - για «παρακώλυση συγκοινωνιών».

Κι αν η ίδια η κατηγορία μπορεί να χαρακτηριστεί ...περίεργη έως «στημένη», ακόμα πιο ...περίεργη είναι η μέθοδος με την οποία «στήθηκε». Διότι είναι, μάλλον, πρωτοφανές να καλείται κάποιος στην ανάκριση, με μόνο στοιχείο ένα σχόλιο μιας εφημερίδας.

Ιδού, λοιπόν, πώς άρχισε και πώς εξελίχθηκε αυτή η «ιστορία»:

Στις 8 Δεκέμβρη του 1999 πραγματοποιήθηκε ένα μαζικό και δυναμικό μαθητικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, ενάντια στη διαβόητη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», και κατά της κυβερνητικής Νομοθετικής Πράξης Περιεχομένου για ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων, με πορεία στους δρόμους της πόλης, που κατέληξε στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, μπροστά στο δικαστικό μέγαρο. Την επομένη, η τοπική εφημερίδα «Ελευθερία» δημοσίευσε μια φωτογραφία του μικρότερου γιου του Αντ. Σκυλλάκου - του Χρήστου, που τότε ήταν μαθητής της Α` Λυκείου - όπου φαινόταν να γράφει συνθήματα, με «σπρέι», στο έδαφος της πλατείας. Η εφημερίδα σχολίαζε ότι ο μικρός γιος του βουλευτή του ΚΚΕ ακολουθούσε στα χνάρια του αγωνιστή αδελφού του και ανέφερε ότι στη διαδήλωση συμμετείχε, για συμπαράσταση στους πρώην συμμαθητές του, και ο Ηλίας Σκυλλάκος, που έτυχε να βρίσκεται στη Λάρισα, ερχόμενος από το Βελιγράδι, όπου σπουδάζει.

Αυτό, λοιπόν, το δημοσίευμα στάθηκε η αφορμή για να ζητηθεί τότε και να κινηθεί τώρα η ανακριτική διαδικασία σε βάρος των δυο αδελφών. (Το αν την πρωτοβουλία γι' αυτό πήρε η Αστυνομία, ή η Εισαγγελία δεν κατέστη δυνατό να το εξακριβώσουμε...).

Και τίθενται τα ερωτήματα:

• Είναι τυχαίο το γεγονός ότι από τους 1.500 μαθητές που συμμετείχαν σ' εκείνη τη μεγαλειώδη ειρηνική διαδήλωση, επιλέχθηκαν μόνο δυο για ανάκριση κι αυτοί είναι οι γιοι βουλευτή του ΚΚΕ, οι οποίοι, μάλιστα, έχουν να επιδείξουν συνεχή και σημαντική αγωνιστική δράση στο μαθητικό κίνημα της Λάρισας;
• Είναι τυχαίο το γεγονός ότι επιλέγεται το μαθητικό κίνημα για να επεκταθεί - μάλλον παρανόμως και, πάντως, αυθαιρέτως - το αδίκημα της «παρακώλυσης συγκοινωνιών» και για απλή συμμετοχή σε ειρηνικές πορείες;
• Είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ανάκριση των δυο αδελφών θα γίνει δυο και πλέον χρόνια μετά την κινητοποίηση και, μάλιστα, την ημέρα κατά την οποία ξεκινούν οι νέες κινητοποιήσεις της αγροτιάς - αγωνιστική «μήτρα» της είναι η Θεσσαλία - στις οποίες το μαθητικό κίνημα έχει εκδηλώσει τις προθέσεις του να συμπαρασταθεί, ενώ και στα σχολεία προετοιμάζονται νέοι αγώνες;

Σε κάθε περίπτωση, κι αυτή η ενέργεια - η οποία «πλαταίνει» και «βαθαίνει» την πολιτική ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων, που αποσκοπεί στην κατατρομοκράτηση της νεολαίας και του λαού - «κινείται» στο πλαίσιο των απηνών διώξεων σε βάρος των μαθητών που αγωνίζονται, που ξεκίνησαν με τη φασιστικού χαρακτήρα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που εκδόθηκε από την κυβέρνηση τέσσερις μόλις μέρες πριν τη διαδήλωση της 8ης Δεκέμβρη 1999 στη Λάρισα. Αλλά, όπως επισημαίνουν σε σχετική ανακοίνωσή τους οι Τομεακές Οργανώσεις Ενιαίων Λυκείων και ΤΕΕ Λάρισας της ΚΝΕ, «η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων, τα "αγροτοδικεία", η δικαστική καταδίκη της αντιιμπεριαλιστικής, αντιπολεμικής δράσης, ο αυταρχισμός, η καταστολή δε θα περάσουν. Δεν ξεμπερδεύουν εύκολα με μας. Φοβούνται το μαθητικό κίνημα, τρέμουν το συντονισμό μας, τον κοινό αγώνα με όλο το λαό». Και η ανακοίνωση υπογραμμίζει: «Τώρα είναι η ώρα για δράση. Ολοι μαζί, ενωμένοι στις Γενικές Συνελεύσεις, με το συντονισμένο αγώνα, την κοινή πάλη με τους σπουδαστές, το Εργατικό Κέντρο και τα εργατικά σωματεία, που διαδηλώνουν στις 30 του μήνα, τους εργαζόμενους αγρότες που βγαίνουν στους δρόμους του αγώνα στις 28 Γενάρη, με τους γονείς μας, με όλο το λαό. Μπορούμε να τους εμποδίσουμε. Χαμένοι είναι οι αγώνες που δε γίνονται».